o*o*o*o*o*o*o*o
خودمان را پس دادیم به روزمرگی هایمان و گم شدیم در یک بی تفاوتی محض
واما گاهی میان سادگی بیت های سهراب
در حوالی عاشقانه های فروغ
در لا بلای نارنجی های پاییز
در گوشه کناره های فال قهوه
در حنجره ی باد و بغض باران
در نگاه خیره ی غروب،انگار خودمان را صدا میکنیم
