ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎﮎ ﭘﺪﺭ ﺩﺧﺘﺮﮐﯽ * ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺧﻦ ﻣﯿﺨﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺍﺭﻡ * ﮐﺎﺵ ﺭﻭﺣﻢ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻣﯿﭙﯿﻮﺳﺖ ﮔﺮﯾﻪﺍﻡ ﺑﻬﺮ ﭘﺪﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ * ﻣﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻧﺞ ﺗﻬﯿﺪﺳﺘﯽ ﺭﺳﺖ ﺯﺍﻥ ﮐﻨﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﺭ ﯾﻢ ﺑﺨﺖ * ﺩﺍﻡ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﮔﺴﺴﺖ ﺷﺼﺖ ﺳﺎﻝ ﺁﻓﺖ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﯾﺎ ﺩﯾﺪ * ﻫﯿﭻ ﻣﺎﻫﯿﺶ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺷﺴﺖ ﭘﺪﺭﻡ ﻣﺮﺩ ﺯ ﺑﯽ ﺩﺍﺭﻭﯾﯽ * ﻭﻧﺪﺭﯾﻦ ﮐﻮﯼ ﺳﻪ ﺩﺍﺭﻭﮔﺮ ﻫﺴﺖ ﺩﻝ ﻣﺴﮑﯿﻨﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻏﻢ ﺑﮕﺪﺍﺧﺖ * ﮐﻪ ﻃﺒﯿﺒﺶ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﻧﻨﺸﺴﺖ ﺳﻮﯼ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﭘﯽ ﻧﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ * ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﺪ ، ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺴﺖ ﻫﻤﻪ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺯ ﭘﺎﯼ * ﻟﯿﮏ ﺭﻭﺯﯼ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪﺵ ﺩﺳﺖ ﺁﺏ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ * ﺩﯾﺸﺐ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﻦ ﺁﺗﺶ ﺟﺴﺖ ﻫﻢ ﻗﺒﺎ ﺩﺍﺷﺖ ﺛﺮﯾﺎ ، ﻫﻢ ﮐﻔﺶ * ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﺎﻡ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺨﻞ ﭼﺮﺍ ﮐﺮﺩ ، ﻣﮕﺮ * ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﮔﯿﺘﯽ ﭘﺴﺖ ﺳﯿﻢ ﻭ ﺯﺭ ﺑﻮﺩ ، ﺧﺪﺍﺋﯽ ﮔﺮ ﺑﻮﺩ ﺁﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﺩﯾﻮﭘﺮﺳﺖ ...
