به نام حضرت دوست
که هر چه داریم از اوست
o*o*o*o*o*o*o*o
واقعیت حماسه حضرت عباس(ع) و وقایع به شهادت رسیدن ایشان
o*o*o*o*o*o*o*o
* واقعیت حماسه عباس(ع)*
آنچنان که بود نه آنچنان که گفته اند
عجیب است عجیب بخوانید
o*o*o*o*o*o*o*o
وقتی که عباس وارد میدان شد 25 نفری با او بودند. به سمت شریعه رفت
دشمن که عباس را هر لحظه زیر نظر داشت متوجه این قضیه شد. بخش عظیمی از لشکر به آن سو رفت. مثل جمع شدن براده های آهن به سمت یک قطب، و بخشی که بی خبر مانده بود یا محافظه کار بود، تعلل می کرد
سپاه دشمن مات هیبت و شجاعت و شخصیت وقدرت عباس بود. گوئی آنرا با تمام وجودش احساس می کند. کسی جرئت نفس کشیدن نداشت. سکوت مرگباری همه جا را گرفته بود. عباس خود سکوت را شکست
عباس فریاد زد: ما برای جنگ نیامده ایم. آمده ایم تا مقداری آب برای طفلان حرم ببریم
این لحن آرام و صلح آمیز عباس به یکی از سرداران یزید بنام جندب بغدادی اموی جرئت داد تا بگوید: مگر نمی دانی که امیر یزید! ما را از این کار منع کرده است.
عباس فریاد زد: شما در اطاعت خدا باشید نه یزید
اموی گفت: همان خدا ما را به اطاعت اولی الامر فرا خوانده است
عباس گفت: این اولی الامر را رسول الله معنی می کند نه تو
اموی سکوت کرد. عباس فریاد زد: اگر مزاحمتی نیست مشکها از ما بگیرید و آبمان دهید این عین جوانمردی و شجاعت است
یکی از لشگر کفر به حرکت آمد و جلو آمده اما با ترس، تا مشکی را بگیرد و آبی آورد. می ترسید تا حیله ای برای اسارت او باشد. اما عباس با خوشرویی او را به نزد خود خواند و مشکی به او داد. او که آمد و رفت چند نفری ( 7 نفر) آمدند و با خود مشکهایی را بردند
عمرسعد سر رسید و گفت: چه می کنید!؟
و نگاهی به عباس انداخت. برق هیبت عباس او را لرزاند. یکی گفت عباس آمده تا برای بچه ها آبی برده باشد. عمر که در جواب آن سپاهی مشکلی نداشت گفت: عباس می توانست مستقیم چنین تقاضایی را با ما در میان بگذارد
o*o*o*o*o*o*o*o
حرمله
حرمله فریاد زد آب! آب! ممکن نيست. و تيري در کمان نهاده خود را آماده حمله کرد. این جسارت حرمله و آن فریاد پسر سعد جرئتی در دیگران آورد
سکوت مرگبار همچنان حاکم بود. شمر که مرعوب سکوت شده و ترس جانکاه بر جانش آمده بود به خود آمد و گفت: آب! ممکن نیست. پسر سعد! در هیچ شرایطی آب ممکن نیست! این را تو می دانی. ابن سعد خود را یافت
کم کم لشکر نیم دایره ای دور عباس و یاران او زده بودند. همه چیز برای نبرد آماده بود. عباس صحنه را به درستی و با دقت زیر نظر داشت یاران عباس خود را در محاصره می دیدند
غروب بود. روز نهم بود. اما همه جا روشن بود. روشنتر از شب اما نه مثل روز. ناگهان یکی از ترس ! فریاد زد حمله! - تا خود را از ترس برهاند! - فریاد او غریو حمله و فریاد جمعی ِ مشرکین را به همراه آورد. عباس و یاران برای دفاع و حمله آماده شدند. هر کسی به آنها نزدیک می شد نقش زمین می شد. چنان هیبت عباس و یاران و شجاعت و شمشیر زنی آنها بی مانند بود و سترگ، که ناگاه لشکر به تمامه به عقب کشید
چهارصد نفر به خاک مذلت افتاده بود
ابن سعد از اینکه این ماجرا با صلح به اتمام نرسیده ناراحت بود. در دل پشیمان بود. شمر در فکر چاره بود و لشکر بی تاب پایان این مخمصه بود. زخمیها ناله می کردند. از یاران عباس دو تن بر زمین افتاده بود. اما بر اوضاع مسلط بودند. شعف عجیبی آنها را گرفته بود. لذت نبرد برای خدا و هیبت و قدرت و شجاعت عباس و یاران
عباس به آب می اندیشید، به بچه ها و به مشیت؛ به مشیتی که تعادل می خواست و شهادت می طلبید. او استاد علم لَدُن بود و دنیایی از تجربه در این باب و او محیط و مسلط بر اوضاع عالم. او شجاعتی معادل هستی داشت و قدرتي مافوق هستی. او از خدای ماجد بود
حیرت همه را گرفته بود. دو سه نفری یافتند که حقیقت با حسین است. عده ای به شک افتادند. سه نفر به عباس ملحق شده و اجازه همراهی خواستند. عباس با اشاره اجازت فرمود
* لطفا صحنه را بفرمایید
- آن سه تن قبلا با هم صحبت کرده بودند. دو تن از اقوام و یکی از رفقای آن دو تن بود.
ناگاه اشاره کردند و هر سه با اشاره به مطلوب رسیدند. به پیش تاخته در پیشاپیش عباس فرود آمده و تعظیم نمودند. یک زانو را بر زمین نهاده و زانویی بلند. سر را خم و یکی از آن میانه گفت: جسارتاً ما را به سربازی برگیر که شیفته حقیقتيم
آنگاه سر را بالا آورده منتظر رخصت بودند که عباس همانطور که با چشمان پرهیبت و عبوس خود بر رفتار دشمن خیره بود با اشاره به سمت راست، رخصت داد. آن سه تن بر اسب آمدند و به بیست و سه تن ملحق شده قبل از آن، دو تن از یاران عباس را مورد تفقد قرار دادند
هوا کمی تیره تر می شد. در خیمه هم سکوت حاکم بود. همه منتظر یاران بودند. بچه ها! عده ای به آب می اندیشیدند و عده ای آب را فراموش کرده به عباس، به عمو، به تک سواران همراه او می اندیشیدند و امام با خدا در حال سخن گفتن بود
- در آن لحظه حسین! ... امام ... با خدا چه می گفت؟
او فرمود: خدایا حسینت را دریاب. اینجا من برای ادای دین، ادای وظیفه و ادای شکر آمده ام. آمده ام تا ببینی که حسین تو برعهد خود مانده و مشتاق ملاقات علی و مادرش زهرا است
- خدا چه گفت؟
خدا گفت: حسینم! من توام. من تو را می خواهم. فرزندانت در امان مهر منند. آنها یاران خوب و مهربان و بزرگوار منند. زینب از من است. او پیروز تاریخ است و تو این را می دانی
- بعد حسین چه گفت؟
حسین گفت: خدایا به عباس می اندیشم تا در رسالت خود تاریخي عمل كند. حماسه او چشم تاريخ را خیره کند. متن کار و فرمایش او در تاریخ درخشان بوده الگو و امام این و آن باشد
و خدا گفت
عباس ازمنست. من همراه عباسم. او دست من است. او زبان و اراده و مشیت من است. او از من است. او از من است. از توست. از علی است. آیا کافی نیست!؟
-و حسین گفت! شکراً لللّه شکراً. و قاسم و علی اکبر و یاران همه، در جای خود، محکم و قدرتمندانه چون کوه مانده بودند تا در صورت شکست عمو و یاران، دشمن جرئت جسارت را نیابد
و بقیه یاران سخت در انتظار عباس و چون اکثر آنها در رتبه اعلای دیدار ما بودند واقف به سرنوشت و مشیت استوار، در حال دعا و ثنای حضرت ماجد بودند
- و دشمن!؟
بخشی که در صحنه بودند حیرت زده و مات و بخشی که بی خبر بودند کم کم مطلع می شدند و وحشت آن بیابان و شکست، آنها را فرا می گرفت و اگر نبود مشیت شکست نظامی حسین؛ همین عمل عباس کافی بود تا با یک یورش بی مقدمه فرار را بر همه ارکان آن لشکر انداخته و اثری از لشکر در آن بیابان نماند. اما مدیریت با خدا بود. مشیت در استقرار و ماجرا ادامه یافت
- بله می فرمودید آیا کسی جرئت نبرد تن به تن با عباس نداشت؟
عباس چنین تقاضایی نکرده بود. حالا موقع چنین تقاضایی بود. زیرا مقرر شد که جنگ باشد نه صلح و خون باشد نه آب! شمشیر باشد نه حرف و سخن! و عباس در آن هیمنه و هیبت باید تا در بستر مشیت می رفت
او اجازه داشت تا تاریخ را از طرف خدا رقم بزند و مشیت را کنترل و در بستر شدن اندازد. اینجا آن مقام بالای عباس است که هرگز شنیده نشده و بیان نشده و به نوشته نیامده است و او مختار و آزاده ما، تا بر بستر مشیت نشاند زمانه را
فریاد زد: حالا که رسم شما جنگ است نه صلح و حال که از حتی قطره آبی مضایقه دارید! مرد میدان بفرستید تا اگر جنگ است جانانه بجنگیم
مردی بسیار مغرور، بسیار عنود و کافر، فریادی بر آورد که باعث حیرت همراهان شد و عده ای کثیر او را دیوانه خواندند گفت: این آرزوی ده ساله من است تا در نبردی با تو نشان دهم که تو! فقط معروفی! و پهلوان اول عالم منم. بدون اجازه از ابن سعد و دیگران به میدان آمد رو در روی عباس گستاخانه، جسور، با نفرتی فراوان
عباس که درخشمی سنگین علیه غیر خدا بود؛ بدون مقدمه و بدون ترس از جسارت و هیبت و هیکل او براسبش زد و تاخت به محض رسیدن به او، چنان شمشیری بر فرق او آورد که او و اسب و اسلحه همه در هم شد و از دشمن عده ای ناخودآگاه هورا کشیدند! و ناگهان به خود آمده ساکت شدند
اسب عباس به فرمان او عقب عقب آمده تا به یاران رسیده فریاد زد آیا کس دیگری هست که ناگاه دو تن دیگر از لشگر دشمن جدا شده و با عجله از دو طرف عقب لشگر عباس خود را به عباس رسانده فرو افتاده وعذر تقصیر و اجازه الحاق به عباس گرفتند. آقا با مهربانی فرمودند این خدا و اینهم شما. آن دو عقب عقب رفته به اسبها نشسته و در میان پذیرش یاران جا گرفتند
شمر مستأصل شده بود. ابن سعد گیج و مبهوت. حرمله سخت حیران و عصبی. معاندان هر یک لب به دندان می جویدند. عرصه به دشمن بحدی تنگ شده بود که حمله ای از عباس اثری از یمین و یسار و نظم لشگر باقی نمی گذاشت
همه چیز در تصرف عباس! حتی اراده دشمن! اما او مسلم بود. عبد بود. او یار بود. او تسلیم و راضی به رضای حق و لذا از اخم بکاست تا جسارت دشمن زنده شود. تا دشمن خودش را بیابد! و یافت
سنان نیزه ای بر زمین زد و بدون آنکه نگاهش به عباس باشد به زمین چشم دوخته فریاد زد: ای لشگر خدا حمله کنید!!
چند نفری حمله کردند و بقیه با کمی تردید به عقب افتادگی، دوباره به یاران عباس حمله کردند جنگی بود در حد خود نمونه و عباس بر هر کسي که می رسید، اعلام مرگ آن کس بود و یاران او هم، در شجاعت برتر از هر سربازی و سردار از یزید
ناگهان بین یاران عباس جدائی افتاد و 12 نفری از آنها در محاصره آمدند. می جنگیدند و مي دريدند و لشكر را عقب مي زدند، اما به شريعه يا خيمه گاه مسلط نبودند. اين كشمكش و قتل و نبرد تا آنها را خسته کند ادامه داشت و آنگاه که از کشته ها پشته ها ساخته و امان از دشمن بریده بودند، در دریغ از یاور و توان، یکی پس از دیگری به شهادت می رسیدند یا از اسب ساقط شده در زیر دست و پا می افتادند
(آب)
و عباس و یاران دشمن را تا شریعه در هم كوبيدند و خود را به شريعه رساندند. از یاران عباس شش نفر دیگر باقي بود. مشكها از آب پر و كمي رفع خستگي مي كردند
عباس با رسیدن به آب نگاهی به آب کرد و تو دانی که قدرت او در رساندن آب يا تقديم آب چگونه است؟ و چگونه بود؟ اما مشیت را هم می دانی و لذا به محرومیت بچه ها گریه کرد
- در آن لحظه چه گفت؟
فرمود: خدایا عناد یک انسان تا چه اندازه است! وآنها تا کجا باشما مخالف هستند!؟
بعد فرمود: خدایا شکرت که مرا پناه دادی و تو، بدان که عباس تو تا آخرین نفس و تا آخرین قطره خون پای تعهدخود ایستاده است
و فرمود خدایا حسینم را، برادرم را به تو می سپارم. از علی اصغر و قاسم و رقیه، عبدالله و عون و جعفر و از همه یاران خودت محافظت فرما. آنها همه لایق لقائند محفوظشان بدار
- و خدا؟
و خدا فرمود: عباس من، ملاقات ما نزدیک است. اگر چه تو در لقاء هستی و مزه و لذت و مستی لقاء از آن تو باد. اگر چه آن را مزه کرده ای
و عباس فرمود: خدايا اين منم كه مشیت را سامان می دهم!(عباس با كاهش اخم و هيبت به آنها جسارت حمله مي داد) آیا این قرار ما بود!؟
و خدا فرمود: عباس من؛ این کمترین هدیه خدای توست. ازمن بپذیر. و عباس گریه کرد
(اسبها)
و آنگاه آبی برداشت تا رفع خستگی کند. صورت را آبی زند اما آنرا خلاف جوانمردی دید زیرا اسبها خسته بودند. اسبها را تیماری دادند و آبی را بالا تا اسبها گمان خوردن آب کنند و خوردند
و عباس بر اسب نشست؛ زیبا و استوار چون کوه. درخشش او در عرش دیدنی بود. نورانیت او در ملکوت، در سدره المنتهی و در معراج مشهود و یاران نورانی او همه ملائک را مبهوت خود کرده بودند
بر می گشتند و عباس باکمی عبور از شریعه به خیمه، با سیل دشمن رو به رو شد. مشکها بر دوش. بارها سنگین. بدنی خسته و بعضاً مجروح. یاران شهيد. هوا تاریک تر و دشمن عصبی و معاند
عباس با رسیدن به اولين فرد، کار او را بساخت و بقیه در دلاوری بی هماورد. اما شهادت یاران، دشمن را جسور و قتل اقوام و برادران از دشمن، آنها را در انتقام جسور و بی پروا کرده بود
عده ای در حد مرگ و بی محابا از مرگ بر عباس و یاران حمله می کردند و عباس بی محابا درو می کرد و بر زمین میریخت و به پیش می رفت.
دشمن دوباره فاصله گرفت! چاره ای باید و راهی تا عباس به خیمه نرسد. آب سوژه اصلی و هدف اصلی بود
برای عباس بردن (آب) و برای یزیدیان هرگز
و عباس خواندن قرآن را آغاز کرده سوره برائت را - این را می دانستی - او بندگی و عشق را به نمایش گذاشت. عشق به خدا، عشق به حسین، عشق به اخلاق و جوانمردی، اوج وفا و اوج جوانمردی
جنگی آغاز شد که تاریخ بخود ندیده بود هفت نفر و 30000 نفر
آب بود و گِل بود و نبرد. سپر بود و چکاچک شمشیر. جنگ و گریز بود. کمین بود و سنگر. جسارت بود و خشونت. تیغ بود و نور. حیثیت بود و مشیت و حیف که مشیت بود و الا دمار از دشمن در می آمد و کار ظلم یکسره می شد و حسین تا سرنگونی کاخ یزید به جلو می رفت. مشیت بود تا بیندیشند دست عباس افتاده شود.
- ببخشید چگونه؟ ساز و کار این فتنه چگونه بود؟
بله شنیدن آن شیرین است چرا که همه شنیده اند اما ندیده اند. در چکاچک شمشیرها و نبرد، عده ای یافتند که نمی توان از روبه رو به عباس تاخت. نشد کسی را عباس ببیند و او بر عباس فائق شود. یاران دیگر هم کمابیش اینگونه بودند اما نه در حد عباس.
سه تني از یاران باقیمانده شهید شدند. عباس و سه يار دیگر مقابله ای در حد حیرت می کردند. دشمن مستأصل شده بود
چهار نفر با سي هزار نفر (30000 نفر
از طرفی قادر به رویارویی نبودند. از یکطرف تیراندازها راه دست برای تیراندازی نداشتند. نیزه اندازان خسته بودند و دستها توان کافی نداشت
جرئت در نیزه انداز نبود و اگر بود نیزه گرفته شده و خود او را به قتل می رساند
(27/11/1382)
اما باید حمله می کردند این رسم سربازی و جنگ است و لذا از پشت حمله می کردند. صبر مي كردند. فرصت می یافتند. جسارت می خواستند. حمله ای می نمودند که اغلب با شکست مواجه می شد
(مشكها)
دیگر اثری از مشکها نبود مگر مشکی که روي کپل اسبی مانده باشد. آنهم مشکی کوچک و دیده نشدنی ، مشکی با انعطاف و ارتجاع کافی و گاه مشکی با مقداری از آب فقط کف آن بدلیل پارگی یا باز شدن درب آن. دشمن از نیروهای تازه نفس بهره می برد اما عباس و یاران توان تعویض نیرو نداشتند
( دستهاي سپهسالار)
حمله از پشت سر ادامه می یافت و عباس هر کسی را در هم می کوبید
دشمن تقریباً ناامید شده بود. اما مشیت کار خود را کرد
ضربتی از پس سر برای سر عباس آمد از سر گذشت بر دست فرود آمد. دشمن از ترس سر را ندید بر دست کوبید
کسی جرئت برنامه ریزی برای دست را نداشت
قضیه حمله از پشت سر بود از هر طرف از چپ و راست از بالای دست و پا! از زمین با نيزه يا با تير. این ضربت کار خودش را کرد
دست بی قدرت شد
معاندي ضربت دیگری بر همان دست آورد. تازه یافته بودند نقطه ضعف کجاست. دو يار دیگر عباس شهید شده بودند. یار دیگر در تاریکی و روشنایی کمتر دیده می شد. همه چشمها به عباس بود
آخرین یار هر از چند گاه ضربتی می زد و کسی را می کشت
اینگونه شناخته می شد. عباس شمشیر را به دست چپ داد. جسارتها، شجاعتها، نفسها همه تازه بود و تازه می شد. زیرا که عباس ضربه پذیر می نمود
حالا او یک دست کاری دارد
ذهنها به قطع دست چپ معطوف شد. اینرا به تجربه یافتند نه با برنامه، آنچه باعث کشف حادثه شد ترس از رویارویی مستقیم و رو در رو، و ضربه برای سر بود و اتفاق شمشیر به دست. ولی حالا دست! نقطه ضعف، دست است و هم سر را باید زد. آخرین یار عباس نقش بر زمین شد
او در حال خواندن قرآن بود
و تو می دانی که همیشه شهدا در هر فرصتی قرآن می خواندند در دامن مهر خدا باشن
عباس با دست چپ! اما تنها و خسته
هر کسی به جلو می آمد ضربتی می خورد. اما سمت راست عباس بی دفاع مانده بود. ضربه عباس، ضربه ای از دشمن بهمراه داشت حالا ضربه دو طرفه است
دشمن بسیار حساس شده بود گوئی فقط و فقط برای قتل عباس آمده اند
همه برنامه ها و حواسها و حرفها جهاد عباس بود و بس. هرکسی می خواست که کاری بکند. گویا عباس درد مشترک همه معاندان شده بود
اما او می کشت و می کشت. می زد و می زد. باز حمله از پشت! دوباره یافتند علیرغم یک دست بودن عباس! رو در رویی ممکن نیست
هیبت عباس هر تازه نفس و هر شمشیر زنی را در هم می کوبيد و در لحظه ای دست چپ ضربه خورد . شمشیری برآ ن فرود آمد
عباس با دلاوری تمام شمشیر را نگه داشت اما نتوانست. دستی نبود تا عباس مهار شمشیر کند
دست و شمشیربود! این بار با هم و عباس از پا بهره برد
حالا به عباس نزدیک می شدند و او در هر فرصتی با هر پا یکی را می انداخت. از اسب فرود آمده بود با هر پا یکی را می زد. درمحاصره کامل بود. اسب او اٌفتان و نالان بود زخمی و عقب می ماند
o*o*o*o*o*o*o*o
(نوفل)
عباس با خشونتی وصف ناپذیر و خواندن قرآن در نهایت عشق می جنگید. هر ضربتی را دفع و با پا! کسی را بر زمین می انداخت، اما معاند خسته نمی شد . نیرو داشت تا سی هزار تن
جسوری رو در روی عباس بماند. نوفل بود فریاد زد منم نوفل
همه عقب کشیدند. دستها را بالا برد که نزنید! نکوبید! نجنگید
عباس با نگاهی پر هیبت به او گفت می بینم مرد شدی!؟
نوفل گفت می خواهم افتخار قتل تو را داشته باشم
عباس گفت این افتخار نصیب یک نفر نخواهد شد
که ناگاه تیری از کمان حرمله بر چشم عباس آمد. عباس نیشخندی زد و گفت دیدی نوفل! حرمله سهمی را می خواهد
نوفل غرشی کشید و با عمودی بر فرق عباس کوبید. اما عباس از جا تکانی نخورد و عکس العمل در هیکل او پدیدار نشد. نوفل عصبی شد و ضربت دیگری زد
عباس گفت نوفل جان تو در دست خدای من است و من قادرم تا تو و همه دودمانت را درجا به دست دود بسپارم عباس هجوم کرد. نوفل عقب آمد
همه در نظاره این نبردند
تیری بر سینه عباس نشست. کسی از عقب شمشیری بر کتف عباس زد. این همه برای این بود که رفقای نوفل به نفع نوفل عباس را تضعیف کنند
عباس نشست و تیر را با دو زانو از چشم کشید. برخاست. دلاورانه و شجاع! نوفل ترسید و عقب رفت. اما نه به طور کل. عقب عقب می رفت و عباس گامهای مردانه برمی داشت
کل لشگر حالا به تبعیت از گامهای عباس جابجا می شوند
نوفل درمانده بود، بماند یا برود؟ برود این موقعیت و شهرت و عزت پیش خلیفه و عبیدالله را چه کند. بماند جانش در خطر نگاه عباس است، اگر چه با چشمهای مجروح
کسی از پشت شمشیری بر کتف عباس زد. یکی از پشت تیری زد تا قلب او را نشانه رود زره عباس مقاوم می نمود
گامهای استوار عباس بود و ترس و شب. ماه بود و نوری کم. ترس بود و بیابان و حسین بود و انتظار
حسین بر اسب نشست. عباس نیامده بود اما از صف آرایی یزیدیان چیزی دیده نمی شد
حسین می دید و می دانست که عباس کجاست و بر سر او چه آمده است
اهل حرم؛ آنها که علم لدنی داشتند ، می دیدند و آنها که نداشتند، دو دسته بودند. "عمو می آید. عباس دلاور است و می جنگد. " دسته دیگر، نه! او شهید می شود. دشمن فراوان است حسین نوید شهادت داده است
o*o*o*o*o*o*o*o
« و زینب!»
زینب نگران است. اما آشنا، عاشق، توانا و صبور. مردی است در لباس زن.
فرشته ای است در لباس انسان.
حکیمی است در لباس مادر.
سرداری است در لباس خواهر.
سکینه عالمه است. رقیه نگران و منتظر. همه حیرت زده و در فکر.
عده ای در ذکر و عده ای در نمازند. همه مشعوف خدا و نور. همه در آرامش روان و" آشفته ذهن" و یکی می آید
زینب است.
حسین را می طلبد. حسین! برادرت را دریاب! آنجا در شریعه او رامحاصره کرده اند
و حسین فریاد یا برادر یا امام را می شنود. بر اسبی می نشیند، دستورات لازم را به لشگر می دهد. یک تنه می تازد. ده نفری امام را مقداری بدرقه می کنند. امام لشگر را می شکافد. می درد. می کشد و به پیش می رود. هر کسی مثل رمه از پیش حسین می گریزد.
نوفل ضربه سوم رامی زند. عباس بی رمق شده است. کتف عباس مجروح است. خون اگر چه کم؛ اما نشان از بریدگی عمیقی دارد.
بدن عباس زیر زره له شده است. استخوان، داخل زره می شکند
شمشیری بر بغل گردن او می نشیند و عباس می نشیند
حسین می رسد. همه در فرارند و حسین برادر را می یابد
بر گردن او دستی می گذارد. او را در دامان مهر خود می نشاند. تیری از بغل گوش حسین می گذرد. نیزه حسین بر زمین، او در کنار نیزه می نشیند. سر عباس را در سینه گرفته با دست مبارک چشم عباس را لمس و آرامش می دهد.
عباس می گوید: برادر توئی؟! و حسین می گرید و می گوید: آری منم! دلاور من. آری عزیز مادر! آری منم. و عباس بی هوش در دامان او می افتد. حسین دستش را بر پیشانی عباس می نهد. سر را به آسمان بلند کرده و می گوید: خدایا او توانست. مرا باز مدار
عباس به هوش می آید در حال خواندن قرآن است. نیزه ای به سمت آن دو می آید . امام نیزه از زمین گرفته آن نیزه را می زند. نیزه بر زمین می کوبد. مایل است عباس را حرکت دهد.
عباس می افتد. جانی باقی نیست. لبها کمی حرکت می کند. صدایی شنیده نمی شود . بدن بی دست است. بدن کوبیده است. حسین نمی تواند بدن له شده و کوبیده شده را جابجا کند!
احساس ترحم هم به او این اجازه را نمی دهد. تا حتی به جسم بی جانش آزاری برساند
کم کم دشمن بر گرد حسین جمع شده و قصد حمله دارد. فریاد حمله دشمن حسین را از توجه به عباس باز می دارد
برای جلوگیری از لگدکوب شدن عباس به مقابله برخاسته، بر اسب نشسته، به دور از عباس می تازد. می جنگد و می جنگد و قبل از آنکه فکری برای حمل عباس کند، دشمن را در هم دریده و به خیمه آمده است
خسته، غمگین اما ... شاد! به پیشواز او می آیند. می فرماید موفق شد
عباس پیروز این میدان شد. او در لقاء الهی آمد." خدایا حسینت را دریاب" همه می فهمند. همه گریه می کنند. اما استوار. خبر به خیمه می رسد. صدای شیون اما مرده و خفته در گلو! آنجا جاری است
اینست حماسه پسری از علی، از عباس، از عشاق،
از رهروان خدامداری
چه خوب است که مداحان و سخنوران دینی این عباس را معرفی کنند
عباس خدامدار را و بگویند که عباس گدا و غلام نمی خواهد؛ دانشمند و جوانمرد و خیریت خواه می خواهد
o*o*o*o*o*o*o*o
زحمت کشیده برای مشارکت در پاکی و جوانمردی‌های حضرت ابالفضل به اشتراک بگذاریم
o*o*o*o*o*o*o*o
منبع:
هیئت قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس(ع)
مراسم تعزیه خوانی اباعبدالله و یاران با وفایش
واسه اینکه پسر داییم عادت ناخن جویدنشو بذاره کنار انگشتاشو زدم توی روغن کرچک الان انگشتشو از تو دهنش دراورده کرده تو کونش که اسهالش بند بیاد ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ یه حسی بم میگه، در کنار سقراط و بقراط، یکی به اسم حبه‌ی مقراطم توی تاریخ بوده ولی نتونسته از چنگ گرگ فرار کنه و تاریخ فراموشش کرده ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ میگن "کسی که خوابه رو میشه بیدار کرد ولی کسی که خودشو به خواب زده رو نمیشه" من دیشب پسر خاله ام خودشو زده بود به خواب خودکار و کردم تو کونش مث برق پرید یعنی میگم قدیمیا چرت و پرت زیاد میگفتن ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ یه چرخ گوشتی داریم از ما هم شاکی تره جوری حین چرخ کردن عربده میزنه که انگار اون رفته گوشت کیلویی ۷۵ هزار تومن خریده :| ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ بابابزرگم داشت میمرد بالا سرش وایساده بودیم یهو گفت: صد ملیوووون... یهو تموم کرد! دو تا مشت زدم تو صورتش زنده شد گفت صد ملیون بدهی دارم! خودم خفش کردم روحش شاد :))) ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ یکی مثل بروسلی بچه مومن، بچه هیئتی. یکی هم مثل این جکی چان لاشی و مفسد ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ درسته اون چیزی که مادرم میخواست نشدم ولی در عوض اون چیزی شدم که بابام ازش میترسید ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ حالا اگه اسمم نازنين بود ، شاملو تو شعرش ميگفت "روزگار عجيبي ست ممد" :| ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ دفترچه خاطرات دوران راهنماییم رو میخوندم، یه جا نوشته بودم: هر روز که در راه میبینمش به چشماش خیره میشوم، گمان میبرم این چشمهارو تا آخر عمرم فراموش نخواهم کرد. الان یادم نمیاد برای کی اصن نوشته بودم اینو :| ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ بابابزرگ ما هم این وسط هی میچُسه و میگه راست میگن چه بوی بدی میاد 😑 در باب بوی بد تهران ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ امروز ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻼﺳﻤﻮﻥ ﺑﺮﯾﻢ ﻭﯾﻼﯼ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺷﻤﺎﻝ ﯾﻬﻮ ﻭﺳﻂ ﺭﺍﻩ ﯾﺎﺩﻡ ﺍﻭﻣﺪ ﻣﺎ ﺍﺻﻦ ﻭﯾﻼ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ. ﻣﻨﻮ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻥ ، ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﺑﺨﺮﻡ ﻓﻘﻂ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﺍﻻﻥ ﮐﺠﺎﻥ . ﻫﺮﮐﯽ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺪﻩ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﮔﺮﻡ ﻣﯿﺸﻪ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ یه‌دختر بود خیلی زرنگ بود هروقت بهش زنگ میزدم میشناخت، یه بار زنگ زدم صدا گربه درآوردم باز شناخت گفتم چه جوری شناختی؟ گفت احمق شمارتو دارم خب ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ یه سری موقع امتحان تقلبام تو کاپشن جا نمیشد چادر سر کردم، مراقب اومد گفتی چرا چادر پوشیدی؟ گفتم حجاب یه انتخاب شخصیه، مگه من از شما میپرسم چرا مانتو میپوشی؟ گفت آخه تو پسری؟ گفتم چون پسرم حق ندارم پوششم رو خودم انتخاب کنم؟ تا کی نگاه خاک بر سرانه ؟ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ رفتم کلاس دفاع شخصی مربیه گفت برای شکست حریف باید روحیشو تضعیف کنی. منم اولِ مبارزه به یارو گفتم "باکسنت پارس" که با صحنه های خوبی مواجه نشدم ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ بعد از چند ماه باشگاه رفتن یه روز بابام منو کشید کنار و گفت پسرم این پاکت سیگارو بگیر بکش ولی دیگه باشگاه نرو، هیکلت که با روز اول فرقی نکرده،فقط یادگرفتی روزی ۱۵تا تخم مرغ آبپز بخوری دیگه نمیشه باهات تو یک اتاق و زیر یک سقف زندگی کرد پس بین بدنسازی و خانواده ات یکی رو انتخاب کن ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ خیلی دوست داشتم بتونم یه روز پیانو بزنم و عشقم کنارم بشینه کنارم نگاهم کنه، ولی همیشه با ته قابلمه بندری زدم و شوهر عمم ریز رقصیده :( ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ استخاره کردم برای امتحانا اومد سَمع اللهُ لمَن هَمه 10 :| ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ میگن 75% جمعیت ایران هوش ریاضیشون ناقصه، خدا رو شکر من تو 45% بقیه قرار دارم ... ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ میدونستید اگه همزمان عطسه کنی و بگوزی بدنت اسکرین شات میگیره ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ یه دوس دختر داشتم اسمش ساغر بود برا ردگم کنی سیو کردم sqr گوشیم دست بابام بود دختره قلب فرستاد بابام دید با ناامیدی گفت یه اصغر برات قلب میفرسته؟! هرچی گفتم بابا ساغره بخدا من فقط یه دخترباز پست لاشی ام میگفت: نه دروغ میگی ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ بیا بنویسیم روی دست روی پا روی درز مانتو رو کفشا بانو مهستی در حال تقلب سر جلسه امتحان ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ **♥** دلاتون شاد و لباتون خندون *ghalb_sorati*
هفت عامل کوچکی که دیگران شخصیت شما را بر اساس آنها قضاوت می کنند
*~~~*****~~~*
دست خط تان
بر اساس نتایج بدست آمده در پژوهشی که توسط کمپانی ملی «پِن» مورد بررسی قرار گرفته، افرادی که ریز می نویسند، عمدتا خجالتی، دقیق و درس خوان هستند.
این در حالی است که افراد برونگرا و کسانی که علاقه فراوانی به جلب توجه دیگران دارند، درشت می نویسند
افرادی که قضایا را جدی می گیرند، در هنگام نوشتن فشار بیشتری به خودکار وارد می کنند. اما تصور می شود افرادی که با دیگران همدردی می کنند و شخصیت های حساسی نیز دارند، فشار کمتری به قلم وارد می آورند
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
رنگ تان
افرادی که اغلب رنگ های سیاه می پوشند، شخصیت هایی حساس و هنری دارند و به جزئیات اهمیت می دهند این در حالی است که علاقمندان به رنگ های شادی چون قرمز، زندگی را با تمام نیرو زندگی می کنند، تلاش فراون می کنند و افراد فعالی نیز هستند
کسانی که به رنگ سبز علاقه دارند، وفادار و مهربان هستند. تصور می شود که علاقمندان به رنگ سفید نیز مرتب و نیز منطقی باشند. آبی پوشان نیز شخصیت های پایدار و حساس دارند و افرادی هستند که ملاحظه دیگران را می کنند
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
جویدن ناخن ها
بخش های مختلف بدن نیز می تواند خصوصیاتی را در مورد شخصیت شما برای دیگران آشکار کند. از آن جمله می توان به کشیدن موها، جویدن ناخن ها و آثاری بر روی پوست اشاره کرد. چنین نشانه هایی از صبر کم، خستگی، کسالت و عدم رضایت شما خبر می دهند
مطالعه ای بر روی افرادی که ناخن های شان را می جوند این فرضیه را مطرح می سازد که در چنین افرادی تمایل به کمال گرایی وجود دارد البته مضطرب و عصبی نیز هستند
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
کفش های تان
روانشناسان بر این باورند که با نگاه کردن به کفش های فردی می توانید او را قضاوت کنید. بر اساس مطالعات پژوهشگری به نام «عمری گیلات» از دانشگاه کانزاس، تنها با بررسی قیمت، شکل، رنگ و وضعیت کفش ها می توان تا ۹۰ درصد به وضعیت درآمد، تمایلات سیاسی، جنسیت و حتی سن افراد پی برد
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
چشم های تان
بر اساس یکی از مطالعات علمی، افرادی که چشم های شان آبی است، عمدتا با دیگران توافق زیادی ندارند و در مقایسه با افرادی که چشم های تیره دارند، بیشتر در معرض اعتیاد به الکل قرار دارند
یکی دیگر از نظریه هایی که در مورد چشم ها وجود دارد این است که افرادی که از نگاه کردن ممتد به چشمان دیگران پرهیز می کنند، از عدم کنترل مناسب بر خود برخوردار بوده و اراده ضعیفی نیز دارند
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
وقت شناسی تان
مسلما زمانی که دیر به یک قرار مهم می رسید، تاثیر منفی را به جا خواهید گذاشت. این در حالی است که زود رسیدن به یک قرار می تواند نشانه ملاحظات شما در ارتباط با دیگران و ارج نهادن به زمان آنها باشد. همچنین از نظم و ترتیب فکری و انگیزه فردی نیز خبر می دهد
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
نحوه دست دادن تان با دیگران
مطالعات نشان می دهد افرادی که با قدرت با دیگران دست می دهند، عمدتا دارای اعتماد به نفس فراوان هستند. این افراد در مقایسه با سایرین برونگراتر هستند و بیشتر به بیان احساسات خود می پردازند و افراد چندان آرامی نیز به شمار نمی روند.
از سوی دیگر کسانی که با قدرت اندکی دست می دهند، از اعتماد به نفس پایین تر برخوردارند و عدمتا به دنبال راحت ترین راه برای خروج از یک چالش هستند
*~~~*****~~~*
دو دقیقه پیش
در حال حاضر هنوز بخش چت راه اندازی نشده است
دو دقیقه پیش
یکمی صبور باش عزیزکوم درستش موکونیم
دو دقیقه پیش
تست برای پیام طولانی چند خطی
خط دوم
خط سوم