برآستان وفا سر نهاده ایم هنوز _ اگر امید گشایش بود از این باب است
زمانه کیفر بیداد سخت خواهد داد _ سزای رستم بد رو مرگ سحراب است
ببین در آینه داری ثبات سینه ی ما_ اگر چه با دل زهرساز بسان سیمرغ است
مدار چشم امید از چراگار سپهر _ سیاه گوشه ی زندان چه جای مهتاب است