" ! رفتن ! " ﺭﻓﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ، ﻳﮏ ﭼﻤﺪﺍﻥ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺩﻟﺨﻮﺭﻳﻬﺎﻯ ﺗﻠﻨﺒﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺣﺘﻰ ﺩﻟﺨﻮﺷﻴﻬﺎﻯ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺷﺪﻩ ... ﺭﻓﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﻤﺎﻧﻰ ، ﺑﺎ ﭼﻤﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺑﻰ ﭼﻤﺪﺍﻥ ﻫﻢ میرﻭﻯ " ! ﻣﺎﻧﺪﻥ ! " ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ، ﺩﺳﺘﻰ ﮔﺮﻡ، ﻧﮕﺎﻫﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ، ﺩﺭﻭﻏﻬﺎﻯ دﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﻰ، ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻣﻬﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻯ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻰ، ﻳﮏ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﻯ، ﺑﻮﻯ ﻋﻮﺩ، ﻳﮏ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﺸﺘﺮﮎ، ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺗﻠﺦ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ... ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﻤﺎﻧﻰ ، ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﭼﻤﺪﺍﻧﺖ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﻟﺨﻮﺭﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺎﻟﻰ اﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﻴﻤﺎﻧﻰ ... ﻣﻴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﻤﺎﻧﻰ ، ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺭﮔﺒﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ نرﻓﺘﻨﺖ ! ﺁﺭﻯ ، اﻣﺪﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ ... * فروغ فرخزاد * °°°°°°°°°°°°° واقعا قشنگه ... مگه نه؟! :)
