ﺗﻮﯼ ﯾﻪ ﭘﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺳﯿﺪﻧﯽ ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﯿﺎ ﺩﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﯾﮏ ﺯﻥ ﻭ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻤﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻤﺎﯼ هم ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪ ... ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﯾﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﻭ ﺗﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ”: ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻬﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻣﻔﯿﺪﯼ ﺑﻮﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﺨﺸﯿﺪﻩﺍﯾﺪ، ﻣﻦ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ شما بر ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯿﮑﻨﻢ ... ﺷﻤﺎ ۳۰ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻞ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﯿﺪ . " ﻭ ﺑﺎ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻥ ﺟﻤﻠﻪﺍﺵ ... ﺩﻭ ﺗﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺭﻭ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﮐﺮﺩ: ﯾﮏ ﺯﻥ ﻭ ﯾﮏ مرد ... ﺩﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭﺧﺘﺎﻧﯽ ﻭ ﺑﻮﺗﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺍﻭﻧﺎ ﺑﻮﺩ ﺩﻭﯾﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﭘﺸﺖ ﺍﻭﻥ ﺩﺭﺧﺘﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ... ﭘﺸﺖ ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩﻫﺎﯼ ﺍﻭﻥ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎ ﺭﻭ ﻣﯿﺸﻨﯿﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﻣﯿﺰﺩ ... ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﺁﺭﻭﻡ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻢ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ ... ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ۱۵ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻭﻣﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻬﺎﺷﻮﻥ ﻧﺸﻮﻥ ﻣﯿﺪﺍﺩ ﮐﺎﻣﻼ ﺭﺍﺿﯽ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺩ ﺩﻟﺸﻮﻥ رﺳﯿﺪﻥ ... ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﮔﯿﺞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ”: ﺷﻤﺎ ﻫﻨﻮ پانزدﻩ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﺘﻮﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪﻩ، ﺩﻭﺳﺖ نداﺭﯾﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﯿﺪ؟ ” ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺷﯿﻄﻨﺖﺁﻣﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺯﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ”: ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ دﯾﮕﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﯾﻢ؟ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺯﻥ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﺑﺎﺷﻪ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭ ﺗﻮ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮ ﻭ من ﻡ.ﯼ.ﺭ.ﯼ.ﻥ.ﻡ ﺭﻭﯼ ﺳﺮش! :D :D :D :D
