ﭘﺸﺖ ﭼﺮﺍﻍ ﻗﺮﻣﺰ ﺗﻮ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ
ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﺮﻓﻢ ﺷﺎﺥ ﻭ ﺷﻮﻧﻪ
ﻣﯿﮑﺸﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩﺕ ﻣﯿﮑﻨﻢ


ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻨﻮ
ﺯﻣﺎﻥ ﻣﯿﮑﻮﺑﻤﺖ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﺑﺎ ﮐﯽ ﺩﺭ
ﺍﻓﺘﺎﺩﯼ! ﺯﻭﺭ ﻧﺪﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﭘﻮﻝ
ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﮑﺸﯽ ﻭ… ﺧﻼﺻﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ
ﻣﯿﺰﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﯾﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪ ﯾﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﮔﻞ
ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻗﺪﺵ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﯼ
ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﯿﺪ ﻫﯽ ﻣﯽ ﭘﺮﯾﺪ ﺑﺎﻻ ﻭ
ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺁﻗﺎ ﮔﻞ ! ﺁﻗﺎ ﺍﯾﻦ ﮔﻞ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ…
ﻣﻨﻢ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺻﻼﺑﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ
ﺣﺎﻝ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺩﺍﺩ ﻣﯿﺰﺩﻡ ﻭ ﻫﯿﭽﯽ
ﻧﻤﯿﮕﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﯼ ﻣﺰﺍﺣﻢ! ﺍﻣﺎ ﺩﺧﺘﺮﮎ
ﺳﻤﺞ ﺍﯾﻨﻘﺪ ﺑﺎﻻ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﮐﺎﺳﻪ
ﯼ ﺻﺒﺮﻡ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺮﻣﻮ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺍﺯ
ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﭽﻪ ﺑﺮﻭ ﭘﯽ
ﮐﺎﺭﺕ ! ﻣﻦ ﮔـــﻞ ﻧﻤﯿﺨـــﺮﻡ ! ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪ
ﭘﺮ ﺭﻭﯾﯽ! ﺷﻤﺎﻫﺎ ﮐﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﯾﻦ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﯾﻦ
ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﺸﯿﻦ ﻭ … ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺗﺮﺳﯿﺪ
ﻭ ﮐﻤﯽ ﻋﻘﺐ ﺭﻓﺖ! ﺭﻧﮕﺶ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ !
ﻭﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎﺷﻮ ﺩﯾﺪﻡ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﮐﺖ
ﺷﺪﻡ! ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ ﭼﺮﺍ ﯾﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﺯﺑﻮﻧﻢ ﺑﻨﺪ
ﺍﻭﻣﺪ! ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻟﻮ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ
ﺑﻌﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ!
ﺳﺎﮐﺖ ﮐﻪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﻤﺎﯾﯽ
ﮐﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ، ﺍﻭﻣﺪ ﺟﻠﻮ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﮔﻔﺖ:
ﺁﻗﺎ! ﻣﻦ ﮔﻞ ﻧﻤﯿﻔﺮﻭﺷﻢ! ﺁﺩﺍﻣﺲ
ﻣﯿﻔﺮﻭﺷﻢ! ﺩﻭﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﻭﻧﻮﺭﺧﯿﺎﺑﻮﻧﻪ ﮔﻞ
ﻣﯿﻔﺮﻭﺷﻪ! ﺍﯾﻦ ﮔﻞ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺍﺯﺵ
ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻘﺪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﺒﺎﺷﯿﻦ! ﺍﮔﻪ
ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﺸﯿﻦ ﻗﻠﺒﺘﻮﻥ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﻭ ﻣﺜﻞ
ﺑﺎﺑﺎﯼ ﻣﻦ ﻣﯿﺒﺮﻧﺘﻮﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ، ﺩﺧﺘﺮﺗﻮﻥ
ﮔﻨﺎﻩ ﺩﺍﺭﻩ …
ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺸﻨﯿﺪﻡ! ﺧﺪﺍﯾﺎ! ﭼﻪ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ!
ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﯼ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﻪ؟!
ﺣﺎﻻ ﻋﻠﺖ ﺳﮑﻮﺕ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯿﻤﻮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ
ﺑﻮﺩﻡ ...