رمان ضرب الاجل اعجوبه | رمان زیبا | رمان ضرب الاجل | رمان جدید | رمان 1399 | گذر زمان همه چیز را مشخص می کند | قسمت چهارم رمان ضرب الاجل عجوبه

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥




♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

فصل چهارم : گذر زمان همه چیز را مشخص می کند

پرتو دلنواز افتاب از پنجره به اتاق تابیده می‌گشت؛ که پرده طلایی با رگه‌هایی از نخ براق جلوه افزونی به نور ان می‌بخشید و فضای اتاق را شاداب‌تر از ان چه بود، به نمایش گذاشت. درخشش ان نوید شروع یک روز تازه بهاری را به مردم هدیه می‌داد
پافشاری خورشید، فرجام هلیا را از دنیای رویا‌ها بیرون کشید؛ کش و قوسی به بدنش داد. سپس راه اشپزخانه را در پی گرفت. خستگی هنوز در وجودش بود، به زور لای چشمانش را باز کرد تا بتواند در یخچال را باز کند که تکه کاغذ روی ان نظرش را جلب کرد

سلام هلیا، ایلیا رفته اداره؛ منم رفتم خونه سرهنگ. مراقب باش خونه رو به باد ندی

هلیا تکه کیکی از درون ان بیرون اورد و سری از انبوه اندوه تکان داد

بازم هر دو تاشون رفتن بیرون، حتی صبحونه هم برام درست نکردن

قوری را پر از اب کرد و روی اجاق گذاشت؛ به تازگی قهوه جوش خراب شده بود و هیچ کس ان را تعمیر نکرده بود
صندلی ناهار خوری را بیرون کشید؛ روی ان نشست و مدتی سعی کرد به هیچ چیز فکر نکند. قیافه اوراق‌اش حاکی از مشغله‌های بسیارش بود؛ باز هم به سان همیشه وقتش کم بود و کارهایش بسیار
صدای جوشیدن اب او را به خود اورد
یک فنجان نسکافه درست کرد و ان را با همان تکه کیک خورد؛ این یک فاجعه برای زخم معده‌اش بود؛ اما او اهمیتی نداد  سال‌ها بود که دیگر هیچ چیزی اهمیت چندانی برای نداشت

از پلکان بالا رفت و در شکلاتی را که از جنس چوب اصل و درکوب تزیینی پاییزی بر ان اویزان بود، گشود
اتاقش مثل همیشه اشفته و درهم ریخته بود؛ گوشی‌اش را از روی کمد برداشت ،
قصد داشت به یکی از دوستان قدیمی‌اش زنگی بزند و قرار ملاقات بگذارد. می‌دانست که سپهبد تا خیالش از بابت روابط اجتماعی‌اش راحت نشود؛ پیگیر لقبش ، اعجوبه ، نخواهد شد
شماره دوستان قدیمی‌اش را ذخیره کرده بود پس نیازی به دفتر تلفن نداشت. شماره اول به نام سنا بود؛ هلیا سعی کرد او را به خاطر بیاورد، دختری با قیافه‌ای از تبار شرق، در نقاشی استادی زبردست و کمالگرا که در رشته ژنتیک تحصیل می‌کرد و به تازگی دورادور شنیده بود که او را شادی صدا می زنند. اری؛ شادی، بهترین ودر خورترین اسم مستعاری بود که برازنده اوست

او تنها همین مشخصات را به یاد داشت. به اجبار چشم از شماره سنا کند، اخرین بار به دلیل دعوایی که با او داشت؛ رابطه‌شان به کل قطع شده بود و اطمینان داشت که او جواب تلفنش را نخواهد داد
عاجزانه چشم به شماره دوم که مال لنا بود، دوخت

دختری با چشمان مشکی، پر جنب و جوش و برونگرا که علاقه عجیبی به رشته روانشناسی داشت. تبسم غم باری بر صورتش نشست. لنا در همه حال دنباله‌رو شادی بود و از او طرفداری می‌کرد
شماره بعدی از ان شیوا بود، دختری سبزه که مدلینگ مشهوری بود گرچه شغلش، او را حتی اندکی توصیف نمی‌کرد. بلکه او فراتر از حرفه‌اش بود

هلیا اصلا حوصله صحبت با او را در این شرایط نداشت و زیر لب گفت

وای خدا! شیوا! به هیچ وجه ظرفیت اینو ندارم

نگاه بی‌حوصله‌ای به شماره بعد انداخت که ای کاش هیچ‌وقت این کار را نمی‌کرد. ان شماره مال ارغوان بود، دختری چشم عسلی که خوش رو و خلاق بود، هلیا می‌دانست که او جواب‌اش را خواهد داد

بی انکه به شماره بعدی گوشه چشمی بیندازد، با ارغوان تماس گرفت و شماره فاطمه دختری وفادار و مهربان بدون ذره‌ای توجه در لیست مخاطبین باقی ماند

در ان سوی تهران ارغوان میان رگال‌های لباس می‌چرخید و مشغول خرید کردن بود که ناگهان
موبایلش زنگ خورد. نگاهی به شماره انداخت؛ ناشناس بود، دخترک ذوق کرد که شاید از شرکتی که در انجا فرم استخدام پر کرده بود، تماس گرفته‌اند

بله، بفرمایید

سلام

سلام، شما

امممم؛ من هلیام، هلیا پرستش

ارغوان که ناامید شده بود، با ناراحتی پرسید

به جا نمیارم

من و شما مدت کوتاهی در مدرسه نرگس هم‌کلاسی بودیم

خاطرات در ذهن ارغوان تداعی شد

اهان، شما همون دختری هستید که همش جهشی می‌خوند و اختلاف سنی زیادی با بقیه بچه‌ها داشتید، درسته؟

کاملا درسته

حالا با من چی کار دارید؟

می‌تونم شما رو به یه قرار ملاقات دعوت کنم؟

اونوقت برای چی؟

 برای صحبت کردن

چرا و به چه دلیل گفت وگو کنیم؟؟

هر لحظه داشت کار را برای هلیا سخت‌تر می‌کرد اما او ساده به این جایگاه نرسیده بود؛
که بخواهد با یک گپ ناقص همه چیز را از دست دهد. پس با سماجت افزونی
سخن بر زبان اورد

هیچی؛ همین طوری فقط دوست داشتم دوستی گذشت‌مون رو دوباره احیا کنم

پوزخندی بر لب ارغوان نشست؛ انها هیچ دوستی در گذشته نداشتند که حال
بخواهند

هلیا نیز بایت دروغ‌هایی که گفت از خودش متنفر شد ولی خرسند نیز بود

زیرا ماهی طعمه را گرفته بود

 پس باهم در ارتباط هستیم؛ خدانگهدار

بله، همین طور خواهد بود؛ خدافظ

تماس قطع شد ولی ارغوان هنوز در شوک اتفاقی بود که رخ داده؛ هلیا شادمان‌تر از هر زمان دیگری بود. چون امروز بذر نهال دوستی را در خاک کاشته بود

مدتی همچنان با چهره شادمان با تبسم زیبایی زینت گشته بود؛ سرپا ایستاده بود؛ که در انتها به خود امد. پشت لب تاپش نشست و شروع به برنامه نویسی کرد اما ذهن او شلوغ بود، هیاهوهایی از افکار متفاوت؛ از سویی خوشحال بود که بعد از ده سال؛ دوستی خواهد داشت و از طرفی نگران بود، دلهره هدف اصلی زندگی‌اش که انتقام بود؛ در سر داشت

پریشان بود که ارغوان متوجه این مسئله شود و شاید از خودش می‌پرسید: بعد از انتقام چه؟ بعد از اعجوبه شدن چه؟
کسی چه می‌داند که سرنوشت چه بازی‌هایی برایش رقم می‌زند و مهم‌تر از همه چه برای هلیا روی می‌دهد؟

*** هلیا ***

متوجه گذر زمان نشدم. مثل همیشه وقتی غرق در برنامه نویسی می‌شوم؛ متوجه چیزی نمی‌شوم که صدای زنگ تلفن عمارت مرا به خود اورد. دوان دوان پلکان را برای رسیدن به طبقه اول طی کردم
نفس عمیقی کشیدم و ان را برداشتم

عمارت اقای پرستش، بفرمایید

سلام هلیا

صدای شیدا که در گوشم پیچید ناگهان لبخند محوی را بر صورتم نشاند

سلام شیدا جون، چی شد؟

 

سریع وسایلت رو جمع کن؛ بیا خونه سرهنگ

برای چی اخه؟

فردا که پنجشنبه است، پس فردا هم جمعه، شنبه و یکشنبه هم تعطیله؛ دعوت‌مون کرده این
چند روز پیش هم باشیم

سپهبد هم هست؟

اره ، یه چند ساعت دیگه میاد

 باشه، بای

خدافظ، منتظرتم

حتما باید اتفاق مهمی رخ داده باشد که سرهنگ قصد دارد همه دور هم جمع شویم. راه پله خانه را که با نرده طلایی که به سان زر نابی، خوش می‌درخشید، که ان باعث گشته بود این راهرو نسبت به دیگر عمارت‌ها متفاوت باشد، دوباره طی کردم

وارد اتاقم شدم، کوله پشتی‌ام را از روی زمین برداشتم و چندین سویشرت و تونیک در ان چپاندم
بعد لب تاپ و شارژش را در زیپ دیگری جای دادم. در انتها گوشی و سوییچ ماشینم را برداشتم وبه سمت گاراژ پرواز کردم

بی ام دبلیو را از خانه خارج کردم و شروع به راندن به سمت عمارت سرهنگ بهنام رادمنش کردم؛ اما ذهنم جا دیگری بود
ایا سپهبد در مسیر انتقام گرفتن مرا یاری خواهد کرد؟
ایا با کشتن ان سه نفر چیزی عوض خواهد شد؟
ایا می‌توانم از دو سال باقی مانده نوجوانی‌ام، لذت ببرم؟
زندگی چه؟ زندگی کمکم خواهد کرد؟
ایا با گرفتن انتقام حسرت نوازش خالصانه مادر و پدرم، از قلبم خواهد رفت؟
ایا با قبول شدن من به عنوان اعجوبه ایرانی، کوته فکری در مملکتم ریشه‌کن خواهد شد؟
ایا دختران دیگر طعنه، چون دختری را نخواهند شنید؟
هموطنانم از ان به بعد واژه غیر ممکن را استفاده نخواهند کرد؟
پاسخ هیچ یک از سوالاتم جواب مطلقی نداشت
اری؛ درست است؛ گاهی بله به معنی اری نیست و گاهی خیر به معنی عدم قبول نیست
صدای بوق ماشین‌ها مرا از دنیای تصوراتم بیرون کشید. تهران درست مثل همیشه بود؛ صدای بوق‌ها، دودهای اگزوز‌ها، ترافیک سرسام‌اور و الودگی هوا همه این‌ها همیشگی بود؛ انگار دیگر همه‌مان به دیدن برج میلاد در کپه‌ای از دود، عادت کرده‌ایم
گوشیم را که کنار دنده گذاشته بودم، برداشتم. در یک پیام‌رسان یک گروه چت با ارغوان ساختم و پیامی به او دادم

 سلام ارغوان جان، خوبی؟ منو یادت هست هنوز؟

سلام هلیا، فعلا پیر نشدم، الزایمر هم ندارم. توپ توپم! تو چطور؟

ای نفس میاد و میره. راستی مزاحمت که نشدم؟ گاهی اوقات وقت داری باهم چت کنیم؟

نه بابا من الاف و بیکارم تو خونه. کلا من وقت زیاد دارم؛ ببخشیدااا فضولی نباشه، الان کجایی؟

باخنده برایش تایپ کردم

کهکشان راه شیری، منظومه شمسی، کره زمین، قاره اسیا، کشور ایران، استان تهران، شهر تهران، خیابان تهرانسر، در وسط ترافیک

الان تو ترافیک داری با من چت میکنی؟

اره

باورم نمیشه

بیخیال راه باز شد، من باید برم. خدافظ

یاعلی

از چت کردن با ارغوان احساس خوبی بهم دست داد؛ حسی شیرین و صورتی که بر دیوار دلم نقش بسته بود که گویی در طی در ده سال گذشته تجربه‌اش نکرده بودم، که حاکی از ان بود: دیگر تنها نیستم و دوستی را در کنارم خواهم داشت، که باهم بر سر مشکلات و خاطرات بحث خواهیم کرد

با همان حال خوبم راندم و راندم؛ چه در ترافیک چه در خیابان‌های خلوت، که بالاخره به خانه سرهنگ رسیدم. زنگ در را زدم، در را بی هیچ حرفی باز کرد. ماشین را به داخل حیاط بردم. قفلش کردم سپس از ان پیدا شدم
سپهبد گفته بود سرهنگ تغییراتی مهم در عمارتش ایجاد کرده به همین دلیل با دقت افزونی به فضای عمارت نگریستم؛ اری درست بود، حیاط کاملا درگرگون گشته بود
در سمت راست چندین چراغ زیبا و دلربا وجود داشت؛ که مسیر را در نیمه شب روشن و نورانی همانند روز می‌کرد. در ناحیه چپ باغ بی کرانی وجود داشت که انواع مختلفی از درختان میوه و بوته‌های سبزیجات در ان جای داشت. کنار عمارت مسیر خاکی بود، که گمان می‌کنم ورودی پارکینگ بود. پس به این دلیل بود که ماشینی به غیر از مال من در حیاط حضور نداشت
به اجبار دل از ان حیاط فریبنده کندم تا بتوانم به سمت خود عمارت گام بردارم؛ همین‌که وارد سالن پذیرایی شدم؛ سیمای بنفشه جان را رو به رویم مشاهده کردم، بی هیچ فوت‌وقتی مرا در اغوش کشید؛ سپس اندکی نگاهم کرد

سلام! وای هلیا، چقدر بزرگ شدی! اخرین باری که دیدمت دوازده سالت بود، توکه اصلا نمیای پیش ما

سلام! ببخشید سرم واقعا شلوغ بود. ولی الان شونزده سالمه

خواستم حرفم را ادامه دهم؛ که صدای سرهنگ مانع صحبت دوباره‌ام شد
بنفشه! بنفشه! کجایی؟

که ناگهان نگاهش به من افتاد. مردی با موهای جوگندمی، چشمان نافذ مشکی و قامتی استوار که نشان از فعالیت زیاد در ارتش بود. تنها تفاوتی که در این چندین سال در رخسارش هویدا شده بود
افزایش موهای سفیدش بود که بار انبوه اندوه را بر دلم افزون می‌کرد
سرهنگ با لحن مسخره‌ای رو به من لب به سخن گشود
به، به، هلیا خانم، می‌گفتین یه گاوی گوسفندی چیزی زیر پاتون زمین می‌زدیم. اصلا یه درصد هم امید نداشتیم، تشریف بیارید
با تلاش فروان سعی کردم خنده‌ام را نمایان نکنم، که نتوانستم

 سرهنگ خجالت زدم نکنید؛ قول می‌دم بیشتر بهتون سر بزنم گاو و گوسفند هم پیشکش

همه به خاطر پر رویی من خندیدند، که بنفشه نگاه تند و تیزی به همسرش انداخت
دخترمو اذیت نکن
سرهنگ دستانش را به حالت تسلیم بالا اورد و نادمانه لب به سخن گشود
باشه، فقط شما دخترتو دم در نگه ندار

بنفشه تازه به خودش امد که با دستپاچگی و شتاب رو به من کرد
بیا داخل دم در زشته! چرا نیومدی تو اخه؟
بنفشه هنوز سخنانش را تکمیل نکرده بود که ناگهان زنگ در به صدا درامد. سرهنگ با لبخندی‌ارامش‌بخش گفت: پدر جناب عالی هم رسید.
لبخند او را با لبخندی پاسخ دادم و مدت کوتاهی سکوت را برگزیدم

_ تو و بنفشه برید. منم برم استقبال این پیرمرد (؟) که همیشه جاهای حساس سر می‌رسه

هر دو حرف سرهنگ را گوش سپردیم و وارد عمارت شدیم، درگرگونی‌های بسیاری در ان انجام شده بود. کف را با پارکت قهوه‌ای پوشانده بودند؛ ولی راه پله سنگی که در سمت دیگری بود، جلوه افزونی به ان می‌بخشید. از پشت پلکان سنگی می‌توانستم هال را ببینم که در سمت چپ ان پذیرایی وجود داشت. که با چندین پله کوتاه از هال جدا می‌شد. سرم را بلند کردم و تلاش کردم بالای راه پله سنگی را بنگرم. گمان کنم که در طبقه بالا، اشپزخانه باشد و از انجا به اتاق غذاخوری متصل شود. در کل همه این جزئیات یک عمارت امروزی را به ارمغان اورده بودند


_ می‌بینم که خونه نظرتو جلب کرده

سرم را برگرداندم، که سپهبد را با همان لبخند مهربان همیشگی‌اش در قامت در، نگریستم

اره، معماری جالبی داره

مثل همیشه بهنام مدرن ترین چیز ها رو انتخاب میکنه، سپس نگاهی به من انداخت و گفت: خسته نشدی، این همه مدت سرپایی؟ بهتره بریم داخل

بدون هیچ حرف دیگری راه سالن پذیرایی را در پیش گرفت. من نیز به دنبال او وارد شدم و بر مبلی خالی جای گرفتم و کوله‌ام را روی همان مبل گذاشتم. سپهبد، سرهنگ، بنفشه، شیدا و من جمعی صمیمی را به وجود اورده بودیم

که درباره انواع مختلفی از موضوعات سخن می‌گفتیم تا زمانی که وقت نهار فرا رسید
سرهنگ به پنج خدمتکارش چندین روز مرخصی داده بود که به همین علت بفشه و شیدا جان
غذا را تدارک دیده بودند؛ لازانیا، سالاد سزار، فسنجان و سالاد الویه ثمره همکاری ان دو بود
هر دو انان دستپختی عالی داشتند. در میان سرو غذا نیز رشته صحبت را قطع نکردیم که
خوشبختانه در اواسط نهار بحثمان به مقطع مهمی رسید

بالاخره کارهای اداری لقب اعجوبه چی شد؟
من گوش‌هایم را تیز کردم و تمامی حواسم را معطوف سپهبد کردم، که متاسفانه سیما سپهبد
نشان از این می‌داد که با این حرف سرهنگ، داغ دلش تازه شده باشد
_ به یه مشکل تازه برخوردیم.
_ باز چی؟
_ مجوز نمیدن
_ مجوز برای چی؟
_ خواندن صدای پیش فرض به صورت کاملا مجاز در کشور
_ چرا مجوز نمیدن؟
_ هلیا، تا یه دیدگاه منفی از ذهن‌ها فراموش بشه، مدت خیلی زیادی زمان نیاز داره
_ خوب الان کسی نظری، فکری، ایده‌ای نداره؛ که چی کار کنیم؟
_ مثل همیشه یه نامه اداری بنویسید
_ برای کدوم اداره بنویسیم؟
_ بگو برای کدوم اداره تا الان نامه ننوشتیم؟
_ هیچ کدوم، برای همه اداره‌ها نامه نوشتیم
من که تا ان زمان ساکت بودم، با تحلیل سنجیده‌ای گفتم

نه؛ شما اشتباه می‌کنید برای یه جا نامه ننوشتیم

کجا؟

بیت رهبری

که با این سخن من همه غافلگیر شدند و یک صدا بر سر من فریاد زدند

بیت رهبری؟؟؟؟ حالت خوبه اصلا؟؟؟؟

اره خوبم، شما خوبین؟

_ یه ذره عقل تو سر این بچه بود، که اونم الحمدالله، پرید
_ نظرش یکم دور از ذهن هست ولی ارزش امتحان کردن رو داره
_ ایلیا ؟

ممنون از اطمینانتون، فقط یه خواهش از شما دارم

_ چی؟

می‌تونم من نامه رو بنویسم؟

مطمئنی؟ این نامه بی‌شمار مهم‌تر از نامه‌هایی که تا الان فرستادیم. از پسش بر میای؟
با اطمینان سری تکان دادم. احساس سپهبد را درک میکرد؛ نمی‌توانست خواسته دخترش را اجابت نکند؛ پدر بود دیگر، نفسش به نفس دخترش بسته بود؛ مگر می‌شود یگانه دخترکش چیزی بخواهد و او نه بگوید اصلا محال بود. حتی سختگیری‌هایش، بوی محبت می‌داد. اما او پدری بود که من به او پدر نمی‌گفتم. کلام سپهبد مرا به خود اورد

باشه، ولی مراقب باش

در چشمان همگی نارضایتی موج میزد؛ ولی مثل همیشه حرف اخر را سپهبد گفت. البته کسی شجاعت مخالفت با او را ندارد

راستی امروز با یکی از دوست‌هام صحبت کردم. یه چت مختصر هم داشتیم

سرهنگ ابروی بالا انداخت و با نگرانی پرسید

افرین! چقدر فعال شدی! حالا اسمش چی هست؟
با زرنگی تمام پاسخ دادم

 نه دیگه الان نمی‌گم

چرا؟

هر وقت یه ذره جلوتر رفتیم می‌گم

سپهبد که مشتاق سپهبد که مشتاق شده با لبخندی زیبنده مقامش لب به سخن گشود

ای دختر سرتق

قهقهه من عمارت را لرزاند و با خنده من سپهبد و شیدا نیز تبسمی کردند. سپهبد که انگار چیزی به یادش امده باشد رو به من با تردید گفت: دوشنبه یه سر به اداره بزن

چشم، فرمانده

سپهبد لبخند پر رنگتری به چهره‌ام پاشید
نهار بدون هیچ سخنی به پایان رسید
خورشید شب از کاخ سحاب بیرون جست و بر خواب خود پایان داد تا به ایران زمین اثبات کند که از تنبلی دوری می‌جوید که حاصل تصمیم او فرا رسیدن شب بود
شام همانند نهار صرف گشت و دیگر موسوم استراحت بود. بنفشه مشغول صحبت با شیدا بود
که با کلامم توجه‌اش به من جلب گشت

 بنفشه جون اشکالی نداره من توی اتاق دریا بخوابم؟

نه عزیزم! چه ایرادی داره

پلکان را طی کردم وارد راهرو شدم که اتاقی با در نیلی چشمم را گرفت؛ اری، همان اتاق بود
اتاق دریا همیشه دری نیلی دارد. خودم را با ذوق وصف ناپذیری به انجا رساندم
وارد اتاق شدم که نقاشی دریای مواج و متلاطم که به ساحل شنی ارامش بخشی ختم شده بود؛ چشمم را گرفت
سوغاتی ان نقاشی بر دیوار، ارامشی بود که با بخشندگی کامل به میهمانان این اتاق هدیه می‌داد. رنگ تمامی وسایل ان از گونه‌های متفاوت ابی بود؛ که ارامش اتاق را دو چندان میکرد
ناگهان دریافتم که انقدر شیفته اتاق گشته‌ام که فراموش کردم کوله‌ام را با خود به همراه بیاورم
بی هیچ درنگی به طبقه پایین بازگشتم. اما هیچ کس انجا نبود که بسیار مشکوک و مورد ظنم قرار گرفت. ولی کوشش کردم به ان فکر نکنم تا بتوانم ان را یک رویداد عادی (؟) تصور کنم
البته مدت هاست که خودمو به نفهمی می‌زنم
کوله‌ام را برداشتم، راه اتاق را در پیش گرفت. چندین اتاق با اتاق دریا فاصله داشتم که صدایی از اتاق کناری شنیدم

***دانای کل***

دخترک به سمت ان اتاق خیز برداشت؛ سرش را روی در گذاشت. سپهبد، سرهنگ، شیدا و بنفشه درباره او صحبت می‌کردند
_ منظور هلیا چی بود، که گفت دوست پیدا کرده؟
_ من بهش گفتم؛ تا وقتی که یه دوست پیدا نکنه معرفی نمیشه
_ اخه برای چی اذیتش می‌کنی؟
_ اذیت؟؟؟؟ هلیا هیچ دوستی نداره، به کسی هم اعتماد نداره و از همه مهم‌تر جریانات انتقامش از یه بازی بچگانه تبدیل شده به حقیقت
سرهنگ می‌خواست سخن بگوید؛ که شیدا حرف همسرش را تایید کرد
_ حق با ایلیاست؛ هلیا به ظاهر یه دختر همه چی تمومه.
زیبا، مشهور، مهربون، پولدار و موفق اما اون اصلا روحیات و روابط اجتماعی خوبی نداره، دوران کودکی و نوجوانی‌اش رو هم فقط درس خونده و نبود خانواده‌اش یه زخم عمیق روی قلبش مونده که هنوز التیام پیدا نکرده که برای از یاد بردنش خودشو با کار و درس سرگرم کرده تا به این چیز ها فکر نکنه ولی به هر ما باید کمکش کنیم
چون اون کسی رو به غیر از ما نداره
مدتی سکوت برقرار شد؛ اما فرجام سرهنگ سکون اتاق را درهم شکست
_ ایلیا گفتی می‌خواد انتقام بگیره؟ از کی؟
_ اصلا مسئله انتقامش چه ربطی به دوستی داره؟
_ از تری کی میخواد انتقام بگیره؛ به خاطره

سپهبد سخنش را ادامه نداد؛ زیرا نیازی به ادامه دادنش نبود. ولی شیدا پاسخ پرسش بنفشه را داد
_ شاید دوستش بتونه منصرفش کنه
_ یعنی واقعا می‌تونه تا این حد بهش اعتماد کنه؟ که جریان انتقام رو بهش بگه؟
_ نمی‌دونم؛ ولی گذر زمان همه چیز رو مشخص می‌کنه
_ پس تا اون موقع باید شکیبا باشیم
هلیا دیگر طاقت شنیدن بیش از این را نداشت؛ اشک در چشمانش در حال جوشش بود؛ دستش را مقابل دهانش گرفت و با چهره‌ای گریان و کوله‌اش به سوی اتاقش دوید. وارد اتاقش شد و کوله را روی زمین رها کرد. اشک‌هایش را پس زد و شروع به نوشتن نامه کرد. علت گریه‌اش چه بود؟ فقط خداوند و خودش پاسخ را می‌دانستند
حال تمامی امیدش به این نامه بود که به دست پدر دلسوز ایران زمین می‌رسید

................

ارادتمند شما ز . گ تنهای نیمه شب

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل تری کی | قسمت اول ◄

رمان ضرب العجل اعجوبه فصل شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد ◄

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل سوم خاطرات سربازی محاله یادم بره ◄

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

کبوترم بال و پرم شکسته آقا
رو سیاهک با گناهانی که بر گردن دارم
بطلبم
قول می دم ز طلب بخشش نیایم
فقط محتاج آن نگاه به گنبد طلام
محتاج آب سقا خونه برا مرحم زخمم
اخه کسی غیر خودت برا درد و دل هام ندارم
تو هم گوش میدی و هم راه چاره
می شه یه بار هم من صدای نقاله خونه رو بشنوم
گوش بسپارم به طبل و دهل میلادت ای خورشید عظیم
نمی گم غریب الغراب
که غریبی میان اون زائر ها معنی نداره
غریب من آقا جون
غریب این زمونه
محتاج یه گوشه چشم نگاهم آقا جون
فقط یه گوشه چشم
که بال و پرم درست بشه
پر بکشم به آغوشت و دور سرت بگردم

میلاد برکت ایران
امام رضا بر ایران و ایرانیان مبارک

جوک های خنده دار | جوک های جدید | جوک های خسارات | جوک های سیل | جوک های تازه  | جو کهای دست اول | جوک های بامزه | جوک های مسئولین | جوک های ایرانی | جوک های باحال | جوک های فک و فامیل | جوک های باحال | جوک های سره حال | جوک های خیلی خنده دار |جوک های سیزده بدر | جوک های سیزده بدر 1398 | جوک های بامزه

o*o*o*o*o*o*o*o

‏فاميلمون دکتره تعریف میکرد میگفت : يه مريض اومده گفته آقاى دکتر من ادرارم خيلى زرده فکر کنم آهن بدنم زياده از داخل زنگ زدم

:||
😂😂😂

o*o*o*o*o*o*o*o

‏با ازدواج نه تنها نصفِ دينتون كامل نميشه،بلكه نصفِ پتو هم از دست مى‌دید

o*o*o*o*o*o*o*o

بعضیا چجوری اسم بچه هاشون رو پشت ماشین مینویسن

ریش سفیدای فامیلمون واسطه شدن تا بابام راضی شد اسم من رو تو شناسنامش بنویسه ://
😂😂😎

@~@~@~@~@~@

‏اخرش من نفهمیدم اگه خونه و ماشین و کار نداری زن میخوای چیکار؟
یا اگه خونه و ماشین و کار داری زن میخوای چیکار؟
😐😐😂😂

o*o*o*o*o*o*o*o

زن: بلند شو اذون صبحه
مرد: قضا شو میخونم
زن : خدا گفته وقتی میتونی باید سروقت بخونی
مرد: خدا گفته 4 تا زن هم میتونی بگیریاااا
زن : بخواب، خدا بخشندست عزیزم

😂

o*o*o*o*o*o*o*o

دیشب به بابام گفتم بابا خیلی دوست دارم
دستشو گذاشت روشونه هام
گفت：بیادوست معمولی باشیم پول ندارم
😂😂😂😂😂

@~@~@~@~@~@

پس از هشدار های فراوان زیر لباسم مایو پوشیدم عینک و دماغ‌ گیر و گوش گیر زدم
نشستم جلو در

o*o*o*o*o*o*o*o

اینجور که بوش میاد امسال سيزده بدر به جاى واليبال و وسطى باید واترپلو بازى کنیم

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

o*o*o*o*o*o*o*o

متاسفانه ستاد بحران شارژش تموم شد. الان فقط میتونه میس بندازه.
😂😂

@~@~@~@~@~@

اون چیه که اولش منم دومیش توهستی سومیش زبونه
"
"
"
"
"
"
"
گل گاو زبونه

فحش ندین منم مثله شما قربانی شدم

😔😜

o*o*o*o*o*o*o*o

زندگی یه کنسرت شادمهر و یه دوس دختر مهربون و سه میلیارد پول به من بدهکاره

😕

o*o*o*o*o*o*o*o

کاش کم کم بریم دور تهران و کرج خندق بکنیم

اینایی که رفتن مسافرت رو دیگه راه ندیم همینجوری خلوت بمونه شهر

@~@~@~@~@~@

به اون قسمت از عید رسیدیم که مهمونای اصلی اومدن و بقیه اونقدر مهم نیستن که بخاطرشون از اتاق دربیایم

😁

o*o*o*o*o*o*o*o

لازمه يادآورى كنم دو ماه ديگه همين فاميل‌هاىِ نچسب رو بايد واسه افطارى هم دعوت كنيم

😂

o*o*o*o*o*o*o*o

ولی بنظرم تو عید کت شلوار نقره‌ای براق نپوشید، مثل قزل‌آلا میشید

😂

@~@~@~@~@~@

الان ایرانیا ۲ دسته‌ شدن
۱- سیل‌زده‌ها
۲- متخصصین و مهندسین عمران خاک و راه و شهرسازی، آبخیزداری و جریانهای سیلابی، هواشناسی و اقلیم

o*o*o*o*o*o*o*o

تو این مملکت باید یه ستاد دیگه تشکیل بدیم اسمشو بزاریم ستاد جمع آوری اعضای ستاد بحران

😐

o*o*o*o*o*o*o*o

‏فرزندم! یک زلزله، یک سیل، یک آتش‌سوزی و یک طوفان را دیدی، زین پس بلاهای ترکیبی را باید ببینی

😕

@~@~@~@~@~@

جدا شدن از تختخواب تو این ایام عید، از پیدا کردن شعبه‌ی اصلی اکبرجوجه تو شمالم سخت‌تره

😂

o*o*o*o*o*o*o*o

ولی جدی کی فکرشو می کرد یه روز با احتیاط پیاز رو برداریم و با ملایمت پوستشو بکنیم که یه ذره اش هدر نره و تو غذا بریزیم؟

😐

o*o*o*o*o*o*o*o

‏برای مادربزرگم یه پرستار دختر ۲۵ ساله گرفتن؛ از بس خوشگله، روند دید بازدیدش از ملاقاتیاش تو بیمارستان میلادم بیشتر شده، دیگه یه دفتر درست کردیم اسما رو مینویسیم، بعضیا دوبار نیان

😂

@~@~@~@~@~@


حالا غذایی درست کن گوشت نخواد

باشه عزیزم

حالا غذایی درست کن مرغ نخواد

باشه

حالا غذایی درست کن سیب زمینی نخواد

خیلی سخته اما باشه

حالا نمیشه تو همه غذاها پیاز نریزی؟

چرا نشه عزیزم؟ از سر کوچه گندم بگیر پاش بدیم تو سفره نوک بزنیم

o*o*o*o*o*o*o*o

اولین چیزی که قبل ازدواج باید بپرسید پول و خونه و کار نیست. اینکه خروپف می‌کنی یا نه؟ بحث یه عمر با آرامش خوابیدنه

o*o*o*o*o*o*o*o

‏من به این بارندگی های اخیر کشور مشکوکم

فکر کنم اینا کشور رو کلا فروختن
دارن میشورنش هفته بعد تحویل بدن

😂😂😂😄😄

@~@~@~@~@~@

"از فابریکشم بهتر شد"

چیست؟؟؟؟

☺️

اوج خرابکاری ایرانیا تو یه وسیله ای که تعمیرش کردن

😂😂

o*o*o*o*o*o*o*o

تو یه گروهی بودم دختره برگشت به دوستش گفت المیراممنون

خداییش تا دوساعت داشتم میخوندم امیرالمومنین

😐😂

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
o*o*o*o*o*o*o*o

‏چون وضعیت اقتصادی مردم امسال خراب بود و همه نمی تونستن برن شمال و دریا

ما شمالو پخش کردیم تو همه شهرا

(سخنرانی یکی از مسئولین فردا)

😐😂
‌

@~@~@~@~@~@

اگه پنجره ۲ میلی متر باز باشه پشه میاد تو

😒

اما اگه ۶ تا پنجـره رو با هم باز کنی نمیره بیرون

😐
هی میخوره به شیشـه

😕
نفهــــم کور

😅😒😒

o*o*o*o*o*o*o*o

من ترجيح ميدم عيد خونه بشينم و به شمال فكر كنم

تا اينكه شمال باشم و به موجودی حسابم فكر كنم

😂😂😂

o*o*o*o*o*o*o*o

سه چیز تو زندگی هست که اگه رعایت کنین
قطعا آدم موفقی میشین

😳😂

حالا برید تحقیق کنید،ببینید این سه تا چیز چیه

😐
فهمیدین به منم بگید خواهشا
اینجوری هم نگام نکنید
من اگه خودم بلد بودم که الان اینجا نبودم

😏😏😄😄
‌ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


زنان در زمان بارش باران

زن آمریکایی..درست کردن یک لیوان قهوه و تماشا کردن باران از پنجره

زن انگلیسی؛ روشن کردن شوفاژ و نشستن در کنار آن همراه با خواندن کتاب

واما زن ایرانی
الهی بحقه این رحمتت حقه من از اونایی که در حقم ظلم کردن بگیری
خدایا بحق این بارونت چشم حسودای منو بخصوص خواهرشوهر و مادر شوهر رو کور کنی
اونایی که چشم دیدن منو ندارن انتقاممو از اونا بگیری
خدایا اگه شوهرم با زن دیگه ای به خاک سیاه بنشونیش
واینگونه میشود که رحمت الهی تمام می‌شود و عذاب الهی به صورت سیل نازل میشود

😁😁😂😂😂


با تشکر از عسل برای ارسال جوک هاش


♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


**♥**  دلاتون شاد و لبتون خندون  *ghalb_sorati*

*@***/*

می زند پس، لب او کاسه شیر

می کند چشم اشارت به اسیر

چه اسیری که همان قاتل اوست

تو خدایی مگر ای دشمن دوست؟

در جهان این همه شر و همه شر

ها عَليٌّ بَشَرٌ كَيْفَ بَشَر

*@***/*

❇شهریار❇

*hip_hip*
الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم
*hip_hip*

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

روزی در جايی می‌خواندم كه شيطان، حضرت مسيح را به بالای برج اورشليم برد و گفت: اگر تو وابسته و عزيز خدايی، از اين بالا بپر تا خدای تو، تو را نجات دهد

مسيح آرام آرام شروع به پايين آمدن از برج كرد. شيطان پرسيد، چه شد؟ به خدايت اعتماد نداری؟!؟

مسيح پاسخ گفت: مكتوب است كه تا زمانی که ميتواني از طريق عقلت عاقبت کاری را بفهمی، خدايت را امتحان نكن! هميشه اين حكايت برای من يادآور بیداری عقلانيت در زندگی روزمره بوده است و هيچوقت خوف نكردم. تا آنجا كه می‌توانم برای هر كاری سر به آسمان نگيرم و استمداد نطلبم چون او بزرگترين یاری‌اش را كه عقلانيت است، قبلا هديه داده است

نکته جالب متن فوق اینجاست که بزرگترین موهبت الهی که عقل است را نمی‌بینیم و باز دنبال معجزات دیگر هستیم. اگر از این نعمت بهتر استفاده کنیم خودش شروع خیلی از معجزات خواهد بود

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

《 ♡خیلج فارس♡ 》

^^^^^*^^^^^

من
دلسوزی مردم شهرم را نمی خواهم

سه دقیقه یڪبار یادآوری ڪردن اینڪه
سیگار بد است‌را نمی خواهم
من نمی فهمم بین این همه دلسوزی
چرا آنڪه باید دلسوزی ڪند نمی ڪند ...؟

چرا هر ڪه را نمی خواهی ببینی
چند روز یڪبار می بینی ...؟
ولی آنڪه دیدنش
تنها دلیل قدم زدن های طولانی ات است را
نمی بینی

به ڪه بگویم
در فاصله ی چند متری من هستی

ولی نه آنقدر جسارت دارم ڪه به دیدنت بیایم
و نه حتی می شود اتفاقی ببینمت
گفته بودم عاشق جنوبم با تمام گرمیَش

اما اگر قرار باشد اینقدر شلوغ و بزرگ باشد 
ڪه تو را اتفاقیـ یڪبار هم نبینم

قسم می خورم شهرم را ترڪ خواهم ڪرد

^^^^^*^^^^^

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

حسین جان
ﺭﺩ ﮐﻨﯽ ﯾــﺎ ﻧﮑﻨﯽ ﺟـﺎﯼ ﺩﮔـﺮ ﻧﯿﺴـﺖ ﻣـﺮﺍ

ﺷﺎﻩ ﻋﻄﺸﺎﻥ نظری ﮐﻦ ﮐﻪ
ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺗﻮییم

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

اِنّ اَعفَی النّاسِ مَن عَفا عِندَ قُدرَتِهِ


بخشنده ترین مردم کسی است که در هنگام قدرت می بخشد

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

(الدره الباهره، ج ۷۱، ص چهارصد)

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

نشود فاشِ کسی انچه میان من و توست
تا اشارات نظر ؛ نامه رسان من و توست
گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

میلاد_درخشان

شاعر گفته
در شب 17 ربیع الاول مطابق با 21 بهمن 90 در حال پیاده روی در مسیر مسجد به خانه به مناسبت میلاد مسعود پیامبر عظیم الشان اسلام صلوات الله علیه و همچنین امام جعفر صادق علیه السلام این شعر به ذهنم آمد
هنگام درود است بیا تا بفرستیــــــــم     ***     تقدیم به صادق وبه طاها بفرستیــم
یک دسته گل از روضه رضوان بهشتی     ***     صلوات به آن سید بطحــــــابفرستیم
روز بعد به صورت زیر تغییر دادم که برای تشویق مردم به قرائت صلوات برای همیشه کاربرد داشته باشد
هنگام درود است بیــــــــا تا بفرستیم     ***     تقدیم به محمــــود و به طاها بفرستیم
یک دسته گل از روضه رضوان بهشتی     ***     صلوات به آن سید بطحــــــــــابفرستیم
بر ختم رســـل سید و سالار دو گیتی     ***     صلوات بــــه آن لـــؤلـــؤی لالا بفرستیم
بر دئب مـــلائک سخن و گفـــته دادار     ***     صلوات جلی بر مــــــــه بی تا بفرستیم
برآن که سفر کرد به معـــــــراج الــهی     ***     صلوات خـــــدا بـــــر رخ زیبـــــابفرستیم
مخلص تو بیا نیز به آن حسن وملاحت     ***    صلوات به صوتی خوش و غـرا بفرستیم
فتح الله آقاخانی
♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

*tashvigh*

بلند بگو

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

*tashvigh*