♥♥.♥♥♥.♥♥♥
♦♦---------------♦♦
روزى در حرم امام حسين عليه السلام جيب زائرى را دزدى زد و پولهايش را برد
زائر خود را به ضريح مطهر چسبانيد و گريه كنان مى گفت
يا اباعبداللّه در حرم شما پولم را بردند، در پناه شما هزينه زندگيم را بردند
به كجا شكايت ببرم ؟
حاج حسن مزبور حاضر متأثر شد و با همين حال تأثر به خانه رفت و در دل به امام حسين عليه السلام گريه مى كرد
شب در خواب ديد كه در حضور سالار شهيدان به سر مى برد به آقا گفت
از حال زائرت كه خبر دارى ؟ دزد او را رسوا كن تا پول را برگرداند
امام حسين فرمود: مگر من دزد گيرم ؟
اگر بنا باشد كه دزدها را نشان دهم بايد اول تو را معرفى كنم
حاجى گفت : مگر من چه دزدى كردم ؟
حضرت فرمود: دزدى تو اين است كه خاك مرا به عنوان تربت مى فروشى و پول مى گيرى. اگر مال من است چرا در برابرش پول مى گيرى و اگر مال توست ، چرا به نام من مى دهى ؟
عرض كرد: آقا جان ! از اين كار توبه كردم و به جبران مى پردازم
امام حسين عليه السلام فرمود:پس من هم دزد را به تو نشان مى دهم
دزد پول زائر، گدايى است كه برهنه مى شود و نزديك سقاخانه مى نشيند و با اين وضعيت گدايى مى كند، پول را دزديد و زير پايش دفن كرد و هنوز هم به مصرف نرسانده
حاجى از خواب بيدار مى شود و سحرگاه به صحن مطهر امام حسين عليه السلام وارد مى شود، دزد را در همان محلى كه آقا آدرس داده بود شناخت كه نشسته بود
حاجى فرياد زد: مردم بياييد تا دزد پول را به شما نشان دهم
گداى دزد هر چه فرياد مى زد مرا رها كنيد، اين مرد دروغ مى گويد، كسى حرفش را گوش نداد. مردم جمع شدند و حاجى خواب خود را تعريف كرد و زير پاى گدا را حفر كرد و كيسه پول را بيرون آورد
بعد به مردم گفت : بياييد دزد ديگرى را نشان شما دهم ، آنان را به بازار برد و درب دكان خويش را بالا زد و گفت
اين مالها از من نيست حلال شما. بعد تربت فروشى را ترك كرد و با دست فروشى امرار معاش مى كرد
oOoOoOoOoOoO
○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
خري آمد به سوي مادر خويش
که ای مادر چرا رنجم دهي بيش
برو امشب برايم خواستگاري
اگر تو کره ات را دوست داري
خر مادر بگفتا : اي کره خر جان
تورا من دوست دارم بهتر از جان
اگر عاشق شوی حرفی ندارم
برایت هر خری خواهی بگیرم
برو پیش همه خرهاي خوشگل
يكي را كن نشان چون نيست مشگل
خرك از شادماني جفتكي زد
كمي عرعر نمودو پشتكي زد
بگفت : مادر به قربان نگاهت
به قربان دوچشمان سياهت
خر همسايه راعاشق شدم من
به زيبايي نباشد مثل او خر
سپس مادر بگفت: پالان به تن كن
برو اكنون بزرگان را خبر كن
همه خر ها برفتند در طویله
همان گونه که رسم است در قبیله
خران از شورشان عرعر نمودند
زکاه و یونجه کام شیرین نمودند
خر محضر كلام خود گشاييد
وصال عقد ايشان را نماييد
توای دوشیزه خر خانم کجایی
به عقد اين خر خوشگل در آيي
میان جمعیت یک خر ندا داد
عروس رفته بچینه یونجه از باغ
چنان شور و هیاهویی به پا ش
خر داماد دو لنگش در هوا شد
@~@~@~@~@~@
بنگر به چشم مست من
وين ابروي پيوست من
وين چون عروسان جست من
ديگر چه آيد دست من ؟ اي يار غايب از نظر
جانا به جعد موي تو
بر طره شب بوي تو
وان حلقه گيسوي تو
وان تيغزن ابروي تو
وان نرگس جادوي تو
از خود بده ما را خبر ! اي يار غايب از نظر
من عاشقي ديوانه ام
از خويشتن بيگانه ام
بر شمع خود پروانه ام
بهر تو در ميخانه ام
آتش مزن كاشانه ام
با آن نگاه پر شرر، اي يار غايب از نظر
خواهم پي ديدار تو
بهر گل رخسار تو
وان نرگس بيمار تو
گفتم هزاران بار تو
بر پاي مهماندار تو
گيرم سپس تنگت به بر ، اي يار غايب از نظر
رفتي و من مجنون شدم
بر بوي تو هامون شدم
از داغ تو جيحون شدم
وز عشق تو در خون شدم
از من چه مي خواهي دگر ؟ اي يار غايب از نظر
اي جان من
وي روح من
اي كشتي و اي نوح من
اي سينه مشروح من
بهر دل مجروح من
باز آي ديگر از سفر . اي يار غايب از نظر
اي پادشاه جم بيا
وي قبله اعظم بيا
اي صاحب خاتم بيا
اي منجي عالم بيا
اي وارث آدم بيا
وي زاده خيرالبشر ! اي يار غايب از نظر
باران که شدى مپرس ، اين خانه کيست سقف حرم و مسجد و ميخانه يکيست باران که شدى، پياله ها را نشمار جام و قدح و کاسه و پيمانه يکيست باران ! تو که از پيش خدا مى آیی توضيح بده عاقل و فرزانه يکيست بر درگه او چونکه بيفتند به خاک شير و شتر و پلنگ و پروانه يکيست با سوره ى دل ، اگر خدارا خواندى حمد و فلق و نعره ى مستانه يکيست اين بى خردان،خويش ، خدا مى دانند اينجا سند و قصه و افسانه يکيست از قدرت حق ، هرچه گرفتند به کار در خلقت حق، رستم و موریانه يکيست گر درک کنى خودت خدا را بينى درکش نکنى، کعبه و بتخانه يکيست *♥♥♥♥*♥♥♥♥* مولانا
باران که شدى مپرس ، اين خانه کيست سقف حرم و مسجد و ميخانه يکيست باران که شدى، پياله ها را نشمار جام و قدح و کاسه و پيمانه يکيست باران ! تو که از پيش خدا مى آیی توضيح بده عاقل و فرزانه يکيست بر درگه او چونکه بيفتند به خاک شير و شتر و پلنگ و پروانه يکيست با سوره ى دل ، اگر خدارا خواندى حمد و فلق و نعره ى مستانه يکيست اين بى خردان،خويش ، خدا مى دانند اينجا سند و قصه و افسانه يکيست از قدرت حق ، هرچه گرفتند به کار در خلقت حق، رستم و موریانه يکيست گر درک کنى خودت خدا را بينى درکش نکنى، کعبه و بتخانه يکيست ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ مولانا
دو دقیقه پیش
در حال حاضر هنوز بخش چت راه اندازی نشده است
دو دقیقه پیش
یکمی صبور باش عزیزکوم درستش موکونیم
دو دقیقه پیش
تست برای پیام طولانی چند خطی
خط دوم
خط سوم