به نام خالق زیبایی‌ها

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

جرقه‌های کوچک این رمان در بهمن سال نود و شش در ذهنم شکل گرفت
بعد مدتی هرشب قبل از اینکه بخوابم اندکی به ایده‌ام می‌اندیشیدم
ان زمان چیزی بیشتر از یک سرگرمی نبود ولی ارام ارام این تصور حقیر شروع به رشد کرد تا اینکه اولین نسخه این رمان را در فروردین نود و هفت برای مدرسه نوشتم که نگارش بسیار ضعیف و اماتوری بود ولی با این حال با تشویق معلمان و دوستانم همراه شد که مرا بسیار مصمم‌تر کرد
زمان گذشت تا اوایل سال نود و هشت رسیدیم، در ان دوره چندین بازرس که کارهای نشر نیز انجام می‌دادند، در کلاس ادبیات ما حضور یافتند.
که به توصیه معلم ادبیاتم که (قدر شناس ایشان هستم) انها مرا شناختند و متوجه
شدند؛ دستی به قلم دارم و قول دادند پیگیر چاپ کتابم باشند

همه چیز عالی پیش رفت و قرار بود رمان در تابستان نود و هشت چاپ شود، اما دوستی نصیحتی به من کرد که بابت ان دین زیادی به او دارم؛
او گفت: رمان جای توسعه بسیاری داره و بهتره الان چاپ نشه
تا به سطحی بالایی برسه.
من به خاطر اندرز دوستم و شرایط ان هنگام پیشنهاد نفیس چاپ را رد کردم
که افرادی بسیاری به من گفتند، کاری بسیار احمقانه انجام دادم؛ ولی الان از کار ان روز هیچ پشیمان نیستم بلکه خرسند نیز هستم، در طی ان یکسال تا به حال اثار بسیاری را مطالعه کردم و اصول بسیاری را یاد گرفتم؛ رمان نیز در این مدت پیشرفت چشمگیری داشت

اکنون در مرداد گرم و سوزان که با پیشتازی کرونا همراه است، تصمیم به انتشار ان گرفتم؛ شاید اگر در وضعیت اندکی مناسب تر بود رمان را چاپ می‌کردم، اما در چنین وضعیتی این امر مقدور نیست

*~*****◄►******~*
اما بیاید سرتان را درد نیارم و به موضوع اصلی بپردازم: چرا باید این رمان را بخوانم؟؟؟؟؟
که سوالی بسیار مهمی است، رک و خلاصه بگویم؛
اگر نخوانی غیر ممکن‌ها و شرایط زندگی همچنان بزرگترین کابوس هرشبت خواهد بود؛
اما اگر بخوانی در مواجه با غیر ممکن ها پوزخند می‌زنی و شانس این را داری که از دریچه دید شخصیت های کتاب که با دیگر شخصیت های رمان ها تفاوتی بسزا دارند، دنیا را بنگردید
در واقع به این دلیل می‌گویم متفاوت که شما را در این رمان همراه افرادی
می‌کنم که برایش

البته اگر همه را من بگویم که دیگر صفایی به خواندن ندارد!!!!
بخوانید رمان را تا بدانید که از هیچ همه چیز می‌سازیم
غیرممکن و قوانین دنیا که دیگر چیزی نیست!!!!
و محدودیت ها را نا‌محدود می‌کنیم

من زمانی که ترس در تمامی سلول هایم رخنه می‌کند؛
خودم را شخصیت اول رمان فرض می‌کنم و ان زمان
برایم معجزه رخ می‌دهد؛
شما هم بخوانید تا متوجه منظورم شوید...

oOoOoOoOoOoO

احمقانه ترین
اشتباهی که هر آدمی ممکنه تو زندگیش بکنه
اینه که
پیش خودش فکر کنه کسی که یکبار بهش صدمه زده
دوباره اینکارو باهاش نمیکنه
😶😐😑
❤🖤❤

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

سلطان محمود غزنوی دستور داد تا بگردند و یک نفر را که در حماقت از دیگران گوی سبقت را ربوده است ،پیدا کنند و به خدمتش بیاورند. ملازمان مدت ها گشتند تا بر حسب اتفاق شخصی را دیدند که بر شاخ درختی نشسته است و با تبری در دست به بیخ شاخه می زند تا آن را قطع کند

ملازمان سلطان با خود گفتند از این شخص احمق تر یافت نمی شود. وی را گرفتند به خدمت سلطان بردند و عمل احمقانه اش را در مقابل خودش برای سلطان بازگو کردند

آن شخص گفت: احمق تر از من سلطان است که با دست خودش با تیشه ظلم و تعدی، رعیت خود را که بنیاد و بیخ درخت حکومتش هستند، قطع می کند

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

^^^^^*^^^^^

خب، واقعیت اینه که هیچ‌کس به ما قولی نداده بود که قراره همیشه همه چیز گل و بلبل باشه و روزها یکی از یکی بهتر، خوشمزه‌تر و خوش‌رنگ‌تر

نه، قرار نبوده این‌جوری باشه. هرچی که قد کشیدیم و سال‌های بیشتری اومدن و رفتن اینو بیشتر و بهتر فهمیدیم

فهمیدیم زندگی توو این دنیا آسون نیست

ممکنه حتی اون موقعی که فکرش رو هم نمی‌کردی سکندری بدی بخوری و با صورت پهن زمین شی و تمام سر و شکلت خونی شه
ممکنه از آدمی که حتی فکرش رو هم نمی‌کردی؛ حرف‌هایی بشنوی که حتی قدرت اینو نداشته باشی در جوابش چیزی بگی

ممکنه خیلی راحت، یه روز برای همیشه دیگه یه نفر رو نداشته باشی. همین‌طور که سال‌های بیشتری می‌گذره، بیشتر می‌فهمی که یادگار این دنیا برای آدما زخمه
که هرکسی روی روح و تنش تا دلت بخواد زخم تازه و کهنه داره. اما می‌دونی، اگه کم بیاری خیلی راحت از بین می‌ری. راحت‌تر از چیزی که فکرشو بکنی

دقیقا همون موقعی که سکندری خوردی و با صورت پهن زمین شدی و خون خودت رو دیدی و قلبت فشرده شد و یه بغض گنده گره شد توو گلوت؛ باید پاشی هق هق کنون و لنگ لنگون باز بری، انقدر بری که هق هق‌هات تبدیل بشه به خنده‌های احمقانه و بلند، باید با همون صورت خونی بخندی و پررو پررو بری

حتی اگه قرار باشه باز سکندری بخوری؛ تا رسیدن دفعه‌ی بعدی باید اون دیوونه‌ای باشی که با درد و صورت خونی و رد اشک، داره می‌خنده هنوز تا روی دنیا رو کم کنه

باید پررو باشی
پررو باش

^^^^^*^^^^^

مهسا رضائی

..♥♥..................

نوشت :

دوستت دارم

اومدم بنويسم منم همين طور كه از يه كانال پيام اومد: يه موقع هايى به صداى عقلت گوش كن نه قلبت
جملش روم تأثير گذاشت
گوشيو خاموش كردم گذاشتم كنار
چشمامو بستم خواستم به صداى عقلم گوش بدم
ديگه واسم مهم نبود كه پيامش رو سين كردم و جواب ندادم
فقط ميخواستم يه بارم كه شده عاقلانه تصميم بگيرم
به شرايطمون فكر كردم
به اينكه من چقدر تو عشق زياده خواهم
به اين فكر كردم كه حسوديم ميشه با بقيه ى دخترا حرف بزنه و اون تقريبا با نصف دخترايى كه ميشناختم حرف ميزد
به عجول بودنش فكر كردم؛فكر كردم اگه يه روزى يه اشتباهى كنم به حرفم گوش ميكنه و ازم دليل ميخواد يا سريع قضاوت ميكنه
به اين فكر كردم كه ميمونه يا ميره؟
به اين فكر كردم كه واسه ناراحتيم چيكار ميكنه؟
چقد واسش مهمم؟
سرم داشت درد ميگفت، قلبم تير ميكشيد
چه بلايى داشت سرم ميومد نميدونستم
حس ميكردم يه شمشير دادم دست عقلم و قلبمو كردم لهستان بى دفاع
چند ساعت چشمام بسته بود و با احساسم ميجنگيدم
دوست داشتم باز عقلمو ناديده بگيرم بدون اينكه حتى به اينده ى پوچمون باهم فكر كنم
چشمامو باز كردم و گوشيمو برداشتم و نوشتم

منم دوستت دارم

نميدونم چيشد كه باز منطق رو گذاشتم كنار
ولى خيليم بد نشد
چون هميشه مامان بزرگ ميگفت
بدون دليل و خيلى احمقانه يكيو دوست داشته باش
زندگى يعنى همين
يه موقع يه وقت به خودت مياى ميبينى نه اون مونده نه تو ادم قبلى هستى
حداقل واسه احساست بجنگ
بازم جنگيدم مامان بزرگ
ميجنگم واسه احساسم

..♥♥..................

ترانه حنيفى

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

عروسکی که در پنج سالگی خراب شد و کلی غصه اش را خوردیم، در ده سالگی دیگر اصلا مهم نیست
نمره امتحانی که در دبیرستان کم شدیم و آنقدر به خاطرش اشک ریختیم و روزگارمان را تلخ کرد در دوران دانشگاه هیچ اهمیتی ندارد و کلا فراموش شده است.آدمی که در اولین سال دانشگاه آنقدر به خاطرش غصه خوردیم و اشک ریختیم و بعد فهمیدیم ارزشش را نداشته و دنیایمان ویران شد، در سی سالگی تبدیل به غباری از یک خاطره دور دور دور شده که حتی ناراحتمان هم نمیکند
و چکی که برای پاس کردنش در سی سالگی آنقدر استرس و بی خوابی کشیدیم، در چهل سالگی یک کاغذ پاره بی ارزش و فراموش شده است
پس یقین داشته باش که مشکل امروزت، اینقدرها هم که فکر میکنی بزرگ نیست، این یکی هم حل می شود، میگذرد و تمام میشود، غصه خوردن برای این یکی هم همان قدر احمقانه است که در سی سالگی برای خراب شدن عروسک پنج سالگی ات غصه بخوری
همه مشکلات،همان عروسک پنج سالگی هستند

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

 

..♥♥..................
منطق را
بهانه ی رابطه هایتان نکنید
گاهی باید احمقانه
همدیگر را دوست داشت

..♥♥..................

#رضا_کریم_پور

^^^^^*^^^^^

ما کسایی که به فکرمون هستن
رو به گریه می اندازیم
ما گریه میکنیم برای کسایی که
به فکرمون نیستن
به همین شدت احمقانه
کاش به خودمون بیایم
قبل اینکه
بلایی رو که بقیه سرمون آوردن
ناخواسته سر بقیه نیاریم :)

#حرف_دل

^^^^^*^^^^^

من دوستت دارم، ميخواستم باقی عمرم و با تو بگذرونم

من باقی عمر تو رو نميخوام! باقی عمر خودم و ميخوام

Bitter Moon

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

 جناب سرهنگ ! جسارتا "اعتراف تحت فشار"، ارزش قضایی نداره

استیک که سرو نمی کنیم، داریم اعتراف میگیرم... ارزش غذایی نداره که نداره

مرد هزار چهره

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥



شادی: چطوری این کار رو کردی(خوشحالش کردی)؟؟

غم: اون غمگین بود،پس من به حرفاش گوش دادم

Inside Out

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

از وقتی بچه بودم خواب روز عروسی مو می دیدم
همیشه آرزو داشتم کسی رو پیدا کنم که عاشقش باشم.
کسی که باقی عمرمو باهاش سر کنم.
احمقانه ست، مگه نه ؟

بله، دقیقا خیلی احمقانه ست

Corpse Bride

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

آدم باید عشقش دو طرفه باشه

دو طرفه س دیگه، میگم بهم میگه عزیزم

خواب سفید