○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

خوب شد آمدی ، از بس که به هم ریخته ام ؛
منطق و عشق و هوس را به هم آمیخته ام !
بغلم کن ، دلِ تنهام ، بغل میخواهد ...
روحِ دیوانه ی من ، شعر و غزل میخواهد ...
بغلم کن که تنم یخ زده از بی بغلی ،
دهنم تلخ شد از بی شکری ، بی عسلی !

تو شرابی و تویی قندِ مکرر ، جانا
صنمی ، معجزه ای ! أَسأَلُکَ إِیمانا ...

o*o*o*o*o*o*o*o
دل غزل
لب مثنوی
ابرو قصیده❤

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

نخند جانمـ
نخند
آدمـ دست و پای دلشـ میان چال گونهـ ات میشڪند
تو نخند
میترسمـ نقاشـ ها لبخندت را نقاشیـ ڪنند
عڪاس ها لبخندت را ثبت ڪنند
شاعرها از لبخندت غزل بگویند
نویسندهـ ها ڪتابت کنند
بعد منهـ دست و پا شڪستهـ چطور با یڪ شهر رو بهـ رو شومـ؟
رحمـ ڪن
یواشڪی بخند، فقط برای من

😊

#طُّ
#چال_گونه

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *
نقش چشمان خمارت ، چه كشيدن دارد
سايه ساران ِدو زلفت ، چه لميدن دارد
آن قدر خوب و مليحي كه به يك جرعه نگاه
حس ِمستي لبت ، طعم ِچشيدن دارد
مثل ِموسيقي ِشوري ، كه بيات ِتُركش
پرده ها دارد و بي پرده ، شنيدن دارد
اين تپش چيست ، كه در سينه ي لرزان ِتو نيز
همچو آهوبره اي ، شوق ِجهيدن دارد
تو تمناي ِغزل كردي و گلواژه شكفت
گل ، ز گلخانه ي دامان ِتو چيدن دارد
عطر ِگيسوي ِتو را گر ببرد ، دست ِنسيم
تا فرا سوي ِزمان ، باز دويدن دارد
بهتر از هر گل ِنازي و به نازت ، نازم
نازنين ! هر چه كنی نازخریدن دارد

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

تصمیم داشتم که تو را یک غزل کنم

وقتش رسیده است به قولم عمل کنم

این یک معادله ست که مجهولهاش را

باید به انزوا بکشانم و حل کنم

کندویمان عصاره ی نیش و کنایه هاست

زنبور می شوم که لبت را عسل کنم

راحت کنار می کشم از این بهانه ها

تا شانه های خالی خود را بغل کنم

بوسیدنت خلاف قوانین کشور است

باید عمل به شیوه ی بین الملل کنم

من روی خط زلزله ات ایستاده ام

قصدم نبود فاصله ای را گسل کنم

باید به فکرهای سیاهم جهت دهم

اصلا درست نیست تو را مبتذل کنم

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

❇سیما نوذری❇

*tafakor*

..♥♥..................

بهم گفتی خداحافظ

منم میگم خدا سعدی

که روی غنچه ی لبهات

بشینه طرح لبخندی

بهم گفتی خداحافظ

منم میگم خدا عطار

بدون جاوید میمونه

نخستین لحظه ی ﺩیدار

بهم گفتی خداحافظ

منم میگم خدا سهراب

خوشا آغوش داغ تو

خوشا آن لحظه های ناب

بهم گفتی خداحافظ

منم میگم خدا جامی

امیدوارم نشی هرگز

اسیر تیره فرجامی

بهم گفتی خداحافظ

منم میگم خدا نیما

منم عاشق ترین عاشق

بدون تو تک و تنها

..♥♥..................

❇ناشناس❇



*bye_bye*

دم خنده هاتون گرم

*bye_bye*

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

مژده ای مرغ چمن فصل بهار آمد باز

موسم می زدن و عشق و کنار آمد باز

وقت پژمردگی و غمزدگی آخر شد

روز آویختن از دامن یار آمد باز

مردگی ها و فرو ریختگی ها بشدند

زندگی ها به دو صد نقش و نگار آمد باز

زردی از روی چمن بار فرا بست و برفت

گلبن از پرتوی خورشید به بار آمد باز

ساقی و میکده و مطرب و دست افشانی

به هوای خم گیسوی نگار آمد باز

گر گذشتی به در مدرسه با شیخ بگو

پی تعلیم تو آن لاله عذار آمد باز

دکّه ی زهد ببندید در این فصل طرب

که به گوش دل ما نغمه ی تار آمد باز

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

❇امام خمینی (ره)❇

*ghalb* *gol_rose*

 

o*o*o*o*o*o*o*o


شیخ حسن جوری می‌گوید
در سالی که گذارم به جندی‌شاپور افتاد، سخنی از " محمد مهتاب " شنیدم که تا گور بر من تازیانه می‌زند

دیدمش که زیر آفتاب تموز نشسته، نخ می‌ریسد و ترانه‌ زمزمه می‌کند. گفتم: ای مرد خدا، مرا عاشقی بیاموز تا خدا را همچون عاشقان عبادت کنم

محمد مهتاب گفت: نخست بگو آیا هرگز خطی خوش، تو را مدهوش کرده است؟
گفتم: نه

گفت: هرگز شکفتن گلی در باغچۀ خانه‌ات تو را از غصه‌های بی‌شمار فارغ کرده است؟
گفتم: نه

گفت: هرگز صدایی خوش و دلربا، تو را به وجد آورده است؟
گفتم: نه

گفت: هرگز صورتی زیبا تو را چندان دگرگون کرده است که راه از چاه ندانی؟
گفتم: نه

گفت: هرگز زیر نم‌نم باران، آواز خوانده‌ای؟
گفتم: نه

گفت: هرگز به آسمان نگریسته‌ای به انتظار برف، تا آن را بر صورت خویش مالی و گرمای درون فرو نشانی؟
گفتم: نه

گفت: هرگز خنده ی کودکی نازنین، تو را به خلسه ی شوق برده است؟
گفتم: نه

گفت: هرگز غزلی یا بیتی یا سخنی فصیح، چندان تو را بی‌خود کرده است که اگر نشسته‌ای برخیزی و اگر ایستاده‌ای بنشینی؟
گفتم: نه.

گفت: هرگز زلالی آب یا بلندی سرو یا نرمی گلبرگ یا کوشش مورچه‌ای، اشک شوق از دیده ی تو سرازیر کرده است؟
گفتم: نه

گفت: هرگز شده است که بخندی، چون دیگری خندان بوده است و بگریی، چون دیگری گریان بوده؟
گفتم: نه

گفت: هرگز بر سیبی یا اناری، بیش از زمانی که به خوردن آن صرف می‌کنی، چشم دوخته‌ای؟
گفتم: نه

گفت:هرگز عاشق کتابی یا نقشی یا نگاری یا آموزگاری شده‌ای؟
گفتم: نه

گفت: هرگز دست بر روی خویش کشیده‌ای و بر زیبایی و حسن رویت که نعمت خالق است، اندیشه کرده‌ای؟
گفتم: نه

گفت: از من دور شو ، که سنگی را می‌توان عاشقی آموخت، اما تو را نه


o*o*o*o*o*o*o*o

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
لب های سرخ و طره ی افشان که جای خود، دنیا غزل نداشت اگر دختر نبود