oOoOoOoOoOoO
افسوس
من مُرده‌ام
و شب هنوز هم
گویی ادامۀ همان شب بیهوده‌ست
oOoOoOoOoOoO
فروغ فرخزاد
ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺘﮑﺎﻥ .......
ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﺖ ﻭﻗﺘﯽ افتاد ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ .....
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ .....
فقط ﺍﺯ ﻻ ﺑﻪ ﻻﯼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻫﺎﯾﺖ،ﯾﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ
ﺑﮑﺶ .......
ﻗﺎﺏ ﮐﻦ ....ﻭ ﺑﺰﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﻟﺖ ......
ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩּﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ .........
ﺩﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥּ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﺳﺖ ....
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
فروغ فرخزاد
ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ، ﻣﻦ ﺍﻣﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﻢ ﭼﻤﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺭﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺳﺖ ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﯼ ﻏﻢ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ؟! ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﻮﻩ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺷﺖ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺗﻮ ﻣﻦ ﮐﻤﺘﺮﻡ ﺁﯾﺎ؟!؟ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﺎﻧﻢ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ... ! ﻣﺮﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺑﻤﯿﺮﺍﻥ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻢ * ناشناس *
ﺍﯾﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐـــﻪ ﺑـــﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﻤـﺮ ﻗﺎﺭﯼ ﻗﺮﺁﻥ شده ﺍﺳﺖ ﻣﺜــﻞ ﻣﻦ ﺑﺎﻏﭽــﻪ ﯼ ﺧﺎﻧــﻪ ﻫـﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﺗــو ﺑﺲ ﮐﻪ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﻻﻏﺮ ﺷﺪﻩ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺗﮑـﻪ ﯼ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻫﻮﺳﯽ ﺭﻓﺖ ،دﻟﻢ ﻧﺴﺨﻪ ﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﺯ ﻧﻘﺸﻪ ﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﯽ ﺷﮏ ﺁﻥ ﺷﯿﺦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﻨﻌﻢ ﻣﯽ کرد ﺧﺒـﺮ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﮐـﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ... ﮐﺮﺩ خبر ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﻭ ﻧﺮﺩﻩ ﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﯿﻠﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﺯﺍﯾﯿﺪﻩ ﯼ ﺑﻠـــﺦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﯿﻢ ﺷﯿﺮﺍﺯ ﭼﻮﻥ ﻧﺸﺪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻋﺸـﻖ ﺩﺍﻧﺸـﮑﺪﻩ ﺗﺠـﺮﺑﻪ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ ﮔﺮ ﭼﻪ ﭼﻨﺪﯼ ﺳﺖ ﭘﺮ ﺍﺯطفل دﺑﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻫﺮ ﻧﻮ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟـﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻮﭼـﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﯼ ﻣﺎ ﻣﯽ گذﺭﯼ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ... * ناشناس *
ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺍﺳﺖ به سلامی تک ... از نوش بهار ﺍﺯ ﻟﺒﯽ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ِ ﺯﺍﺭ ... ﺍﺯ ﺻﻔﺎ ﭘﺮﻭﺭﻱ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻧﮕﺎﺭ ... ﺩﻝ ِ ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ِ ﺑﺎ ﺷﺒﺰﺩﻩ ﺍﯼ ... ﻏﺮﻕ ِ ﺍﺣﺴﺎﺱ ِ ﯾﻘﯿﻦ ... ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺰﺍﻧﯽ ِ ﺧﻮﺩ ﭘَﺮﺯﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻔﯿﺪﯼ ِ ﮐﺒﻮﺗﺮ ... ﺭخ برﮒ ... ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳُﺮﺧﯽ ِ ﻋﺮﻓﺎﻥ ِ ﺭﻭﺍﻥ ﺩﺭ گلبرگ ... ﺩﻝ ِ ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻮﯾﺪ ِ ﺫﻭﻕ ِ ﺑﺎﺩ ِ ﺻﺒﺎ ... ﮐﻪ ﺯ ﺷﺎﺩﯼِ ﺗﻮ ﺍَﻡ ... ﺧﻮﺵ ﺧﺒﺮﯼ ﺩﺍﺩ ﻣﺮﺍ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﺩ ِ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻧِﯽ ِ ﺍَﻟﺤﺎﻥ ِ ﺯﺑﻮﺭ ِ ﺩﺍﻭﻭﺩ « ع » ﻭ ﺻﺪﺍﯼ نفس ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺍﺳﺖ دم ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ! ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ ﺗﻮ ... ﻭ سفر ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ... ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﻋﻘﻞ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺩﺭ حصر ِ ﺟﻨﻮﻥ ﺭﻭﺡ ﺁﺑﯽ ﺑﺰﺭﮒ ... به بزرگیه شفق ... بس دلخون ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻌﻮﺭ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎ ... غرﺑﺖ ِ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﻫﺪﯾﻪ ﯼ ﻣﻦ : ﮔﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﯼ ﻣﺎ ... ﯾﺎ ﺣﻖ ِ ﺑﺎﺭﺍﻥ ... * طاهره حسین زاده *
ﺑﺎ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﺨﺶ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺴﺖ ﻭ ﺭﺅﻳﺎﺋﯽ ﺩﺧﺘﺮﻙ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻛﻨﺞ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ : ﺑﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﺯ ﺭﺍﻫﯽ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺷﻬﺰﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﺳﻢ ﺳﺘﻮﺭ ﺑﺎﺩﭘﻴﻤﺎﻳﺶ ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﺷﻌﻠﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﺗﺎﺝ ﺯﻳﺒﺎﻳﺶ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺯﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﺵ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﺭﺷﺘﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﺍﺯ دﺭ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯽ ﻛﺸﺎﻧﺪ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺳﻮﺋﯽ ﺑﺎﺩ ... ﭘﺮﻫﺎﯼ ﻛﻼﻫﺶ ﺭﺍ ﻳﺎ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻮﯼ ﺳﻴﺎﻫﺶ ﺭﺍ ا ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﻫﻢ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ، « ﺁﻩ ... ﺍﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﻮﻛﺖ ﻭ ﻧﻴﺮﻭ » « ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻳﻜﺘﺎﺳﺖ » « ﺑﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﺷﻬﺰﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﻭﺍﻻﺳﺖ » ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺳﺮ ﻣﯽ ﻛﺸﻨﺪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺭﻭﺯﻥ ها ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﺁﺗﺸﻴﻦ ﺍﺯ ﺷﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﻭ ﭘﺮﻏﻮﻏﺎ ﺩﺭ ﻃﭙﺶ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﻳﻚ ﭘﻨﺪﺍﺭ « ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ. » ﻟﻴﻚ ﮔﻮﺋﻲ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻬﺰﺍﺩﻩ ﺯﻳﺒﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﻴﻨﺪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻋﻄﺮﺁﮔﻴﻦ ﺑﺮﮒ ﺳﺒﺰﯼ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﭼﻴﻨﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﯽ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺷﺎﺩﺍﻥ ﺑﺮﺍﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﺳﻢ ﺳﺘﻮﺭ ﺑﺎﺩﭘﻴﻤﺎﻳﺶ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﺯﻳﺒﺎﻳﺶ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻨﺪ « ﻛﻴﺴﺖ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ؟ » ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﭘﻴﭽﺪ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﺭ ﺳﻮﯼ ﺩﺭ ﮔﻮﺋﯽ ﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﻣﯽ ﮔﺸﺎﻳﻢ ﭘﺮ ﺍﻭﺳﺖ ... ﺁﺭﻱ ... ﺍﻭﺳﺖ « آه، ﺍﯼ ﺷﻬﺰﺍﺩﻩ، ﺍﯼ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺅﻳﺎﺋﯽ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﻣﯽ آﺋﯽ. » ﺯﻳﺮ ﻟﺐ ﭼﻮﻥ ﻛﻮﺩﻛﯽ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺷﻮﻕ ﺁﻟﻮﺩ ﺑﺮ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ « ﻱ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﻫﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺴﻮﯼ شهر ﺯﻳﺒﺎﺋﯽ ﺍﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﺎﺩﻩ ﺋﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﻣﯿﻨﺎﺋﯽ ﺁﻩ، ﺑﺸﺘﺎﺏ ﺍﯼ ﻟﺒﺖ ﻫﻤﺮﻧﮓ ﺧﻮﻥ ﻻﻟﻪ خوﺷﺮﻧﮓ ﺻﺤﺮﺍﺋﯽ ﺭﻩ ﺑﺴﯽ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻟﻴﻚ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﻩ ... ﻗﺼﺮ ﭘﺮ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ. » ﻣﯽ ﻧﻬﻢ ﭘﺎ ﺑﺮ ﺭﻛﺎﺏ ﻣﺮﻛﺒﺶ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﺧﺰﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺁﻥ ﺳﻴﻨﻪ ﻭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻣﺪﻫﻮﺵ ... ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﯽ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﺳﻢ ﺳﺘﻮﺭ ﺑﺎﺩﭘﻴﻤﺎﻳﺶ ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﺷﻌﻠﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﺮﻓﺮﺍﺯ ﺗﺎﺝ ﺯﻳﺒﺎﻳﺶ. ﻣﯽ ﻛﺸﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﺯﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻏﻤﮕﻴﻦ رﺧﺖ. ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺯﻳﺮ ﻟﺐ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ « دﺧﺘﺮ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ. . . ! » * فروغ فرخزاد *
بیخودی پرسه زدیم ... صبحمان شب بشود ... بیخودی حرص زدیم ... سهممان کم نشود ... ما خدا را با خود ... سر دعوا بردیم و قسم ها خوردیم ... ما به هم بد کردیم ... ما به هم بد گفتیم ... ما حقیقتها را زیر پا له کردیم ... روی هر حادثه ای ... حرفی از پول زدیم ... از شما میپرسم ... ما که را گول زدیم؟!؟ * دکتر علی شریعتی *
ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺍﻭﻝ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﯾﻢ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭﯼ ﮐﺎﺫﺏ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﯼ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﻧﻪ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻧﻪ ﯾﻘﯿﻦ " ﮐﺮﻡ ﺩﺭ ﭘﯿﻠﻪ ﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﻟﻮﻟﯿﺪ " ﺭﻭﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﻥ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﻭﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﯿﺎﺯ ﻭﺍﮊﻩ ﯼ ﻣﺎ ﺷﺪﻥ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻋﺠﺎﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﺩ ﺩﺭ ﺯﺧﻤﻪ ﯼ ﻣﻀﺮﺍﺏ شکست ﺳﺎﺯ ﻭ ﻣﻬﺮ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﺎ ﺭﻫﺎ ﻣﺎ ﺁﺯﺍﺩ " شاﭘﺮﮎ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﺍﺯ " * سیمین وحیدی *
ﯾﮏ ﺷﺐِ ﺭﺅﯾﺎﯾﯽ ﺭﻭﺡ ﺑﺎ ﻟﻨﺪﻩ ﻣﻦ ، ﺩﺭ ﭘﯽ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮔﺸﻮﺩ ﺷﺪﻡ ﺍﺯﺟﺴﻢ ، ﺭﻫﺎ ﻭﺟﺪﺍ ، ﺍﺯ ﺩﻝ ﺧﺎﮎ ﺑﺎ ﺗﻌﻤﻖ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺑﺎﻍ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﺭﺍﺯ ، ﺳﻔﺮﻡ ﺷﺪ ﺍﻏﺎﺯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﯽ ، ﻫﺮﭼﻪ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﯾﺪﻡ ﻫﻤﻪ ﺭﺅﯾﺎﯾﯽ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﺎﯼ ﻗﺮﺹ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻧﻮﺭ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﮐﻢ ﺭﻧﮕﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎ ﺑﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﺑﺸﺎﺭﺍﻥ ﺟﺎﺭﯼ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺑﺎﻍ ﻫﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﻣﺼﻔﺎ ﻭﻗﺸﻨﮓ ﻗﺼﺮ ﻫﺎ ﺯﺭﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﻫﻞ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻮﺭ ﻭ ﻏﻠﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺭﻭﺡ ﭘﺎﮐﯽ ﺍﻣﺪ ﺗﻬﻨﯿﺖ ﮔﻔﺖ ﻣﺮﺍ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﺭﻣﺰ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﯿﺴﺖ ؟ ﭘﺎﺳﺨﻢ ﺩﺍﺩ ﻭﮔﻔﺖ . ﺭﺍﻩِ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ! ﻫﺴﺖ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﻭﺳﭙﺲ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﯼ ﻣﺴﺖ ِ ﺣﻀﻮﺭ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﮐﺒﺮ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻤﻊ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﻨﺒﻊ ﺧﯿﺮ ﻧﺸﺪ ﻓﺮﺩ ﺷﺮﻭﺭ ﺟﻨﮓ ﻭﺍﺷﻮﺏ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﮑﻨﺪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﮐﻮﺭ ﻣﯿﺰ ﻭ ﮐﺮﺳﯽ ﻭﺻﺪﺍﺭﺕ ﻧﺸﻮﺩ ﺑﺎﻋﺚ ﺯﻭﺭ ﮐﻪ ﺩﺭﯾﻦ ﺑﺰﻡ ﻭﺣﻀﻮﺭ ﺗﻮ ﻧﯿﻔﺘﯽ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻭﺟﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺖ، ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﮐﺮﻩ ﺧﺎﮎ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺍﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ...... ﺯﻣﯿﻦ ﺗﻮﯼ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺑﻬﺸﺖ ، ﻏﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺣﺴﺪ ﻭﮐﯿﻨﻪ ﻧﯿﻔﺘﺪ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻣﺮﺽ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﮔﺮﻡ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻥ ﺭﻭﺡ ﺑﺰﺭﮒ . ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻏﺮﺵ ﺭﻋﺪﯼ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺭﺑﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺑﺎﻟﻨﺪﻩ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺗﻮﯼ ﻋﺎﻟﻢِ ﺧﺎﮎ ﺑﺎﺯ ﺗﺒﻌﯿﺪ ﺷﺪﻡ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺎﺯ ﭘﺎ ﺑﻨﺪﻡ ﮐﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺳﺘﺎﺭِﻩِ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﻭ ﺣﺰﯾﻦ * قمرالزمان درخشان *
دو دقیقه پیش
در حال حاضر هنوز بخش چت راه اندازی نشده است
دو دقیقه پیش
یکمی صبور باش عزیزکوم درستش موکونیم
دو دقیقه پیش
تست برای پیام طولانی چند خطی
خط دوم
خط سوم