^^^^^*^^^^^

نمیدونم چرا گاهی اوقات الکی الکی دلم میگیره
همینجوری کشکی یه دفعه میبینم از اوج خنده رسیدم به فکرای الکی و بیهوده

اصن نمیدونم چرا،چطور اصن به چه دلیلی اینجوری شدم؟
همش باخودم فکر میکنم خب الان من از زندگی چی میخوام؟ هیچوقتم به جواب نمیرسم
فکر کنم جواب این الکی خندیدنامو اینکه به قول خیلیا به ترک دیوارم میخندم همین باشه
چون من رسیدم به سن هفده سالگی و هنووووز نمیدونم از زندگی چی میخوام،اصن هدفم چیه؟

این سوالیه که هرسال تولدم از خودم میپرسم و هیچ وقت یه جواب ثابت پیدا نمیکنم

توبچگی که خواستم عروسکی بود که دختر خالم شبیهش داشته ومنم میخواستم،بزرگترکه شدم میخواستم خواننده شم،سال بعدش از فلان نفر خوشم اومده بود توعالم بچگی اونو از خدا طلب میکردم:/

ولی حالا...خالیه خالیم اصن موندم من چجوری تا اینجارو اومدم،نه امیدی نه انگیزه ای هیچییی،خداشاهده یه ظرف خالی پرتر از منه چون اون حداقل انگیزش همون هوای داخلشه من چی پس؟؟

بعضی وقتا میشینم جلو آینه ساعتها به خودم زل میزنم بلکه بتونم یه چیزی پیداکنم ولی همیشه خودم از خودم خسته میشم،گاهی اوقات فکرمیکنم که چقد بی مصرفم واقعا

تنهاکاری که توش ماهرم خندیدنه ، ولی خنده کی نون و آب شده واسه آدم که واسه من بشه

اینم دروغه که میگن بخند تا دنیابه روت بخنده
والاما پدرمون دراومد ازبس خندیدیمو این دنیا نیش خندم نزد چه برسه به خنده
تازه یه زهرمارم همیشه میزنه تنگش

خلاصه سرتونو درد نیارم گفتم این شبه عیدی یه دردودلی باتون بکنم هم شماحوصلتون نپوکه هم خودم خالی شم

عیده همتوووون پیشاپیش مباااارک بااااشه،درسه پسته گرونه گیر نمیاد ولی نخودچی که هنوز هس😊بزنید بر بدن شاد شین❤
ازطرف دوستدار همیشگیتون😍بانو

^^^^^*^^^^^
ŋ.ﾑ

اسکاچ بدید با مایع
به مهندس صنایع

هرچی جک و جواده
مهندسی مواده

بیکاری و بی عاری
مهندس معماری

میره چه کشکی کشکی
مهندسی پزشکی

خل و چل و دیوانه
مهندس عمرانه

سیم کشی و ترقه
اون مهندس برقه

تخلیه ی چاه و آب
مهندس فاضلاب

علمش چه بی پایانه
مهندس رایانه

کنج خونه هر هفته
اون مهندس نفته

چه اوضاع شیرینی
مهندسیِ شیمی

مبتلا به آلزایمر
مهندس پلیمر

یه فرد زشت و باریک
مهندس مکانیک 

تقديم به همه مهندسان اين مرز و بوم

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

دوستان قصد توهین به هیچ کسی رو ندارم فقط خواستم کمی با رشته خودم شوخی کنم ، همین
امیدوارم کسی ناراحت نشه

@~@~@~@~@~@



بخدا حال کردم از این شعر احسنت به این شاعر

* روز قیامت شد و صاحبِ صور *
* اومد به میدون و دمید تو شیپور *

* مُرده ها از تو قبراشون پا شدن *
* منتظر محشر کبرا شدن *

* صف کشیدن، وقت حساب کتاب شد *
* وقت مکافات و سؤال جواب شد *

* برزیلی، پانامایی، تونسی *
*امریکایی، فرانسوی، قبرسی *

* هر کدوم از یه قوم و ملیّتی *
* وایساده بودن با چه کیفیّتی *

* ایرونیا هم تهِ صف وایسادن *
* از اون عقب هی صفُ هُل میدادن *

* یهو خدا از اون بالا صدا کرد *
* ایرونیا رو از تو صف جدا کرد *

* سپرد اونا رو دستِ یه فرشته *
* گفت اینا رو ببر، جاشون بهشته *

* خارجیا که صحنه رو می دیدن *
* مثل فنر بالا پایین پریدن *

* شاکی شدن، حوصله شون سر اومد *
* صدای اعتراضشون در اومد *

* گفتن خدا مُزد اطاعت چی شد؟ *
*حساب کتابِ این جماعت چی شد؟ *

►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄


* از تو بعیده پارتی بازی کنی*
* فقط یه عده ای رو راضی کنی *

* اینجوری که رفتن و صف خالی شد *
* معلومه پرونده ها ماسمالی شد *

* خدا که دید یه ذره اوضا پَسه *
* به مُرده های معترض گفت بسه *

* این ایرونیا که توی صف بودن *
* تموم عمرشون توی کف بودن *

* یه سر سوزن دل خوش نداشتن *
* تو دلاشون بذر امید نکاشتن *

* تموم عمرشون مُعطّل بودن *
* تو هر چیزی از آخر اول بودن *

*هر چی برای تفریح عُموم بود *
* برای این بیچاره ها حروم بود *

* شادیاشونو قدغن می کردن *
* جوونا رو سوار وَن می کردن *

* درسته که قانوناشون صوری بود *
* ولی بهشت رفتنشون زوری بود *

* یکی نشسته بود و غُرغر میکرد *
* تموم فیلماشونو سانسور می کرد *

* تقویمشون همش عزاداری بود *
* جمعه تا جمعه گریه و زاری بود *

►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄

* لذت زندگی رو کشک میدیدن *
* ثوابُ تنها توی اشک میدیدن *

* نه دیسکویی، نه کافه ای، نه باری *
* نه ساحل مُختلطی، نه یاری *

* نفهمیدن مزه کنسرت چیه *
* اون که وسط وایساده با چوب کیه *

* خودروی ملّیشون یه جور گاری بود *
* مسبّبِ مرگ و عزاداری بود *

* با اینکه روی دریای نفت بودن *
* اما تو یه وضع هَشَل هفت بودن *

* گرفتار فرار مغزا شدن *
* نخبه هاشون وِل توی دنیا شدن *

* مثل شماها حالِ خوب نکردن *
* تو شهراشون بزن بکوب نکردن *

* خلاصه این ملتِ بی آتیه *
* حساب کتابشون قر و قاطیه *

* یه عمر تو اون دنیا عذاب کشیدن *
* طعم جهنّمو قشنگ چشیدن *

* وقتشه غصه هاشونو چال کنن *
* برن بهشت و تا ابد حال کنن *

@~@~@~@~@~@

شاعر : شروین سلیمانی

می‌گویند روزی مرد کشک سابی نزد شیخ بهایی رفت و از بیکاری و درماندگی شکوه نمود و از او خواست تا اسم اعظم را به او بیاموزد، چون شنیده بود کسی که اسم اعظم را بداند درمانده نشود و به تمام آرزوهایش برسد. شیخ مدتی او را سر گرداند و بعد به او می‌گوید اسم اعظم از اسرار خلقت است و نباید دست نااهل بیافتد و ریاضت لازم دارد و برای این کار به او دستور پختن فرنی را یاد می‌دهد و می‌گوید آن را پخته و بفروشد بصورتی که نه شاگرد بیاورد و نه دستور پخت را به کسی یاد دهد

مرد کشک ساب می‌رود و پاتیل و پیاله ای می‌خرد شروع به پختن و فروختن فرنی می‌کند و چون کار و بارش رواج می‌گیرد طمع کرده و شاگردی می‌گیرد و کار پختن را به او می‌سپارد. بعد از مدتی شاگرد می‌رود بالا دست مرد کشک ساب دکانی باز می‌کند و مشغول فرنی فروشی می‌شود به طوری که کار مرد کشک ساب کساد می‌شود. کشک ساب دوباره نزد شیخ بهایی می‌رود و با ناله و زاری طلب اسم اعظم می‌کند. شیخ چون از چند و چون کارش خبردار شده بود به او می‌گوید: تو راز یک فرنی‌پزی را نتوانستی حفظ کنی حالا می‌خواهی راز اسم اعظم را حفظ کنی؟ برو همون کشکت را بساب

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

*fekr*
دم خنده هاتون گرم
*fekr*