..♥♥..................

دنیای مجازی

دنیای غمگین برای خیلی ها
دنیای شاد و پر انرژی برای خیلی های دیگه

پروفایل های مختلف ادمای جورواجور
دست های خسته یا شایدم پر نشاط درحال تایپ
نگاه های پراز درد یا‌پرپاز ذوق و نشاط

موزیکی سرد و غم انگیز
یا شایدم شاد‌ و رقص اور

اتاقی تاریک که فقط نور مانیتور توش می درخشه

دنیای ما
دنیای مجازی
اری نسل ما اینگونه است
تفریحش خلاصه میشود در فضای مجازی
غم غصه اش هم همینطور
شاید هم کل زندگیش

خیلی از دوست هاش اینجا پیدا میشه
دشمناش هم همینطور
اصلا ممکنه تو این دنیا عاشق هم بشه
نمیخوام بحث کنم که این عشقا خوبه یا بد
به هرحال از قدیم گفتن صلاح مملکت خویش خسروان دانند

اره ما اینجوری داریم بزرگ میشیم
تو همین دنیایی که پدر مادرامون اونو بد میدونن
اره ما اینجوری داریم بزرگ میشیم

دنیای ما = دنیای مجازی

..♥♥..................

..♥♥..................

شما هم از آن هایی هستید که معتقدند انسان دارد عمرش را در اینترنت هدر می دهد؟
شما هم از آنهایی هستید که معتقدند آنهایی که عضو هیچ شبکه اجتماعی نیستند، دارند تند تند کتب خطی و به روزترین مقاله های علمی و جدیدترین رمان ها را می خوانند و تند تند پله های ترقی را بالا می روند

و توی مهمانی هایشان شعر سعدی می خوانند و باقلوای خانگی می خورند و تند تند گل می گویند و گل می شنوند
و هیچکس هم تند تند از روی آخرین جوک های تلگرامی اش روخوانی نمی کند؟

خب، من این طور فکر نمی کنم

اینترنت و این دنیای اصطلاحاً مجازی، جذابترین جایی ست که بشر در طول حیاتش توانسته بسازد

حالا این که هرکس چه استفاده ای از آن می کند به خودش مربوط است

عده ای عمرشان را هدر می دهند
(همان کاری که در دنیای اصطلاحاً واقعی می کنند)
و عده ای گنجینه را پیدا می کنند و کشف می کنند و می آموزند و ایده می گیرند و چشم هایشان بازتر از قبل می شود
و از دیوارها و مرزها رد می شوند و به جایی می روند که هرگز نبوده اند

من فرق چندانی بین زندگی در دنیای واقعی و مجازی نمی بینم

ما همان آدم ها هستیم. اگر در دنیای واقعی هی در حال امتاست
کردن رژیم های مختلف لاغری ایم و از این و آن سراغِ «چی بخورم لاغر شم؟» را می گیریم

در دنیای مجازی پیجِ "لاغری در 10 روز" را دنبال می کنیم

اگر اهل مطالعه ایم، ناشران محبوبمان را دنبال و کتاب های جدیدی پیدا می کنیم

اگر کارمان در شهر، دید زدن این و آن و نظر دادن راجع به لباس و هیکل و قیافه دیگران است، در شبکه های اجتماعی توی صفحه "دختران و پسرانِ فلان" می چرخیم و زیر عکس ها کامنتِ
«واه واه چه زشت و چه بد تیپ»‌
و
«منم اگه انقد آرایش کنم به این خوشگلی می شم»
و
«این که همه جاش عملیه»
می گذاریم

اگر در دنیای واقعی اهل ورزش کردنیم، در دنیای مجازی ویدئوهای "تمرین در خانه بدون وسایل بدنسازی" را تماشا می کنیم. اگر ذاتاً‌ اهل خاله زنک بازی ایم، در اینترنت هم دنبال مکانی با چنین هدفی می گردیم

فحاشانِ دنیای مجازی، خردمندانِ منزه دنیای واقعی نیستند

ما در هر دو دنیا دنبال علایق مان می رویم
دنبال چیزی که واقعاً هستیم. حالا گیریم با کمی ظرافت و مخفی کاری بیشتر

به گمانم این که فکر کنیم اگر شبکه های اجتماعی و کلاً اینترنت وجود نداشت، ما داشتیم به بهترین و مفیدترین شکل ممکن زندگی می کردیم و شاد و خوشبخت و موفق بودیم، بزرگترین فریب خویشتن است
اینترنت و مشتقاتش روی پله ترقی زندگی ما ننشسته اند. اگر این طور فکر می کنید، شکل استفاده تان از این گنجینه را عوض کنید

..♥♥..................

آنالی‌ اکبرى