به نام حضرت دوست
که هر چه داریم از اوست
o*o*o*o*o*o*o*o
واقعیت حماسه حضرت عباس(ع) و وقایع به شهادت رسیدن ایشان
o*o*o*o*o*o*o*o
* واقعیت حماسه عباس(ع)*
آنچنان که بود نه آنچنان که گفته اند
عجیب است عجیب بخوانید
o*o*o*o*o*o*o*o
وقتی که عباس وارد میدان شد 25 نفری با او بودند. به سمت شریعه رفت
دشمن که عباس را هر لحظه زیر نظر داشت متوجه این قضیه شد. بخش عظیمی از لشکر به آن سو رفت. مثل جمع شدن براده های آهن به سمت یک قطب، و بخشی که بی خبر مانده بود یا محافظه کار بود، تعلل می کرد
سپاه دشمن مات هیبت و شجاعت و شخصیت وقدرت عباس بود. گوئی آنرا با تمام وجودش احساس می کند. کسی جرئت نفس کشیدن نداشت. سکوت مرگباری همه جا را گرفته بود. عباس خود سکوت را شکست
عباس فریاد زد: ما برای جنگ نیامده ایم. آمده ایم تا مقداری آب برای طفلان حرم ببریم
این لحن آرام و صلح آمیز عباس به یکی از سرداران یزید بنام جندب بغدادی اموی جرئت داد تا بگوید: مگر نمی دانی که امیر یزید! ما را از این کار منع کرده است.
عباس فریاد زد: شما در اطاعت خدا باشید نه یزید
اموی گفت: همان خدا ما را به اطاعت اولی الامر فرا خوانده است
عباس گفت: این اولی الامر را رسول الله معنی می کند نه تو
اموی سکوت کرد. عباس فریاد زد: اگر مزاحمتی نیست مشکها از ما بگیرید و آبمان دهید این عین جوانمردی و شجاعت است
یکی از لشگر کفر به حرکت آمد و جلو آمده اما با ترس، تا مشکی را بگیرد و آبی آورد. می ترسید تا حیله ای برای اسارت او باشد. اما عباس با خوشرویی او را به نزد خود خواند و مشکی به او داد. او که آمد و رفت چند نفری ( 7 نفر) آمدند و با خود مشکهایی را بردند
عمرسعد سر رسید و گفت: چه می کنید!؟
و نگاهی به عباس انداخت. برق هیبت عباس او را لرزاند. یکی گفت عباس آمده تا برای بچه ها آبی برده باشد. عمر که در جواب آن سپاهی مشکلی نداشت گفت: عباس می توانست مستقیم چنین تقاضایی را با ما در میان بگذارد
o*o*o*o*o*o*o*o
حرمله
حرمله فریاد زد آب! آب! ممکن نيست. و تيري در کمان نهاده خود را آماده حمله کرد. این جسارت حرمله و آن فریاد پسر سعد جرئتی در دیگران آورد
سکوت مرگبار همچنان حاکم بود. شمر که مرعوب سکوت شده و ترس جانکاه بر جانش آمده بود به خود آمد و گفت: آب! ممکن نیست. پسر سعد! در هیچ شرایطی آب ممکن نیست! این را تو می دانی. ابن سعد خود را یافت
کم کم لشکر نیم دایره ای دور عباس و یاران او زده بودند. همه چیز برای نبرد آماده بود. عباس صحنه را به درستی و با دقت زیر نظر داشت یاران عباس خود را در محاصره می دیدند
غروب بود. روز نهم بود. اما همه جا روشن بود. روشنتر از شب اما نه مثل روز. ناگهان یکی از ترس ! فریاد زد حمله! - تا خود را از ترس برهاند! - فریاد او غریو حمله و فریاد جمعی ِ مشرکین را به همراه آورد. عباس و یاران برای دفاع و حمله آماده شدند. هر کسی به آنها نزدیک می شد نقش زمین می شد. چنان هیبت عباس و یاران و شجاعت و شمشیر زنی آنها بی مانند بود و سترگ، که ناگاه لشکر به تمامه به عقب کشید
چهارصد نفر به خاک مذلت افتاده بود
ابن سعد از اینکه این ماجرا با صلح به اتمام نرسیده ناراحت بود. در دل پشیمان بود. شمر در فکر چاره بود و لشکر بی تاب پایان این مخمصه بود. زخمیها ناله می کردند. از یاران عباس دو تن بر زمین افتاده بود. اما بر اوضاع مسلط بودند. شعف عجیبی آنها را گرفته بود. لذت نبرد برای خدا و هیبت و قدرت و شجاعت عباس و یاران
عباس به آب می اندیشید، به بچه ها و به مشیت؛ به مشیتی که تعادل می خواست و شهادت می طلبید. او استاد علم لَدُن بود و دنیایی از تجربه در این باب و او محیط و مسلط بر اوضاع عالم. او شجاعتی معادل هستی داشت و قدرتي مافوق هستی. او از خدای ماجد بود
حیرت همه را گرفته بود. دو سه نفری یافتند که حقیقت با حسین است. عده ای به شک افتادند. سه نفر به عباس ملحق شده و اجازه همراهی خواستند. عباس با اشاره اجازت فرمود
* لطفا صحنه را بفرمایید
- آن سه تن قبلا با هم صحبت کرده بودند. دو تن از اقوام و یکی از رفقای آن دو تن بود.
ناگاه اشاره کردند و هر سه با اشاره به مطلوب رسیدند. به پیش تاخته در پیشاپیش عباس فرود آمده و تعظیم نمودند. یک زانو را بر زمین نهاده و زانویی بلند. سر را خم و یکی از آن میانه گفت: جسارتاً ما را به سربازی برگیر که شیفته حقیقتيم
آنگاه سر را بالا آورده منتظر رخصت بودند که عباس همانطور که با چشمان پرهیبت و عبوس خود بر رفتار دشمن خیره بود با اشاره به سمت راست، رخصت داد. آن سه تن بر اسب آمدند و به بیست و سه تن ملحق شده قبل از آن، دو تن از یاران عباس را مورد تفقد قرار دادند
هوا کمی تیره تر می شد. در خیمه هم سکوت حاکم بود. همه منتظر یاران بودند. بچه ها! عده ای به آب می اندیشیدند و عده ای آب را فراموش کرده به عباس، به عمو، به تک سواران همراه او می اندیشیدند و امام با خدا در حال سخن گفتن بود
- در آن لحظه حسین! ... امام ... با خدا چه می گفت؟
او فرمود: خدایا حسینت را دریاب. اینجا من برای ادای دین، ادای وظیفه و ادای شکر آمده ام. آمده ام تا ببینی که حسین تو برعهد خود مانده و مشتاق ملاقات علی و مادرش زهرا است
- خدا چه گفت؟
خدا گفت: حسینم! من توام. من تو را می خواهم. فرزندانت در امان مهر منند. آنها یاران خوب و مهربان و بزرگوار منند. زینب از من است. او پیروز تاریخ است و تو این را می دانی
- بعد حسین چه گفت؟
حسین گفت: خدایا به عباس می اندیشم تا در رسالت خود تاریخي عمل كند. حماسه او چشم تاريخ را خیره کند. متن کار و فرمایش او در تاریخ درخشان بوده الگو و امام این و آن باشد
و خدا گفت
عباس ازمنست. من همراه عباسم. او دست من است. او زبان و اراده و مشیت من است. او از من است. او از من است. از توست. از علی است. آیا کافی نیست!؟
-و حسین گفت! شکراً لللّه شکراً. و قاسم و علی اکبر و یاران همه، در جای خود، محکم و قدرتمندانه چون کوه مانده بودند تا در صورت شکست عمو و یاران، دشمن جرئت جسارت را نیابد
و بقیه یاران سخت در انتظار عباس و چون اکثر آنها در رتبه اعلای دیدار ما بودند واقف به سرنوشت و مشیت استوار، در حال دعا و ثنای حضرت ماجد بودند
- و دشمن!؟
بخشی که در صحنه بودند حیرت زده و مات و بخشی که بی خبر بودند کم کم مطلع می شدند و وحشت آن بیابان و شکست، آنها را فرا می گرفت و اگر نبود مشیت شکست نظامی حسین؛ همین عمل عباس کافی بود تا با یک یورش بی مقدمه فرار را بر همه ارکان آن لشکر انداخته و اثری از لشکر در آن بیابان نماند. اما مدیریت با خدا بود. مشیت در استقرار و ماجرا ادامه یافت
- بله می فرمودید آیا کسی جرئت نبرد تن به تن با عباس نداشت؟
عباس چنین تقاضایی نکرده بود. حالا موقع چنین تقاضایی بود. زیرا مقرر شد که جنگ باشد نه صلح و خون باشد نه آب! شمشیر باشد نه حرف و سخن! و عباس در آن هیمنه و هیبت باید تا در بستر مشیت می رفت
او اجازه داشت تا تاریخ را از طرف خدا رقم بزند و مشیت را کنترل و در بستر شدن اندازد. اینجا آن مقام بالای عباس است که هرگز شنیده نشده و بیان نشده و به نوشته نیامده است و او مختار و آزاده ما، تا بر بستر مشیت نشاند زمانه را
فریاد زد: حالا که رسم شما جنگ است نه صلح و حال که از حتی قطره آبی مضایقه دارید! مرد میدان بفرستید تا اگر جنگ است جانانه بجنگیم
مردی بسیار مغرور، بسیار عنود و کافر، فریادی بر آورد که باعث حیرت همراهان شد و عده ای کثیر او را دیوانه خواندند گفت: این آرزوی ده ساله من است تا در نبردی با تو نشان دهم که تو! فقط معروفی! و پهلوان اول عالم منم. بدون اجازه از ابن سعد و دیگران به میدان آمد رو در روی عباس گستاخانه، جسور، با نفرتی فراوان
عباس که درخشمی سنگین علیه غیر خدا بود؛ بدون مقدمه و بدون ترس از جسارت و هیبت و هیکل او براسبش زد و تاخت به محض رسیدن به او، چنان شمشیری بر فرق او آورد که او و اسب و اسلحه همه در هم شد و از دشمن عده ای ناخودآگاه هورا کشیدند! و ناگهان به خود آمده ساکت شدند
اسب عباس به فرمان او عقب عقب آمده تا به یاران رسیده فریاد زد آیا کس دیگری هست که ناگاه دو تن دیگر از لشگر دشمن جدا شده و با عجله از دو طرف عقب لشگر عباس خود را به عباس رسانده فرو افتاده وعذر تقصیر و اجازه الحاق به عباس گرفتند. آقا با مهربانی فرمودند این خدا و اینهم شما. آن دو عقب عقب رفته به اسبها نشسته و در میان پذیرش یاران جا گرفتند
شمر مستأصل شده بود. ابن سعد گیج و مبهوت. حرمله سخت حیران و عصبی. معاندان هر یک لب به دندان می جویدند. عرصه به دشمن بحدی تنگ شده بود که حمله ای از عباس اثری از یمین و یسار و نظم لشگر باقی نمی گذاشت
همه چیز در تصرف عباس! حتی اراده دشمن! اما او مسلم بود. عبد بود. او یار بود. او تسلیم و راضی به رضای حق و لذا از اخم بکاست تا جسارت دشمن زنده شود. تا دشمن خودش را بیابد! و یافت
سنان نیزه ای بر زمین زد و بدون آنکه نگاهش به عباس باشد به زمین چشم دوخته فریاد زد: ای لشگر خدا حمله کنید!!
چند نفری حمله کردند و بقیه با کمی تردید به عقب افتادگی، دوباره به یاران عباس حمله کردند جنگی بود در حد خود نمونه و عباس بر هر کسي که می رسید، اعلام مرگ آن کس بود و یاران او هم، در شجاعت برتر از هر سربازی و سردار از یزید
ناگهان بین یاران عباس جدائی افتاد و 12 نفری از آنها در محاصره آمدند. می جنگیدند و مي دريدند و لشكر را عقب مي زدند، اما به شريعه يا خيمه گاه مسلط نبودند. اين كشمكش و قتل و نبرد تا آنها را خسته کند ادامه داشت و آنگاه که از کشته ها پشته ها ساخته و امان از دشمن بریده بودند، در دریغ از یاور و توان، یکی پس از دیگری به شهادت می رسیدند یا از اسب ساقط شده در زیر دست و پا می افتادند
(آب)
و عباس و یاران دشمن را تا شریعه در هم كوبيدند و خود را به شريعه رساندند. از یاران عباس شش نفر دیگر باقي بود. مشكها از آب پر و كمي رفع خستگي مي كردند
عباس با رسیدن به آب نگاهی به آب کرد و تو دانی که قدرت او در رساندن آب يا تقديم آب چگونه است؟ و چگونه بود؟ اما مشیت را هم می دانی و لذا به محرومیت بچه ها گریه کرد
- در آن لحظه چه گفت؟
فرمود: خدایا عناد یک انسان تا چه اندازه است! وآنها تا کجا باشما مخالف هستند!؟
بعد فرمود: خدایا شکرت که مرا پناه دادی و تو، بدان که عباس تو تا آخرین نفس و تا آخرین قطره خون پای تعهدخود ایستاده است
و فرمود خدایا حسینم را، برادرم را به تو می سپارم. از علی اصغر و قاسم و رقیه، عبدالله و عون و جعفر و از همه یاران خودت محافظت فرما. آنها همه لایق لقائند محفوظشان بدار
- و خدا؟
و خدا فرمود: عباس من، ملاقات ما نزدیک است. اگر چه تو در لقاء هستی و مزه و لذت و مستی لقاء از آن تو باد. اگر چه آن را مزه کرده ای
و عباس فرمود: خدايا اين منم كه مشیت را سامان می دهم!(عباس با كاهش اخم و هيبت به آنها جسارت حمله مي داد) آیا این قرار ما بود!؟
و خدا فرمود: عباس من؛ این کمترین هدیه خدای توست. ازمن بپذیر. و عباس گریه کرد
(اسبها)
و آنگاه آبی برداشت تا رفع خستگی کند. صورت را آبی زند اما آنرا خلاف جوانمردی دید زیرا اسبها خسته بودند. اسبها را تیماری دادند و آبی را بالا تا اسبها گمان خوردن آب کنند و خوردند
و عباس بر اسب نشست؛ زیبا و استوار چون کوه. درخشش او در عرش دیدنی بود. نورانیت او در ملکوت، در سدره المنتهی و در معراج مشهود و یاران نورانی او همه ملائک را مبهوت خود کرده بودند
بر می گشتند و عباس باکمی عبور از شریعه به خیمه، با سیل دشمن رو به رو شد. مشکها بر دوش. بارها سنگین. بدنی خسته و بعضاً مجروح. یاران شهيد. هوا تاریک تر و دشمن عصبی و معاند
عباس با رسیدن به اولين فرد، کار او را بساخت و بقیه در دلاوری بی هماورد. اما شهادت یاران، دشمن را جسور و قتل اقوام و برادران از دشمن، آنها را در انتقام جسور و بی پروا کرده بود
عده ای در حد مرگ و بی محابا از مرگ بر عباس و یاران حمله می کردند و عباس بی محابا درو می کرد و بر زمین میریخت و به پیش می رفت.
دشمن دوباره فاصله گرفت! چاره ای باید و راهی تا عباس به خیمه نرسد. آب سوژه اصلی و هدف اصلی بود
برای عباس بردن (آب) و برای یزیدیان هرگز
و عباس خواندن قرآن را آغاز کرده سوره برائت را - این را می دانستی - او بندگی و عشق را به نمایش گذاشت. عشق به خدا، عشق به حسین، عشق به اخلاق و جوانمردی، اوج وفا و اوج جوانمردی
جنگی آغاز شد که تاریخ بخود ندیده بود هفت نفر و 30000 نفر
آب بود و گِل بود و نبرد. سپر بود و چکاچک شمشیر. جنگ و گریز بود. کمین بود و سنگر. جسارت بود و خشونت. تیغ بود و نور. حیثیت بود و مشیت و حیف که مشیت بود و الا دمار از دشمن در می آمد و کار ظلم یکسره می شد و حسین تا سرنگونی کاخ یزید به جلو می رفت. مشیت بود تا بیندیشند دست عباس افتاده شود.
- ببخشید چگونه؟ ساز و کار این فتنه چگونه بود؟
بله شنیدن آن شیرین است چرا که همه شنیده اند اما ندیده اند. در چکاچک شمشیرها و نبرد، عده ای یافتند که نمی توان از روبه رو به عباس تاخت. نشد کسی را عباس ببیند و او بر عباس فائق شود. یاران دیگر هم کمابیش اینگونه بودند اما نه در حد عباس.
سه تني از یاران باقیمانده شهید شدند. عباس و سه يار دیگر مقابله ای در حد حیرت می کردند. دشمن مستأصل شده بود
چهار نفر با سي هزار نفر (30000 نفر
از طرفی قادر به رویارویی نبودند. از یکطرف تیراندازها راه دست برای تیراندازی نداشتند. نیزه اندازان خسته بودند و دستها توان کافی نداشت
جرئت در نیزه انداز نبود و اگر بود نیزه گرفته شده و خود او را به قتل می رساند
(27/11/1382)
اما باید حمله می کردند این رسم سربازی و جنگ است و لذا از پشت حمله می کردند. صبر مي كردند. فرصت می یافتند. جسارت می خواستند. حمله ای می نمودند که اغلب با شکست مواجه می شد
(مشكها)
دیگر اثری از مشکها نبود مگر مشکی که روي کپل اسبی مانده باشد. آنهم مشکی کوچک و دیده نشدنی ، مشکی با انعطاف و ارتجاع کافی و گاه مشکی با مقداری از آب فقط کف آن بدلیل پارگی یا باز شدن درب آن. دشمن از نیروهای تازه نفس بهره می برد اما عباس و یاران توان تعویض نیرو نداشتند
( دستهاي سپهسالار)
حمله از پشت سر ادامه می یافت و عباس هر کسی را در هم می کوبید
دشمن تقریباً ناامید شده بود. اما مشیت کار خود را کرد
ضربتی از پس سر برای سر عباس آمد از سر گذشت بر دست فرود آمد. دشمن از ترس سر را ندید بر دست کوبید
کسی جرئت برنامه ریزی برای دست را نداشت
قضیه حمله از پشت سر بود از هر طرف از چپ و راست از بالای دست و پا! از زمین با نيزه يا با تير. این ضربت کار خودش را کرد
دست بی قدرت شد
معاندي ضربت دیگری بر همان دست آورد. تازه یافته بودند نقطه ضعف کجاست. دو يار دیگر عباس شهید شده بودند. یار دیگر در تاریکی و روشنایی کمتر دیده می شد. همه چشمها به عباس بود
آخرین یار هر از چند گاه ضربتی می زد و کسی را می کشت
اینگونه شناخته می شد. عباس شمشیر را به دست چپ داد. جسارتها، شجاعتها، نفسها همه تازه بود و تازه می شد. زیرا که عباس ضربه پذیر می نمود
حالا او یک دست کاری دارد
ذهنها به قطع دست چپ معطوف شد. اینرا به تجربه یافتند نه با برنامه، آنچه باعث کشف حادثه شد ترس از رویارویی مستقیم و رو در رو، و ضربه برای سر بود و اتفاق شمشیر به دست. ولی حالا دست! نقطه ضعف، دست است و هم سر را باید زد. آخرین یار عباس نقش بر زمین شد
او در حال خواندن قرآن بود
و تو می دانی که همیشه شهدا در هر فرصتی قرآن می خواندند در دامن مهر خدا باشن
عباس با دست چپ! اما تنها و خسته
هر کسی به جلو می آمد ضربتی می خورد. اما سمت راست عباس بی دفاع مانده بود. ضربه عباس، ضربه ای از دشمن بهمراه داشت حالا ضربه دو طرفه است
دشمن بسیار حساس شده بود گوئی فقط و فقط برای قتل عباس آمده اند
همه برنامه ها و حواسها و حرفها جهاد عباس بود و بس. هرکسی می خواست که کاری بکند. گویا عباس درد مشترک همه معاندان شده بود
اما او می کشت و می کشت. می زد و می زد. باز حمله از پشت! دوباره یافتند علیرغم یک دست بودن عباس! رو در رویی ممکن نیست
هیبت عباس هر تازه نفس و هر شمشیر زنی را در هم می کوبيد و در لحظه ای دست چپ ضربه خورد . شمشیری برآ ن فرود آمد
عباس با دلاوری تمام شمشیر را نگه داشت اما نتوانست. دستی نبود تا عباس مهار شمشیر کند
دست و شمشیربود! این بار با هم و عباس از پا بهره برد
حالا به عباس نزدیک می شدند و او در هر فرصتی با هر پا یکی را می انداخت. از اسب فرود آمده بود با هر پا یکی را می زد. درمحاصره کامل بود. اسب او اٌفتان و نالان بود زخمی و عقب می ماند
o*o*o*o*o*o*o*o
(نوفل)
عباس با خشونتی وصف ناپذیر و خواندن قرآن در نهایت عشق می جنگید. هر ضربتی را دفع و با پا! کسی را بر زمین می انداخت، اما معاند خسته نمی شد . نیرو داشت تا سی هزار تن
جسوری رو در روی عباس بماند. نوفل بود فریاد زد منم نوفل
همه عقب کشیدند. دستها را بالا برد که نزنید! نکوبید! نجنگید
عباس با نگاهی پر هیبت به او گفت می بینم مرد شدی!؟
نوفل گفت می خواهم افتخار قتل تو را داشته باشم
عباس گفت این افتخار نصیب یک نفر نخواهد شد
که ناگاه تیری از کمان حرمله بر چشم عباس آمد. عباس نیشخندی زد و گفت دیدی نوفل! حرمله سهمی را می خواهد
نوفل غرشی کشید و با عمودی بر فرق عباس کوبید. اما عباس از جا تکانی نخورد و عکس العمل در هیکل او پدیدار نشد. نوفل عصبی شد و ضربت دیگری زد
عباس گفت نوفل جان تو در دست خدای من است و من قادرم تا تو و همه دودمانت را درجا به دست دود بسپارم عباس هجوم کرد. نوفل عقب آمد
همه در نظاره این نبردند
تیری بر سینه عباس نشست. کسی از عقب شمشیری بر کتف عباس زد. این همه برای این بود که رفقای نوفل به نفع نوفل عباس را تضعیف کنند
عباس نشست و تیر را با دو زانو از چشم کشید. برخاست. دلاورانه و شجاع! نوفل ترسید و عقب رفت. اما نه به طور کل. عقب عقب می رفت و عباس گامهای مردانه برمی داشت
کل لشگر حالا به تبعیت از گامهای عباس جابجا می شوند
نوفل درمانده بود، بماند یا برود؟ برود این موقعیت و شهرت و عزت پیش خلیفه و عبیدالله را چه کند. بماند جانش در خطر نگاه عباس است، اگر چه با چشمهای مجروح
کسی از پشت شمشیری بر کتف عباس زد. یکی از پشت تیری زد تا قلب او را نشانه رود زره عباس مقاوم می نمود
گامهای استوار عباس بود و ترس و شب. ماه بود و نوری کم. ترس بود و بیابان و حسین بود و انتظار
حسین بر اسب نشست. عباس نیامده بود اما از صف آرایی یزیدیان چیزی دیده نمی شد
حسین می دید و می دانست که عباس کجاست و بر سر او چه آمده است
اهل حرم؛ آنها که علم لدنی داشتند ، می دیدند و آنها که نداشتند، دو دسته بودند. "عمو می آید. عباس دلاور است و می جنگد. " دسته دیگر، نه! او شهید می شود. دشمن فراوان است حسین نوید شهادت داده است
o*o*o*o*o*o*o*o
« و زینب!»
زینب نگران است. اما آشنا، عاشق، توانا و صبور. مردی است در لباس زن.
فرشته ای است در لباس انسان.
حکیمی است در لباس مادر.
سرداری است در لباس خواهر.
سکینه عالمه است. رقیه نگران و منتظر. همه حیرت زده و در فکر.
عده ای در ذکر و عده ای در نمازند. همه مشعوف خدا و نور. همه در آرامش روان و" آشفته ذهن" و یکی می آید
زینب است.
حسین را می طلبد. حسین! برادرت را دریاب! آنجا در شریعه او رامحاصره کرده اند
و حسین فریاد یا برادر یا امام را می شنود. بر اسبی می نشیند، دستورات لازم را به لشگر می دهد. یک تنه می تازد. ده نفری امام را مقداری بدرقه می کنند. امام لشگر را می شکافد. می درد. می کشد و به پیش می رود. هر کسی مثل رمه از پیش حسین می گریزد.
نوفل ضربه سوم رامی زند. عباس بی رمق شده است. کتف عباس مجروح است. خون اگر چه کم؛ اما نشان از بریدگی عمیقی دارد.
بدن عباس زیر زره له شده است. استخوان، داخل زره می شکند
شمشیری بر بغل گردن او می نشیند و عباس می نشیند
حسین می رسد. همه در فرارند و حسین برادر را می یابد
بر گردن او دستی می گذارد. او را در دامان مهر خود می نشاند. تیری از بغل گوش حسین می گذرد. نیزه حسین بر زمین، او در کنار نیزه می نشیند. سر عباس را در سینه گرفته با دست مبارک چشم عباس را لمس و آرامش می دهد.
عباس می گوید: برادر توئی؟! و حسین می گرید و می گوید: آری منم! دلاور من. آری عزیز مادر! آری منم. و عباس بی هوش در دامان او می افتد. حسین دستش را بر پیشانی عباس می نهد. سر را به آسمان بلند کرده و می گوید: خدایا او توانست. مرا باز مدار
عباس به هوش می آید در حال خواندن قرآن است. نیزه ای به سمت آن دو می آید . امام نیزه از زمین گرفته آن نیزه را می زند. نیزه بر زمین می کوبد. مایل است عباس را حرکت دهد.
عباس می افتد. جانی باقی نیست. لبها کمی حرکت می کند. صدایی شنیده نمی شود . بدن بی دست است. بدن کوبیده است. حسین نمی تواند بدن له شده و کوبیده شده را جابجا کند!
احساس ترحم هم به او این اجازه را نمی دهد. تا حتی به جسم بی جانش آزاری برساند
کم کم دشمن بر گرد حسین جمع شده و قصد حمله دارد. فریاد حمله دشمن حسین را از توجه به عباس باز می دارد
برای جلوگیری از لگدکوب شدن عباس به مقابله برخاسته، بر اسب نشسته، به دور از عباس می تازد. می جنگد و می جنگد و قبل از آنکه فکری برای حمل عباس کند، دشمن را در هم دریده و به خیمه آمده است
خسته، غمگین اما ... شاد! به پیشواز او می آیند. می فرماید موفق شد
عباس پیروز این میدان شد. او در لقاء الهی آمد." خدایا حسینت را دریاب" همه می فهمند. همه گریه می کنند. اما استوار. خبر به خیمه می رسد. صدای شیون اما مرده و خفته در گلو! آنجا جاری است
اینست حماسه پسری از علی، از عباس، از عشاق،
از رهروان خدامداری
چه خوب است که مداحان و سخنوران دینی این عباس را معرفی کنند
عباس خدامدار را و بگویند که عباس گدا و غلام نمی خواهد؛ دانشمند و جوانمرد و خیریت خواه می خواهد
o*o*o*o*o*o*o*o
زحمت کشیده برای مشارکت در پاکی و جوانمردی‌های حضرت ابالفضل به اشتراک بگذاریم
o*o*o*o*o*o*o*o
منبع:
هیئت قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس(ع)
مراسم تعزیه خوانی اباعبدالله و یاران با وفایش
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
قوی باش خوبِ من
از این دوره‌ی کلافگی و بحران هم
به سلامت عبور خواهیم کرد
روح خسته‌ات را بعد از این فشارهای پیاپی
در آغوش بگیر و آرامَش کن
بگو چیز مهمی نیست
تو سخت‌تر از این را هم پشت سر گذاشتی و مقاومت کردی
محکم بمان روح بلندپرواز من
قرار نیست همیشه میزبان درد باشی
روزها و اتفاقات خوب هم می‌رسند
این طاعون را هم پشت سر خواهیم گذاشت
تاریکی‌ها کنار خواهند رفت
خورشید خواهد تابید و "باسیلِ" این تباهی و درد
در آغوش آفتاب داغِ امید
خواهد سوخت
مراقبِ روحت باش و قوی بمان
امید تنها روزنه‌ی گریز از این تاریکی‌ست
قوی بمان
**♥**
*********◄►*********
می گفت دلم گرفته ، باز نمیشه گره این دل
نمی ترکه بغض این روزام
خدا منو تنها گذاشت و رفت
حالا من موندم و دنیای تاریکی
گفتم چرا قفل دلتو باز نمیکنی؟
چرا پشتِ درِ دلتو نگاه نمی کنی؟
چرا اون صدا رو نمی شنوی؟
همون که داره هی صدات میزنه
قربون قد و بالات میره
همون که با نوک انگشتای جادوییش ، داره میزنه
به شیشه دلت و هنوز نا امید نشده
همون که فکر میکنی رفته
تو رفتی
تو در قلبتو باز کردی به تاریکی بفرما زدی
سپیدی ، پشتِ درِ در به دری های دلت مونده
میخوای قفلشو امشب برای همیشه باز کنی؟
میخوای بترکونی این بغض کهنه رو؟
میخوای دستشو بگیری و بیاریش داخل و
بعد دور از چشم همه سفت بغلش کنی ؟ می خوایی؟
پس امشب دقیقا همین شبی که این پست رو خوندی یه ساعتی که فقط تو باشی و خودش
بلند شو و با حال خوبی وضو بگیر
از اون وضو قشنگا که فکرت فقط پیش خودشه... لباس سفید داری؟ بپوش
موهاتو شونه کن براش، عطر بزن
میگی چادر باید سرت کنی؟
اره سرت کن همون گل دار قشنگه رو.
توی سجاده ات گل بریز... بعد نیت کن
دو رکعت نماز عشق میخونم به عشقت خودت
و ... دو رکعت نماز بخوون
از اون نمازا که به نیت بغل کردنش باشه
وسطاش گریه ات میگیره
گریه کن بلند
بذار هق هق کنی ، بذار شونه هات بلرزن
اما آخرش معجزه آرامش و سبکباری رو می چشی... نمازت که تموم شد ؛ بهش بگو اومدم کنارت بشینم
درد و دل کنم باهات
بعد همه اون حرفایی که گره خوردن تو گلوت رو بگو همه رو ها... از سیر تا پیاز
چشماتو ببند فکر کن پیششی
آخرش دستاتو بلند کن سمتش
بگو به قلب من خوش اومدی و
همون جا بگو خدایا بهت اعتماد دارم
همه زندگیمو سپردم دست خودت
دیگه اصرار نمی کنم ، دیگه پامو نمی کوبم زمین
و بهانه نمی گیرم ، فرمون دست تو ، منو ببخش
بعدش برو بخواب
از فردا صبح فقط شاد باش ، زندگی کن
شیطان سیاه که اومد سراغت ، غم هارو خالی کنه تو جونت ؛ تند و تند بگو
یا الرحم الراحمین یا الرحم الراحمین
اونم هی میگه جانم جان دلم
هر چی با یاداوری بودنِ خدا کنارت
شادتر و شادتر زندگی کنی
شادی های بیشتری بهت هدیه می شه
هر موقع کم آوردی ؛ این شعرو با خودت زمزمه کن
اگر غم لشگر انگیزد که خون عاشقان ریزد
من و ساقی به هم سازیم و بنیادش براندازیم
یادت باشه راحت ترین کار دنیا زانوی غم بغل کردنه... تو در نماز عشقت با ساقی قرار مدار گذاشتی
پس با خیال راحت بخند و نفس عمیق بکش
آزادی قلبت مبارک رفیق✋
منبع : باشگاه شیک پرواز
کاپیتان مجهول
650
*********◄►*********
منت دار حضورتونم✋
^^^^^*^^^^^
هیچوقت نمیتونی نور رو بدونه تاریکی درک کنی
اول تاریکی رو بشناس بعد برو سراغ نور
^^^^^*^^^^^
*********◄►*********
انَّ مَعَ العُسرِ یُسرا
فَاِنَّ مَعَ العُسرِ یُسرا
خدایا تو قول دادی! یادت هست؟
تو اگر زیر قولت بزنی، پس به کجای این جهان می شود دل خوش کرد؟
مگر خیلی سال و اندی پیش؛ وقتی که قرار بود
آدم ها را جمع کنی دور خودت
وقتی که قرار بود آدم ها را دعوت کنی به
دوست داشتنت و
وقتی که میخواستی، آدم ها را در اوج سختی ای که برای به پایِ تو ماندن؛ به دوش می کشیدند...آرام کنی خودت نگفتی که بعد از هر سختی، آسانی برایمان
میفرستی؟دوبار هم گفتی. یادت هست نه؟
ما سند داریم! نگاه کن! ببین این دست خط توست
تو پایش را با امضایِ نامرئیِ خدایی ات امضا کرده ای. ما ناامید نیستیم خدا جان
ما بیشتر از ناامید بودن منتظریم
خدایا ایمان ضعیف ما رو با صبر خودت امتحان نکن... نفری یه چراغ تو دلمون روشن کن؛ که همه تاریکیا و سیاهیا رو آب کنه، بفرسته پشت کوه قاف...
اومدم بهتون مژده بدم؛ خدا تو قرآن بهمون قول داده...اینم سندش، اینم مدرک
خداییش فقط می مونه تلاشت و قلب روشن ات و دعای خیر من و بقیه بچه ها که پشتوانه راهته
خدایا دوستت داریم
رفیق پروازی که اشک تو چشمات حلقه زده
صبح سحر نزدیکه
دلتو روشن کن
✋
*********◄►*********
..*~~~~~~~*..
خیابان شلوغ بود
صدای بوق ماشین ها آدم را کر میکرد
توی قاهره، راننده ها از وقتی که راه می افتند، بالا تنه شان را می اندازند روی فرمان و تا وقتی به مقصدشان نرسیده اند دست از روی بوق بر نمیدارند
من و ساری کنار هم، از لا به لای آدم های جورواجوری که ت پیاده رو وول میزدند رد میشدیم
بعضی کت و شلوار سبک آمریکایی پوشیده بودن و بعضی ها لباسهای سفید و گشادی شبیه پیژامه تنشان بود
بعضی از زن ها مثل زن های آمریکایی، شلوار های تنگ و کشی، دامن یا شلوارهای شیک و مد روز، یا جین پوشیده بودن
زن های دیگری را هم می دیدیم که پیراهن گشاد و سیاه تنشان بود و صورتشان را با چادر سیاه پوشانده بودند
..*~~~~~~~*..
مدت زیادی طول کشید تا فهمیدم چه خبر شده
زیر پایم، کف تونل داشت از هم باز می شد
صدای جرق جرق بلند تر شد
انگار از همه طرف محاصره ام کرده بود احساس میکردم یک نیروی قوی از پایین مرا میکشد
زمین زیر پایم جمع شد و من تو سوراخ تاریک افتادم، پایین، پایین، پایینتر
دهنم را باز کردم که فریاد بزنم اما صدایی از گلویم در نیامد دستهایم را باز کردم اما چیزی نبود که بگیرم
چشمهایم را بستم و تو تاریکی عمیقی سقوط کردم
..*~~~~~~~*..
نفرین مومیایی اثر آر.ال.استاین
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *
به درخت نگاه کن
قبل از اینکه شاخه هایش زیبایی نور را لمس کند
ریشه هایش تاریکی را لمس کرده
گاه برای رسیدن به نور باید از تاریکی ها گذر کرد
*~*~*~*~*~*~*~*
برای آنکه مفهوم نشخوار ذهنی را بهتر درک کنید، اتفاقی که در یک روز معمولی برای یک خانم رخ داده است را از زبان خود او برایتان شرح می دهیم
یک هفته پیش اومدم سوار تاکسی بشم که یه آقایی گفت خانم نوبت منه کلی اینجا منتظر بودما
من برای این رفتم جلو بنشینم که همراه اون آقا دو آقای دیگه هم بودن و به نظرم این خیلی طبیعی بود که من باید جلو می نشستم
چیزی بهش نگفتم و رفتم عقب نشستم
از اون روز مرتب دارم با خودم فکر میکنم چرا بهش چیزی نگفتم
چرا اینقدر راحت گذشتم، اصلا چیزی که من راجع به بر حق بودنم فکر میکنم درسته؟
چرا اینقدر آدم پررویی بود؟
چرا ساکت نشستم؟
الان یک هفته گذشته ولی این چرایی ها از مغزم بیرون نمی ره
افکار مخرب یا نشخوار ذهنی چیست؟
به توجه افراطی ذهن به یک رویداد و تمرکز بیش از حد بر چرایی ها و نکات منفی علت آن اتفاق نشخوار ذهنی گفته می شود
نشخوار ذهنی نوعی گفتگوی درونی است
شکل ابتدایی گفتگوهای درونی برای یادگیری زبان و تقویت قدرت فکر کردن در کودکی صورت می گرفته است
با رشد فرد و ارتقا سیستم عصبی و مدارهای مرتبط به تفکر گفتگوهای درونی بر اساس سبک های تربیتی و نوع تجربیاتی که پشت سر می گذارید، رشد پیدا می کنند
گفتگوهای درونی گرچه همان فکرهای درونی شما هستند اما همیشه این فکرها مفید و موثر واقع نمی شوند
اگر تمرکز ذهن بیشتر بر جنبه های منفی اتفاقات باشد و یا شامل یادآوری مکرر خاطرات منفی شود تبدیل به نشخوارهای ذهنی می شود
نشخوارهای ذهنی نوعی توجه بیش از اندازه نسبت به رویدادهای گذشته است
فرق نشخوار ذهنی با نگرانی در این است که نگرانی ها یا همان استرس ها و اضطراب ها معطوف به رویدادهای آینده اند
کسی که نشخوار ذهنی دارد فقط به جنبه های انتزاعی یا فلسفی اتفاقات گذشته فکر می کند یعنی به چون و چرایی ها
فارغ از اینکه به بررسی راهکارهای حل آن در زمان حال بپردازد
آیا نشخوارهای ذهنی می توانند آسیب زا باشند؟
تمامی فعالیت ها و رفتارهای ما تحت تاثیر افکار و احساسات ما شکل می گیرد
چنانچه ذهن از فکر و حس منفی تغذیه کند؛ آیا می تواند به رفتار سازگارانه و مناسبی هم منجر شود؟
ذهنی که در تاریکی ها رفت و آمد می کند نمی تواند جز تاریکی چیزی ببیند. افکار منفی بدون آنکه ثمری داشته باشد ذهن را بیمار می کند
این گفتگوهای درونی می تواند سطح اضطراب و استرس را بالا ببرد و به مرور زمان زمینه های بروز افسردگی را فراهم کند
خیلی از نشانه های بیماری های روان تنی مثل سردردها
ناراحتی های معده و روده یا مشکلات گوارشی تحت تاثیر همین نشخوارهای ذهن است
آیا نشخوار ذهنی درمانی هم دارد؟
همان طور که ذهن با روش های غلط، عادات منفی پیدا کرده؛ این عادات قابل تغییر و بهبودی نیز هست. در اینجا چند روش برای ترمیم و بهبود سطح کیفی ذهن و درمان نشخوارهای ذهنی ذکر می شود:
روش ذهن آگاهی:
معمولا افراد از افکار در حال گذار از ذهن، آگاه نیستند
خیلی مهم است که ببینید چه نوع فکری با چه محتوایی در حال عبور است
با این روش برچسب خوب یا بد زدن به افکار دردی دوا نمی کند
شما فقط ببیننده یا مشاهده کننده بی قضاوت افکارید
افکار را مانند ابرهایی ببینید که ازآسمان ذهن شما می گذرند
مشاهده صرف افکار که به آگاهی از آن ها منجر می شود یکی از بهترین روش ها برای کاهش نشخوارهای ذهنی است
روش به تاخیر اندازی
هر گاه در طی روز متوجه حضور نشخوارهای ذهنی شدید کمی درنگ کنید و به افکارتان بگویید که الان وقت ندارید؛ مثلا راس ساعت 10 شب به آن ها توجه خواهید کرد
این روش باعث می شود به جای این که ذهن کنترل افکار و رفتار شما را به دست بگیرید تحت اختیار و تربیت شما قرار گیرد
روش انحراف فکر
این روشی است که شما هر گاه در جریان منفی افکار قرار می گیرید آن را متمایل به جاده روشن بینی یا مثبت اندیشی می کنید
یعنی اگر ذهن شروع به ارزیابی های منفی در مورد یک رویداد کرد جهت آن را به سوی دست آوردهای مثبتی که می تواند داشته باشد برگردانید
جایگزین کردن نقاط روشن به جای نقاط تیره یکی از روش های شناختی است که در زمینه بهبود نشخوار ذهنی به کار برده می شود
روش فاجعه انگاری
در این روش به بدترین رویدادی که می توانست اتفاق بیوفتد فکر کنید
این تکنیک در مورد نشخوارهای ذهنی معطوف به آینده، بسیار موثر است
وقتی به بدترین نتیجه فکر کنید کمتر ذهن از آنچه به وقوع خواهد پیوست نگران خواهد بود
این روشی پیشگیرانه نیز محسوب می شود که ذهن را برای رویارویی آماده می کند
روش نوشتن افکار
وقتی افکار را می نویسید یک امر ذهنی را به عینی تبدیل می کنید
این فرایند امکان کنترل بیشتر افکار را فراهم می کند. وقتی می نویسید اولین اتفاقی که می افتد این است که تعداد افکاری که ذهنتان را مشغول کرده کمتر از چیزی است که تصور می کردید و در مرحله بعد عینی شدن آن ها باعث می شود آن ها را به بزرگی که قلمداد می کردید نبینید و اغلب این تبدیل ذهن را خود به خود به دنبال راه حل گشتن وا می دارد
روش کاریکاتور
افکاری منفی ذهنتان را که حول یک اتفاق منفی است تبدیل به یک صحنه کاریکاتوری کنید شخصیت ها و رابطه ها و رویدادها را در قالبی طنز آمیز در ذهنتان یا به صورت نقاشی در یک دفتر به تصویر بکشید. نگاه طنازانه به رویدادها یک راهکار خلاقانه برای خاموش کردن نشخوارهای ذهنی است
روش ماموریت جدید
خیلی مواقع نشخوارهای ذهنی در اوقاتی که کار مشخصی نداریم ایجاد می شوند
هرگاه واگویه های منفی را احساس کردید برای خود یک ماموریت جدید ایجاد کنید مثلا یک کلاس جدی ثبت نام کنید یا با یک دوست برنامه دیدار هماهنگ کنید یا حتی یک فیلم خوب ببینید
نشخوارهای ذهنی آزار دهنده تر شده اند
استفاده از روش های ذکر شده نیاز به مهارت دارند
شما به تنهایی ممکن است تا حدودی و برای مدت کوتاهی بر نشخوارهای ذهنی خود غلبه کنید، اما بعد از مدتی دیگر روش های به کار برده شده اثر خود را از دست داده و افکار آزار دهنده با شدت بیشتری به شما هجوم می آورند
علت این امر نامناسب بودن روش ها نیست، چرا که بسیاری از متخصصان از همین تکنیک ها در درمان هایشان استفاده می کنند
استفاده از این تکنیک ها در کنار مشاوره روانشناسی به شما کمک می کند تا بتوانید به طور موثر از روش های علمی برای رسیدن به آرامش ذهنی استفاده کنید
*0*0*0*0*0*0*0*
منبع:هنر زندگی
دو دقیقه پیش
در حال حاضر هنوز بخش چت راه اندازی نشده است
دو دقیقه پیش
یکمی صبور باش عزیزکوم درستش موکونیم
دو دقیقه پیش
تست برای پیام طولانی چند خطی
خط دوم
خط سوم