رمان ضرب الاجل اعجوبه | رمان زیبا | رمان ضرب الاجل | رمان جدید | رمان 1399 | گذر زمان همه چیز را مشخص می کند | قسمت چهارم رمان ضرب الاجل عجوبه

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥




♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

فصل چهارم : گذر زمان همه چیز را مشخص می کند

پرتو دلنواز افتاب از پنجره به اتاق تابیده می‌گشت؛ که پرده طلایی با رگه‌هایی از نخ براق جلوه افزونی به نور ان می‌بخشید و فضای اتاق را شاداب‌تر از ان چه بود، به نمایش گذاشت. درخشش ان نوید شروع یک روز تازه بهاری را به مردم هدیه می‌داد
پافشاری خورشید، فرجام هلیا را از دنیای رویا‌ها بیرون کشید؛ کش و قوسی به بدنش داد. سپس راه اشپزخانه را در پی گرفت. خستگی هنوز در وجودش بود، به زور لای چشمانش را باز کرد تا بتواند در یخچال را باز کند که تکه کاغذ روی ان نظرش را جلب کرد

سلام هلیا، ایلیا رفته اداره؛ منم رفتم خونه سرهنگ. مراقب باش خونه رو به باد ندی

هلیا تکه کیکی از درون ان بیرون اورد و سری از انبوه اندوه تکان داد

بازم هر دو تاشون رفتن بیرون، حتی صبحونه هم برام درست نکردن

قوری را پر از اب کرد و روی اجاق گذاشت؛ به تازگی قهوه جوش خراب شده بود و هیچ کس ان را تعمیر نکرده بود
صندلی ناهار خوری را بیرون کشید؛ روی ان نشست و مدتی سعی کرد به هیچ چیز فکر نکند. قیافه اوراق‌اش حاکی از مشغله‌های بسیارش بود؛ باز هم به سان همیشه وقتش کم بود و کارهایش بسیار
صدای جوشیدن اب او را به خود اورد
یک فنجان نسکافه درست کرد و ان را با همان تکه کیک خورد؛ این یک فاجعه برای زخم معده‌اش بود؛ اما او اهمیتی نداد  سال‌ها بود که دیگر هیچ چیزی اهمیت چندانی برای نداشت

از پلکان بالا رفت و در شکلاتی را که از جنس چوب اصل و درکوب تزیینی پاییزی بر ان اویزان بود، گشود
اتاقش مثل همیشه اشفته و درهم ریخته بود؛ گوشی‌اش را از روی کمد برداشت ،
قصد داشت به یکی از دوستان قدیمی‌اش زنگی بزند و قرار ملاقات بگذارد. می‌دانست که سپهبد تا خیالش از بابت روابط اجتماعی‌اش راحت نشود؛ پیگیر لقبش ، اعجوبه ، نخواهد شد
شماره دوستان قدیمی‌اش را ذخیره کرده بود پس نیازی به دفتر تلفن نداشت. شماره اول به نام سنا بود؛ هلیا سعی کرد او را به خاطر بیاورد، دختری با قیافه‌ای از تبار شرق، در نقاشی استادی زبردست و کمالگرا که در رشته ژنتیک تحصیل می‌کرد و به تازگی دورادور شنیده بود که او را شادی صدا می زنند. اری؛ شادی، بهترین ودر خورترین اسم مستعاری بود که برازنده اوست

او تنها همین مشخصات را به یاد داشت. به اجبار چشم از شماره سنا کند، اخرین بار به دلیل دعوایی که با او داشت؛ رابطه‌شان به کل قطع شده بود و اطمینان داشت که او جواب تلفنش را نخواهد داد
عاجزانه چشم به شماره دوم که مال لنا بود، دوخت

دختری با چشمان مشکی، پر جنب و جوش و برونگرا که علاقه عجیبی به رشته روانشناسی داشت. تبسم غم باری بر صورتش نشست. لنا در همه حال دنباله‌رو شادی بود و از او طرفداری می‌کرد
شماره بعدی از ان شیوا بود، دختری سبزه که مدلینگ مشهوری بود گرچه شغلش، او را حتی اندکی توصیف نمی‌کرد. بلکه او فراتر از حرفه‌اش بود

هلیا اصلا حوصله صحبت با او را در این شرایط نداشت و زیر لب گفت

وای خدا! شیوا! به هیچ وجه ظرفیت اینو ندارم

نگاه بی‌حوصله‌ای به شماره بعد انداخت که ای کاش هیچ‌وقت این کار را نمی‌کرد. ان شماره مال ارغوان بود، دختری چشم عسلی که خوش رو و خلاق بود، هلیا می‌دانست که او جواب‌اش را خواهد داد

بی انکه به شماره بعدی گوشه چشمی بیندازد، با ارغوان تماس گرفت و شماره فاطمه دختری وفادار و مهربان بدون ذره‌ای توجه در لیست مخاطبین باقی ماند

در ان سوی تهران ارغوان میان رگال‌های لباس می‌چرخید و مشغول خرید کردن بود که ناگهان
موبایلش زنگ خورد. نگاهی به شماره انداخت؛ ناشناس بود، دخترک ذوق کرد که شاید از شرکتی که در انجا فرم استخدام پر کرده بود، تماس گرفته‌اند

بله، بفرمایید

سلام

سلام، شما

امممم؛ من هلیام، هلیا پرستش

ارغوان که ناامید شده بود، با ناراحتی پرسید

به جا نمیارم

من و شما مدت کوتاهی در مدرسه نرگس هم‌کلاسی بودیم

خاطرات در ذهن ارغوان تداعی شد

اهان، شما همون دختری هستید که همش جهشی می‌خوند و اختلاف سنی زیادی با بقیه بچه‌ها داشتید، درسته؟

کاملا درسته

حالا با من چی کار دارید؟

می‌تونم شما رو به یه قرار ملاقات دعوت کنم؟

اونوقت برای چی؟

 برای صحبت کردن

چرا و به چه دلیل گفت وگو کنیم؟؟

هر لحظه داشت کار را برای هلیا سخت‌تر می‌کرد اما او ساده به این جایگاه نرسیده بود؛
که بخواهد با یک گپ ناقص همه چیز را از دست دهد. پس با سماجت افزونی
سخن بر زبان اورد

هیچی؛ همین طوری فقط دوست داشتم دوستی گذشت‌مون رو دوباره احیا کنم

پوزخندی بر لب ارغوان نشست؛ انها هیچ دوستی در گذشته نداشتند که حال
بخواهند

هلیا نیز بایت دروغ‌هایی که گفت از خودش متنفر شد ولی خرسند نیز بود

زیرا ماهی طعمه را گرفته بود

 پس باهم در ارتباط هستیم؛ خدانگهدار

بله، همین طور خواهد بود؛ خدافظ

تماس قطع شد ولی ارغوان هنوز در شوک اتفاقی بود که رخ داده؛ هلیا شادمان‌تر از هر زمان دیگری بود. چون امروز بذر نهال دوستی را در خاک کاشته بود

مدتی همچنان با چهره شادمان با تبسم زیبایی زینت گشته بود؛ سرپا ایستاده بود؛ که در انتها به خود امد. پشت لب تاپش نشست و شروع به برنامه نویسی کرد اما ذهن او شلوغ بود، هیاهوهایی از افکار متفاوت؛ از سویی خوشحال بود که بعد از ده سال؛ دوستی خواهد داشت و از طرفی نگران بود، دلهره هدف اصلی زندگی‌اش که انتقام بود؛ در سر داشت

پریشان بود که ارغوان متوجه این مسئله شود و شاید از خودش می‌پرسید: بعد از انتقام چه؟ بعد از اعجوبه شدن چه؟
کسی چه می‌داند که سرنوشت چه بازی‌هایی برایش رقم می‌زند و مهم‌تر از همه چه برای هلیا روی می‌دهد؟

*** هلیا ***

متوجه گذر زمان نشدم. مثل همیشه وقتی غرق در برنامه نویسی می‌شوم؛ متوجه چیزی نمی‌شوم که صدای زنگ تلفن عمارت مرا به خود اورد. دوان دوان پلکان را برای رسیدن به طبقه اول طی کردم
نفس عمیقی کشیدم و ان را برداشتم

عمارت اقای پرستش، بفرمایید

سلام هلیا

صدای شیدا که در گوشم پیچید ناگهان لبخند محوی را بر صورتم نشاند

سلام شیدا جون، چی شد؟

 

سریع وسایلت رو جمع کن؛ بیا خونه سرهنگ

برای چی اخه؟

فردا که پنجشنبه است، پس فردا هم جمعه، شنبه و یکشنبه هم تعطیله؛ دعوت‌مون کرده این
چند روز پیش هم باشیم

سپهبد هم هست؟

اره ، یه چند ساعت دیگه میاد

 باشه، بای

خدافظ، منتظرتم

حتما باید اتفاق مهمی رخ داده باشد که سرهنگ قصد دارد همه دور هم جمع شویم. راه پله خانه را که با نرده طلایی که به سان زر نابی، خوش می‌درخشید، که ان باعث گشته بود این راهرو نسبت به دیگر عمارت‌ها متفاوت باشد، دوباره طی کردم

وارد اتاقم شدم، کوله پشتی‌ام را از روی زمین برداشتم و چندین سویشرت و تونیک در ان چپاندم
بعد لب تاپ و شارژش را در زیپ دیگری جای دادم. در انتها گوشی و سوییچ ماشینم را برداشتم وبه سمت گاراژ پرواز کردم

بی ام دبلیو را از خانه خارج کردم و شروع به راندن به سمت عمارت سرهنگ بهنام رادمنش کردم؛ اما ذهنم جا دیگری بود
ایا سپهبد در مسیر انتقام گرفتن مرا یاری خواهد کرد؟
ایا با کشتن ان سه نفر چیزی عوض خواهد شد؟
ایا می‌توانم از دو سال باقی مانده نوجوانی‌ام، لذت ببرم؟
زندگی چه؟ زندگی کمکم خواهد کرد؟
ایا با گرفتن انتقام حسرت نوازش خالصانه مادر و پدرم، از قلبم خواهد رفت؟
ایا با قبول شدن من به عنوان اعجوبه ایرانی، کوته فکری در مملکتم ریشه‌کن خواهد شد؟
ایا دختران دیگر طعنه، چون دختری را نخواهند شنید؟
هموطنانم از ان به بعد واژه غیر ممکن را استفاده نخواهند کرد؟
پاسخ هیچ یک از سوالاتم جواب مطلقی نداشت
اری؛ درست است؛ گاهی بله به معنی اری نیست و گاهی خیر به معنی عدم قبول نیست
صدای بوق ماشین‌ها مرا از دنیای تصوراتم بیرون کشید. تهران درست مثل همیشه بود؛ صدای بوق‌ها، دودهای اگزوز‌ها، ترافیک سرسام‌اور و الودگی هوا همه این‌ها همیشگی بود؛ انگار دیگر همه‌مان به دیدن برج میلاد در کپه‌ای از دود، عادت کرده‌ایم
گوشیم را که کنار دنده گذاشته بودم، برداشتم. در یک پیام‌رسان یک گروه چت با ارغوان ساختم و پیامی به او دادم

 سلام ارغوان جان، خوبی؟ منو یادت هست هنوز؟

سلام هلیا، فعلا پیر نشدم، الزایمر هم ندارم. توپ توپم! تو چطور؟

ای نفس میاد و میره. راستی مزاحمت که نشدم؟ گاهی اوقات وقت داری باهم چت کنیم؟

نه بابا من الاف و بیکارم تو خونه. کلا من وقت زیاد دارم؛ ببخشیدااا فضولی نباشه، الان کجایی؟

باخنده برایش تایپ کردم

کهکشان راه شیری، منظومه شمسی، کره زمین، قاره اسیا، کشور ایران، استان تهران، شهر تهران، خیابان تهرانسر، در وسط ترافیک

الان تو ترافیک داری با من چت میکنی؟

اره

باورم نمیشه

بیخیال راه باز شد، من باید برم. خدافظ

یاعلی

از چت کردن با ارغوان احساس خوبی بهم دست داد؛ حسی شیرین و صورتی که بر دیوار دلم نقش بسته بود که گویی در طی در ده سال گذشته تجربه‌اش نکرده بودم، که حاکی از ان بود: دیگر تنها نیستم و دوستی را در کنارم خواهم داشت، که باهم بر سر مشکلات و خاطرات بحث خواهیم کرد

با همان حال خوبم راندم و راندم؛ چه در ترافیک چه در خیابان‌های خلوت، که بالاخره به خانه سرهنگ رسیدم. زنگ در را زدم، در را بی هیچ حرفی باز کرد. ماشین را به داخل حیاط بردم. قفلش کردم سپس از ان پیدا شدم
سپهبد گفته بود سرهنگ تغییراتی مهم در عمارتش ایجاد کرده به همین دلیل با دقت افزونی به فضای عمارت نگریستم؛ اری درست بود، حیاط کاملا درگرگون گشته بود
در سمت راست چندین چراغ زیبا و دلربا وجود داشت؛ که مسیر را در نیمه شب روشن و نورانی همانند روز می‌کرد. در ناحیه چپ باغ بی کرانی وجود داشت که انواع مختلفی از درختان میوه و بوته‌های سبزیجات در ان جای داشت. کنار عمارت مسیر خاکی بود، که گمان می‌کنم ورودی پارکینگ بود. پس به این دلیل بود که ماشینی به غیر از مال من در حیاط حضور نداشت
به اجبار دل از ان حیاط فریبنده کندم تا بتوانم به سمت خود عمارت گام بردارم؛ همین‌که وارد سالن پذیرایی شدم؛ سیمای بنفشه جان را رو به رویم مشاهده کردم، بی هیچ فوت‌وقتی مرا در اغوش کشید؛ سپس اندکی نگاهم کرد

سلام! وای هلیا، چقدر بزرگ شدی! اخرین باری که دیدمت دوازده سالت بود، توکه اصلا نمیای پیش ما

سلام! ببخشید سرم واقعا شلوغ بود. ولی الان شونزده سالمه

خواستم حرفم را ادامه دهم؛ که صدای سرهنگ مانع صحبت دوباره‌ام شد
بنفشه! بنفشه! کجایی؟

که ناگهان نگاهش به من افتاد. مردی با موهای جوگندمی، چشمان نافذ مشکی و قامتی استوار که نشان از فعالیت زیاد در ارتش بود. تنها تفاوتی که در این چندین سال در رخسارش هویدا شده بود
افزایش موهای سفیدش بود که بار انبوه اندوه را بر دلم افزون می‌کرد
سرهنگ با لحن مسخره‌ای رو به من لب به سخن گشود
به، به، هلیا خانم، می‌گفتین یه گاوی گوسفندی چیزی زیر پاتون زمین می‌زدیم. اصلا یه درصد هم امید نداشتیم، تشریف بیارید
با تلاش فروان سعی کردم خنده‌ام را نمایان نکنم، که نتوانستم

 سرهنگ خجالت زدم نکنید؛ قول می‌دم بیشتر بهتون سر بزنم گاو و گوسفند هم پیشکش

همه به خاطر پر رویی من خندیدند، که بنفشه نگاه تند و تیزی به همسرش انداخت
دخترمو اذیت نکن
سرهنگ دستانش را به حالت تسلیم بالا اورد و نادمانه لب به سخن گشود
باشه، فقط شما دخترتو دم در نگه ندار

بنفشه تازه به خودش امد که با دستپاچگی و شتاب رو به من کرد
بیا داخل دم در زشته! چرا نیومدی تو اخه؟
بنفشه هنوز سخنانش را تکمیل نکرده بود که ناگهان زنگ در به صدا درامد. سرهنگ با لبخندی‌ارامش‌بخش گفت: پدر جناب عالی هم رسید.
لبخند او را با لبخندی پاسخ دادم و مدت کوتاهی سکوت را برگزیدم

_ تو و بنفشه برید. منم برم استقبال این پیرمرد (؟) که همیشه جاهای حساس سر می‌رسه

هر دو حرف سرهنگ را گوش سپردیم و وارد عمارت شدیم، درگرگونی‌های بسیاری در ان انجام شده بود. کف را با پارکت قهوه‌ای پوشانده بودند؛ ولی راه پله سنگی که در سمت دیگری بود، جلوه افزونی به ان می‌بخشید. از پشت پلکان سنگی می‌توانستم هال را ببینم که در سمت چپ ان پذیرایی وجود داشت. که با چندین پله کوتاه از هال جدا می‌شد. سرم را بلند کردم و تلاش کردم بالای راه پله سنگی را بنگرم. گمان کنم که در طبقه بالا، اشپزخانه باشد و از انجا به اتاق غذاخوری متصل شود. در کل همه این جزئیات یک عمارت امروزی را به ارمغان اورده بودند


_ می‌بینم که خونه نظرتو جلب کرده

سرم را برگرداندم، که سپهبد را با همان لبخند مهربان همیشگی‌اش در قامت در، نگریستم

اره، معماری جالبی داره

مثل همیشه بهنام مدرن ترین چیز ها رو انتخاب میکنه، سپس نگاهی به من انداخت و گفت: خسته نشدی، این همه مدت سرپایی؟ بهتره بریم داخل

بدون هیچ حرف دیگری راه سالن پذیرایی را در پیش گرفت. من نیز به دنبال او وارد شدم و بر مبلی خالی جای گرفتم و کوله‌ام را روی همان مبل گذاشتم. سپهبد، سرهنگ، بنفشه، شیدا و من جمعی صمیمی را به وجود اورده بودیم

که درباره انواع مختلفی از موضوعات سخن می‌گفتیم تا زمانی که وقت نهار فرا رسید
سرهنگ به پنج خدمتکارش چندین روز مرخصی داده بود که به همین علت بفشه و شیدا جان
غذا را تدارک دیده بودند؛ لازانیا، سالاد سزار، فسنجان و سالاد الویه ثمره همکاری ان دو بود
هر دو انان دستپختی عالی داشتند. در میان سرو غذا نیز رشته صحبت را قطع نکردیم که
خوشبختانه در اواسط نهار بحثمان به مقطع مهمی رسید

بالاخره کارهای اداری لقب اعجوبه چی شد؟
من گوش‌هایم را تیز کردم و تمامی حواسم را معطوف سپهبد کردم، که متاسفانه سیما سپهبد
نشان از این می‌داد که با این حرف سرهنگ، داغ دلش تازه شده باشد
_ به یه مشکل تازه برخوردیم.
_ باز چی؟
_ مجوز نمیدن
_ مجوز برای چی؟
_ خواندن صدای پیش فرض به صورت کاملا مجاز در کشور
_ چرا مجوز نمیدن؟
_ هلیا، تا یه دیدگاه منفی از ذهن‌ها فراموش بشه، مدت خیلی زیادی زمان نیاز داره
_ خوب الان کسی نظری، فکری، ایده‌ای نداره؛ که چی کار کنیم؟
_ مثل همیشه یه نامه اداری بنویسید
_ برای کدوم اداره بنویسیم؟
_ بگو برای کدوم اداره تا الان نامه ننوشتیم؟
_ هیچ کدوم، برای همه اداره‌ها نامه نوشتیم
من که تا ان زمان ساکت بودم، با تحلیل سنجیده‌ای گفتم

نه؛ شما اشتباه می‌کنید برای یه جا نامه ننوشتیم

کجا؟

بیت رهبری

که با این سخن من همه غافلگیر شدند و یک صدا بر سر من فریاد زدند

بیت رهبری؟؟؟؟ حالت خوبه اصلا؟؟؟؟

اره خوبم، شما خوبین؟

_ یه ذره عقل تو سر این بچه بود، که اونم الحمدالله، پرید
_ نظرش یکم دور از ذهن هست ولی ارزش امتحان کردن رو داره
_ ایلیا ؟

ممنون از اطمینانتون، فقط یه خواهش از شما دارم

_ چی؟

می‌تونم من نامه رو بنویسم؟

مطمئنی؟ این نامه بی‌شمار مهم‌تر از نامه‌هایی که تا الان فرستادیم. از پسش بر میای؟
با اطمینان سری تکان دادم. احساس سپهبد را درک میکرد؛ نمی‌توانست خواسته دخترش را اجابت نکند؛ پدر بود دیگر، نفسش به نفس دخترش بسته بود؛ مگر می‌شود یگانه دخترکش چیزی بخواهد و او نه بگوید اصلا محال بود. حتی سختگیری‌هایش، بوی محبت می‌داد. اما او پدری بود که من به او پدر نمی‌گفتم. کلام سپهبد مرا به خود اورد

باشه، ولی مراقب باش

در چشمان همگی نارضایتی موج میزد؛ ولی مثل همیشه حرف اخر را سپهبد گفت. البته کسی شجاعت مخالفت با او را ندارد

راستی امروز با یکی از دوست‌هام صحبت کردم. یه چت مختصر هم داشتیم

سرهنگ ابروی بالا انداخت و با نگرانی پرسید

افرین! چقدر فعال شدی! حالا اسمش چی هست؟
با زرنگی تمام پاسخ دادم

 نه دیگه الان نمی‌گم

چرا؟

هر وقت یه ذره جلوتر رفتیم می‌گم

سپهبد که مشتاق سپهبد که مشتاق شده با لبخندی زیبنده مقامش لب به سخن گشود

ای دختر سرتق

قهقهه من عمارت را لرزاند و با خنده من سپهبد و شیدا نیز تبسمی کردند. سپهبد که انگار چیزی به یادش امده باشد رو به من با تردید گفت: دوشنبه یه سر به اداره بزن

چشم، فرمانده

سپهبد لبخند پر رنگتری به چهره‌ام پاشید
نهار بدون هیچ سخنی به پایان رسید
خورشید شب از کاخ سحاب بیرون جست و بر خواب خود پایان داد تا به ایران زمین اثبات کند که از تنبلی دوری می‌جوید که حاصل تصمیم او فرا رسیدن شب بود
شام همانند نهار صرف گشت و دیگر موسوم استراحت بود. بنفشه مشغول صحبت با شیدا بود
که با کلامم توجه‌اش به من جلب گشت

 بنفشه جون اشکالی نداره من توی اتاق دریا بخوابم؟

نه عزیزم! چه ایرادی داره

پلکان را طی کردم وارد راهرو شدم که اتاقی با در نیلی چشمم را گرفت؛ اری، همان اتاق بود
اتاق دریا همیشه دری نیلی دارد. خودم را با ذوق وصف ناپذیری به انجا رساندم
وارد اتاق شدم که نقاشی دریای مواج و متلاطم که به ساحل شنی ارامش بخشی ختم شده بود؛ چشمم را گرفت
سوغاتی ان نقاشی بر دیوار، ارامشی بود که با بخشندگی کامل به میهمانان این اتاق هدیه می‌داد. رنگ تمامی وسایل ان از گونه‌های متفاوت ابی بود؛ که ارامش اتاق را دو چندان میکرد
ناگهان دریافتم که انقدر شیفته اتاق گشته‌ام که فراموش کردم کوله‌ام را با خود به همراه بیاورم
بی هیچ درنگی به طبقه پایین بازگشتم. اما هیچ کس انجا نبود که بسیار مشکوک و مورد ظنم قرار گرفت. ولی کوشش کردم به ان فکر نکنم تا بتوانم ان را یک رویداد عادی (؟) تصور کنم
البته مدت هاست که خودمو به نفهمی می‌زنم
کوله‌ام را برداشتم، راه اتاق را در پیش گرفت. چندین اتاق با اتاق دریا فاصله داشتم که صدایی از اتاق کناری شنیدم

***دانای کل***

دخترک به سمت ان اتاق خیز برداشت؛ سرش را روی در گذاشت. سپهبد، سرهنگ، شیدا و بنفشه درباره او صحبت می‌کردند
_ منظور هلیا چی بود، که گفت دوست پیدا کرده؟
_ من بهش گفتم؛ تا وقتی که یه دوست پیدا نکنه معرفی نمیشه
_ اخه برای چی اذیتش می‌کنی؟
_ اذیت؟؟؟؟ هلیا هیچ دوستی نداره، به کسی هم اعتماد نداره و از همه مهم‌تر جریانات انتقامش از یه بازی بچگانه تبدیل شده به حقیقت
سرهنگ می‌خواست سخن بگوید؛ که شیدا حرف همسرش را تایید کرد
_ حق با ایلیاست؛ هلیا به ظاهر یه دختر همه چی تمومه.
زیبا، مشهور، مهربون، پولدار و موفق اما اون اصلا روحیات و روابط اجتماعی خوبی نداره، دوران کودکی و نوجوانی‌اش رو هم فقط درس خونده و نبود خانواده‌اش یه زخم عمیق روی قلبش مونده که هنوز التیام پیدا نکرده که برای از یاد بردنش خودشو با کار و درس سرگرم کرده تا به این چیز ها فکر نکنه ولی به هر ما باید کمکش کنیم
چون اون کسی رو به غیر از ما نداره
مدتی سکوت برقرار شد؛ اما فرجام سرهنگ سکون اتاق را درهم شکست
_ ایلیا گفتی می‌خواد انتقام بگیره؟ از کی؟
_ اصلا مسئله انتقامش چه ربطی به دوستی داره؟
_ از تری کی میخواد انتقام بگیره؛ به خاطره

سپهبد سخنش را ادامه نداد؛ زیرا نیازی به ادامه دادنش نبود. ولی شیدا پاسخ پرسش بنفشه را داد
_ شاید دوستش بتونه منصرفش کنه
_ یعنی واقعا می‌تونه تا این حد بهش اعتماد کنه؟ که جریان انتقام رو بهش بگه؟
_ نمی‌دونم؛ ولی گذر زمان همه چیز رو مشخص می‌کنه
_ پس تا اون موقع باید شکیبا باشیم
هلیا دیگر طاقت شنیدن بیش از این را نداشت؛ اشک در چشمانش در حال جوشش بود؛ دستش را مقابل دهانش گرفت و با چهره‌ای گریان و کوله‌اش به سوی اتاقش دوید. وارد اتاقش شد و کوله را روی زمین رها کرد. اشک‌هایش را پس زد و شروع به نوشتن نامه کرد. علت گریه‌اش چه بود؟ فقط خداوند و خودش پاسخ را می‌دانستند
حال تمامی امیدش به این نامه بود که به دست پدر دلسوز ایران زمین می‌رسید

................

ارادتمند شما ز . گ تنهای نیمه شب

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل تری کی | قسمت اول ◄

رمان ضرب العجل اعجوبه فصل شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد ◄

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل سوم خاطرات سربازی محاله یادم بره ◄

♦♦---------------♦♦

مدتی بود در کافه‌ی یک دانشگاه کار می‌کردم و شب را هم همانجا می‌خوابیدم
دختر های زیادی می‌آمدند و می‌رفتند اما انقدر درگیر فکرم بودم که فرصت نمیکردم ببینمشان
اما این یکی فرق داشت
وقتی بدون اینکه مِنو را نگاه کند سفارش "لاته آیریش کرم "داد، یعنی فرق داشت
همان همیشگیِ من را میخواست
همیشگی ام به وقت تنهایی

تا سرم را بالا بیاورم رفت و کنار پنجره نشست و کتاب کوچکی از کیفش در آورد و مشغول خواندن شد
موهای تاب خورده‌اش را از فرق باز کرده بود و اصلا هم مقنعه اش را نگذاشته بود پشت گوش
ساده بود، ساده شبیه زن هایی که در داستانهای محمود دولت آبادی دل میبرند
باید چشمانش را میدیدم اما سرش را بالا نمی‌آورد
همه را صدا میکردم قهوه‌شان را ببرند اما قهوه این یکی را خودم بردم

داشت شاملو میخواند
بدون اینکه سرش را بالا بیاورد تشکر کرد
اما نه!
باید چشمانش را میدیدم
گفتم ببخشید خانم؟!؟

سرش را بالا آورد و منتظر بود چیزی بگویم
اما چشمان قهوه‌ای روشن و سبزه‌ی صورتش همراه با مژه‌هایی که با تاخیر بازو بسته میشدند فرمان سکوت را به گلویم دوخت، طوری که آب دهانم هم پایین نرفت
خجالت کشید و سرش را پایین انداخت
من هم برگشتم و در بین راه پایم به میز خورد و‌ُ سینی به صندلی تا لو برود چقدر دست و پایم را گم کرده ام
از فردا یک تخته سياه کوچک گذاشتم گوشه‌ای از کافه و شعرهای شاملو را مینوشتم
هميشه می ایستاد و با دقت شعر‌ها را میخواند وُ به ذوقم لبخند میزد
چند بار خواستم بگویم من را چه به شاملو دختر جان؟!؟

این ها را مینویسم تا چند لحظه بيشتر بایستی تا بیشتر ببینمت و دل از دلم برود
شعرهای شاملو به منوی کافه هم کشید و کم کم به در و دیوار و روی میز و...
دیگر کافه بوی شاملو را میداد

همه مشتری مداری میکردند من هم دخترِ رویایم مداری

داشتم عاشقش میشدم و یادم رفته بود که باید تا یک ماه دیگر برگردم به شهرستان و پول هایی که در این مدت جمع کرده ام خرج عمل مادرم کنم.
داشتم میشدم که نه، عاشق شده بودم و یادم رفت اصلا من را چه به این حرف ها؟ یادم رفته بود باید آرزوهایم را با مشکلات زندگی طاق بزنم
این یک ماهِ رویایی هم با تمام روزهایی که می آمد و کنار پنجره مینشست و لاته میخورد تمام شد

و برای همیشه دل بریدم از بوسه هایی که اتفاق نیفتاد
مدتی بعد شنیدم بعد از رفتن‌ام مثل قبل می آمده و مینشسته کنار پنجره و قهوه‌اش را بدون اینکه لب بزند رها میکرده و میرفته
یک ترم بعد هم دانشگاهش را کلا عوض کرده بود

عشق همین است
آدم ها می‌روند تا بمانند
گاهی به آغوش یار
و گاهی از آغوش یار

چیز های هست که نمیدانی
علی سلطانی

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
همش پست عاشقانه
اما امشب می خوام بخندونم تون

ما یه رفیق فابریک داشتیم برام تعریف می کرد که
چند سال نامزد بودم و دیگه خسته شده بودم از طرفی خانواده ی شوهرم عینه خیالشون نبود که برامون عروسی بگیرن
از چند نفر شنیده بودم که سبزه گره میزنند و ارزو می کنند
اما من بهش اعتقاد نداشتم
تا اینکه جونم به لب رسید و روز سیزده بدر با خودم گفتم ضرر نداره که امتحانش می کنم یا میشه یا نمیشه
خلاصه نیت کردم تا سال دیگه عروسی کنم
جا تون خالی چند ماه دیگه اش عروس شدم

😂😂😂😍😍😍😍
امتحان کنید

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

*********◄►*********

چون که شد صیغه عاقد جاری                  
    هر دو گشتند خر یک گاری

بعد آن وصلت خوب و خَرَکی                  
      هردو خوشحال ولیکن اَلَکی

هر دو خرکیف ازین وصلت پاک                
      روز وشب غلت زنان در دل خاک

نرّه خر بود پی ماچۀ خویش                     
   آخورش چال ، علف اندر پیش

ماچه خر با ادب و طنّازی                       
    داشت می داد خرک را بازی


***



***

بُرد سم های جلو را به فراز
                  پوزه چرخاند به صد عشوه و ناز

گفت به به چه خر رعنایی                     
     مُردم از بی کَسی و تنهایی

یک طویله خری ای شوهر من                       
  تو کجا بوده ای ، ای دلبر من

بین خرها نبود عین تو خر                        
    آمدی نزد خودم بی سر خر

نه بود مادر تو در بر من                            
  نه بود خواهر تو سرخر من

چون جدا گشتی از آن جمع خران              
   کور شد چشم همه ماچه خران

بعد ازین در چمن و سبزه و باغ             
     نیست غیر از من و تو هیچ الاغ

یونجه زاریست در این دشت بغل               
      ببر آنجا تو مرا ماه عسل

زود می پوش کنون پالون نو                    
    پُر بکن توبره از یونجه و جو

باز شد نیش خر از خوشحالی                  
    گفت به به چه قشنگ و عالی

عرعری کرد به آواز بلند                           
    هردو از فرط خریّت خرسند

ماچه خر بود پر از باد غرور                    
    که عجب نره خری کرده به تور

بعد ماه عسل و گشت و گذار                   
     نره خر گشت روان در پی کار

شغل او کارگر خرّاطی                         
     گاه می رفت پی الواطی

نره خر چون خرش از پل رد شد               
     با زن خویش شدیداً بد شد

عرعر و جفتک او گشت فزون                 
     دل آن ماچه نگو، کاسۀ خون

ماچه خر گشت، بسی دل نگران                   
   چه کند با ستم نرّه خران

مادرش گفت کنون در خطری                   
    زود آور به سرش کره خری

میخ خود گر تو نکوبی عقبی                    
   مگر از بیخ تو جانا عربی

ماچه خر حرف ننه باور کرد                       
   پالون تاپ لِسَش دربر کرد

دلبری کرد به صد مکر و فسون              
    ماچه خر لیلی و شوهر مجنون

بعد چندی شکمش باد نمود                       
    از بد حادثه فریاد نمود

گشت آبستن و زایید خری                    
    شد اضافه به جهان کره خری

نره خر دید که افتاده به دام                    
    جفتک خویش بیافزود مدام

ماچه خر داد ز کف صبر و شکیب                 
   در طویله تک و تنها و غریب

یک طرف کره خری در آغوش                   
     بار یک نره خری هم بر دوش

گشت بیچاره ، چو این کاره نبود              
     جز طلاق از خرنر چاره نبود


کرد افسارو طنابش پاره
   شد جدا ماچه خر بیچاره

تازه فهمید که آزادی چیست                  
     درجهان خرمی و شادی چیست

دیگر او خر نشود بیهوده                     
     تازه او گشته کمی آسوده

هرکه یک بار شود خر ، کافیست                 
  بیش از آن احمقی و علافیست

مغز خر خورده هرآنکس که دوبار                   
    با خری باز نهد قول و قرار

گفتم این قصه که خرهای جوان                    
   پند گیرند ز این کهنه خران... 🙈🙈
.
.
.

 
*********◄►*********

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

من زندگیه خودمو میکنم و برام مهم نیست که چطور قضاوت می‌شوم

چاقم.،لاغرم، قدبلندم، قدکوتاهم، سفیدم، سبزه ام ، ووووووو
همش به خودم مربوطه
مهم بودن یا نبودن رو فراموش کن
روزنامه روز شنبه زباله روز یکشنبس
زندگی کن به شیوه خودت، مردم میخوان موضوعی واسه حرف زدن داشته باشن
براشون فرقی نمیکنه چطوری هستی
هر جور باشی هم پشتت حرف می زنن
شاد باش و از زندگی لذت ببر چیکار به مردم داری ؟
اینها حتی پشت سر خدا هم حرف میزنن

عمریه این مردم به هوای بارونی میگن خراب

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
اردیبهشت را دوست دارم، اردیبهشت فصل آدمهای دوست داشتنی، فصل گوجه سبزهای ملس، فصل کتابهای رنگارنگ، فصل پرستوهای خوش صدا و محمدی های خوش بو، بهشت فصلها، فصل عشق

 

 

اردیبهشت را دوست دارم

جوک های خنده دار | جوک های باحال | جوک های سیل و بارندگی | جو کهای بهار 1398 | جوک های فروردین 1398 | جوک های باحال | جوک های با مزه و خنده دار | جک خنده دار | جوک های دست اول | جوک های سلامت | جوک های جدید | جوک های جدید 1398 | جوک های خیلی خنده دار

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
رفته بودم شهردارى واسه انجام كار ساختمانى

كارمنده پرسيد
مالكي يا مملوك ؟
وكيلي يا موكل؟
موجرى يا مستاجر؟

منم گفتم الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب
گفت چی میگی

گفتم مگه جوشن کبیر نمیخونی؟
انداختنم بیرون پرونده‌مم پاره کردن
😐😂

@~@~@~@~@~@
پدر به دختر

دخترم این موقع شب تو بالکن چیکار میکنی ؟؟

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

دختر : دارم ماهو میبینم بابایی

پدر : پس بی زحمت به ماهت بگو موتورشو خاموش کنه ، صداش نمیذاره بخوابیم
😅😂

@~@~@~@~@~@

"فقط یه جا بشینیم به دستشویی نزدیک باشه"

🔻 سخن بزرگان فامیل در ۱۳ بدر 😂

@~@~@~@~@~@
ایراد فروردین اینه که دو هفته اولش ظرف چهار روز تموم میشه و دو هفته آخرش دو سه ماه طول میکشه😑

@~@~@~@~@~@

از یه دانشجو میپرسن بزرگترین دروغ دوران دانشجویی چیه

میگه:گروه مختلط می‌زنیم واسه مسائل درسی
😂

@~@~@~@~@~@
حس میکنم یجایی حضرت نوح داره حیوونارو سوار کشتی میکنه که ما آدما بی خبریم

@~@~@~@~@~@
ولی من مطمئنم همه این اتفاقا به خاطر بی توجهی به اون پیامایی هست که باید به ۷ نفر میفرستادیم و نفرستادیم

@~@~@~@~@~@
‏قبلا رسم بود سیزده بدر دخترای مجرد سبزه گره میزدن مینداختن تو آب
امسال بنظرم خودشونو پرت کنن تو آب راه حل باشه شاید شاهزاده رویاهاشون تو همون حوالی بود پرید تو آب نجاتشون داد

@~@~@~@~@~@
ﻋﺎﺷﻖ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺧﺮﭼﻨﮕﻢ

ﺍﺣﻤﻖ ﺟﻮﺭﯼ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﺮﻩ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﺳﺘﺎﺷﻮ ﺷﺴﺘﻪ ،ﺩﺍﺭﻩ ﻣﻴﺮﻩ
😂ﺍﺗﺎﻕ ﻋﻤﻞ😂

@~@~@~@~@~@
به ماهی قرمزهای عید هرچی بیشتر رسیدگی کنی زودتر میمیرن
امروز داشتم پشتش رو کیسه میکشیدم تمیز شه از چشماش خون زد بیرون یکم تشنج کرد بعد مرد بیجنبه
😐😂

@~@~@~@~@~@
داشتیم شبکه مستند میدیدیم به اونجا رسید که یه لاکپشت رو نشون داد گفت: او یک لاکـپشت ماده را دیده و حالا تعقیب شروع میشود

بابام تق کانالو عوض کرد
حالا پدر من بذار شاید لاکپشت ماده گفت نه
😂

@~@~@~@~@~@
یه روزم دوستای مامانم با دختراشون اومدن خونمون و همه داشتن پرتقال پوست میکندن که من وارد شدم

.
.
.
.
.
.
.
.

و بر خلاف محاسبات میوه رو ول کردن روی فرشا غلط میزدن از خنده
😐😐😂

@~@~@~@~@~@
دیروز رفتم سلمونی یارو نداشت بقیه پولمو بده

گفت بشین زیر بغلت رو هم بزنم

@~@~@~@~@~@
اگه دوسم داری تا آخرش بخون

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

پس دوسم داری؟
😃
آخه لامصب من باید اینجوری از زیر زبونت بکشم؟؟
😍

الان دقیقا چند وقته؟
😀
ای چه خوش سلیقه هم هستی
👍😂

@~@~@~@~@~@
یه ماشین لباسشویی قدیمی داریم لباسارو ریختم توش روشنش کردم
.
.
.
.
.
.
.
.
.

راه افتاد سمت در گفت من شب دیر میام شام منتظر نمونین
😐

@~@~@~@~@~@
کاش میشد در استکان چای مهمان تُف کرد

.
.
.
.
.
.
.
.

بی آنکه کف کند

@~@~@~@~@~@
نمیدونم چرا وقتی زبونتو تصادفی گاز میگیری درد میگیری ولی هرچی عمدی گاز میگیری درد نمیگیره

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

حتی نمیفهمم چرا الان شما اسکلا دارین زبونتونو گاز میگیرین
:|

@~@~@~@~@~@
بالاخره یه روز صبح از خواب پامیشم صبحونه آب پرتقال میخورم
:(

@~@~@~@~@~@
زنگ زدم آتش نشانی گفتم همه چیز سوخت
😔🔥

طرف گفت خونسرد باش ،آروم بهم بگو چی و کجا سوخت دقیقا؟
گفتم همه خاطراتش تو فکرم،بالاخره فراموشش کردم

گفت همونجا وایسا الان با شیلنگم میام سراغت دیوث
😐😐😂

@~@~@~@~@~@
نیشگون چیست؟

نوعی حمله کماندویی زنان ایرانی که به طور ناگهانی گوشت بدن کودک را گرفته و ۳۶۰درجه میچرخانند تا باعث تسلیم او و گفتن جمله
"😩غلط کردم😩"
شود

@~@~@~@~@~@
رفیقم داشت راه میرفت پاش پیچ خورد گفت

اوه جیسس کرایس

اونوقت خود حضرت مسیح وقتی پاش پیچ میخورد میگفت یا قمر بنی هاشم مددی

😕😂😂

@~@~@~@~@~@
رفته بودم شمال بین
۸-۷
تا گاو عکس انداختم گذاشتم اینستاگرام کپشن زدم
هیچکس توانایی درک احساس من رو نداره
بابام کامنت گذاشته حالا تو کدومی که درکت کنیم؟
این بشر آبرو نزاشته واسم
://

@~@~@~@~@~@
من یه صندوق صدقه تو اتاقم دارم

هر روز یه مبلغی میندازم توش

..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

تا آخر ماه یکجا که شد برمیدارم میزارم تو جیبم
اینطوری هم هفتاد نوع بلا رو دفع کردم ؛ هم به یه بدبخت کمک کردم
😆😂

@~@~@~@~@~@
یه بار با رفیقم رفتیم تولد دوس دخترش
خیلی با کلاس بودن
از اون خر مایه ها بودن
بابای دختره همینجور تراول پنجایی می ریخت رو سر دخترش
هیشکی به تراولا نگا نمی کرد
و فقط می زدن و می رقصیدن
منو رفیقمم پامونو می ذاشتیم رو تراولا انقد فشار می دادیم
تا کف پامون عرق می کرد
و تراول می چسبید به پامون
می رفتیم دسشویی می ذاشتیم جیبمون
اونجوری نگا نکنید پول لازم بودیم
یاد یکی از عروسی های درون فامیلیمون افتاده بودم که
داییم یه بسته 100 تومنی پاشید رو سر عروس
چهار نفر دستشون شکست 😐
دو نفر سرشون
بابا بزرگم بنده خدا همونجا ضربه مغزی شد و مرد
پنج نفر رفتن تو کما
دختر خالم قطع نخاع شد
فاصله طبقاتی بیداد می کنه
😕

@~@~@~@~@~@
طرف به جنگ شیرمیرفت نعره میکشید و میگوزید

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.

گفتندچرانعره میکشی؟
گفت:تاشیر بترسه

گفتند پس چرا میگوزی؟
گفت:خودمم ترسيدم
😶😂👍🏻

@~@~@~@~@~@
تو فیلمهای سینمایی بازیگر زن موهاش پیداس ولی تو سریال تلویزیونی باید حجابش کامل باشه
تو سینما بهش محرم میشیم؟
تو سینماها فیلترشکن نصبه؟
احتمالش هست ما بازیگرو از تلویزیون بکشیم تو اتاقمون؟
سینما به مردم اعتماد داره صداوسیما نداره؟

@~@~@~@~@~@
به مامانم میگم مسافرت خارجی نمیریم؟
میگه گوشت برزیلی که میخوری فکر کن تو برزیلی
برنج تایلندی میخوری تصور کن تو سواحل تایلندی
:///

تصورات قبل تو سوأتفاهمم نبود
:))

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
نحوه رو بوسی در عید
اولی : سلام سال نو مبارک
دومی: سلام سال > ماچ< نو >ماچ<شما هم >ماچ< مبارک
ینی دقیقا همین طوریه

با تشکر از آیدا بابت ارسال جوک

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
توپ
تانک
انبر دست
من چقدر جیگرم😌
خیلیم ربط داشت
اگه ناراحتی نخون

با تشکر از آیدا بابت ارسال جوک

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
*ghalb_sorati* دلاتون شاد و لباتون خندون **♥**

ممنون از ارغوان که این سری بسته جوک رو عهده گرفت
تانکیو کاکو شیرازی
*gol_rose* *ghalb*

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

آب زنيد راه را هين که نگار مي رسد
مژده دهيد باغ را بوي بهار مي رسد

راه دهيد يار را آن مه ده چهار را
کز رخ نوربخش او نور نثار مي رسد

چاک شدست آسمان غلغله ايست در جهان
عنبر و مشک مي دمد سنجق يار مي رسد

رونق باغ مي رسد چشم و چراغ مي رسد
غم به کناره مي رود مه به کنار مي رسد

تير روانه مي رود سوي نشانه مي رود
ما چه نشسته ايم پس شه ز شکار مي رسد

باغ سلام مي کند سرو قيام مي کند
سبزه پياده مي رود غنچه سوار مي رسد

خلوتيان آسمان تا چه شراب مي خورند
روح خراب و مست شد عقل خمار مي رسد

چون برسي به کوي ما خامشي است خوي ما
زان که ز گفت و گوي ما گرد و غبار مي رسد

خب بریم که چنتا موزیک شاد و حرام بزنیم به بدن و توبه کنیم

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

بریم موزیک اولی رو به یه موزیک بندری


[audio mp3="/uploads/2017/12/bandari_17_azar_1396.mp3"][/audio]

یاره شرین نمکه ، سبزه ی بانمکه
یار یاره دیری نمکه ، یارو مو دلبرکه
یار یاره شیرینه نمکه ، سبزه ی با نمکه



چه باصفایی سبزه ، تو کهربایی سبزه
چه باصفایی سبزه ،شیرین کلامی سبزه

آهنگ بندری باحالیه از دستش ندید

تقریبا سه مگا بایت برای دانلود کلیک کنید ◄

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦



دومین موزیک رو هم یه موزیک بندری تو سبک چوپونی میزاریم


آهنگش باحاله از دستش ندید


[audio mp3="/uploads/2017/12/bandari_choponi_17_azar_1396.mp3"][/audio]

یه آهنگ بندری چوپونی براتون گذاشتم اینم قشنگه بزنید بر بدن کیف کنید

امشو دله مو ، گله مو ، وُی سحر نداره
یار از دله مو ، دله مو ، خبر نداره

وای عزیزوم ؛ عزیزان یه رازه

امسال ولم کن ولم کو تا بروم مدرسه
امسال ولوم کو ولوم کو دخترای لیسانسه



دخترو های آی ، جونه دلم وای وای ، ناز داری والا
بیا بریم های آی خونه خومون های های ، خونه خوتونه

دخترو های آی ، جونه دلم وای وای ، ناز داری والا
بیا بریم عروسی ، کنیم رو بوسی والا ، کنیم رو بوسی



دخترو ماشاالله ، جون دلوم ما شا الله

حجم تقریبا سه مگابایت ، برای دانلود کلیک کنید ◄

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


یه موزیک پاپ درخواستی براتون گذاشتیم بزنید به بدن و توبه کنید


[audio mp3="/uploads/2017/12/Sahar_Ey_Jan.mp3"][/audio]

اینم یه آهنگ با موزیک خیلی شاد و بامزه

آسمون نارنجیه ، ابرا شدن تیره

چه غروب خوش رنگی ، دلتنگی دلم داره میره

کاش میشد الان بیرون بریم از خونه
تو بگو هستی بعدش همه چی جوره

یکی دو تا کوله میبندیم و میزنیم به دل آب

یه قایق کوچیک باسه دوتامون بسه ، با یه جای ناب



گرمای استواییه ، لبخند دوتامون
انگاری که شروع شده سفره اروپاییمون

جان جان کاکو ، الان ماتو مبهوت میشم

میدونی اینو یا نمیدونی تو ؟

حجم تقریبا شیش مگا بایت برای دانلود کنید ◄

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


اینم یه آهنگ شاد ، فرفری موی غزل ساز منی


[audio mp3="/uploads/2017/12/Amirabbas_Golab_Banoo-Jan.mp3"][/audio]

تو اگر دست نجنبانی دلم پیر شود طفله نوپای غزل باز زمینگیر شود
بیقرارم که به دست آورمت من یا نه ترسم از دست روی و تا ابد دیر شود

همه تقدیر جهان بی تو نمی ارزد هیچ جز نگاه تو نگاهی که نمی ارزد هیچ
اندکی فرصته شادی که در این دنیا هست بی تو این شادی و غمها و جهان یکجا هیچ

بانو جان فرفری موی غزل ساز منی بانو جان عشقه خاموش غزلهای من
بانو جان تو از این حاله دلم بی خبری بانو جان جز دله من به کسی دل ندهی



دله من گرمای دست تو را میخواهد برقه اغواگر چشمان تورا میخواهد
باد هم اغوایه این همه موی فر شد موی فردار غزل دار تو را میخواهد

من شدم در به در یک بله از لبهایت بس که یک عمر نشستم که بگویی شاید
این همه ناز نکن من چه گناهی کردم که شدم عاشقه آن روی چو قرصه ماهت

بانو جان فرفری موی غزل ساز منی بانو جان عشقه خاموش غزلهای من
بانو جان تو از این حاله دلم بی خبری بانو جان جز دله من به کسی دل ندهی

بانو جان فرفری موی غزل ساز منی بانو جان عشقه خاموش غزلهای من
بانو جان تو از این حاله دلم بی خبری بانو جان جز دله من به کسی دل ندهی

حجم تقریبا سه مگا بایت برای دانلود کلیک کنید ◄


♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

**♥** دلاتون شاد و لباتون خندون *ghalb_sorati*

سیستم دانلود موزیک رو بازم فعال میکنیم که بشه قدیمیا رو هم دانلود کرد