*0*0*0*0*0*0*0*
نگاهم کرد و ادامه داد

هر چیزی یه فصلی داره، اگه از فصلش بگذره طعمش رو از دست میده
قشنگی اش به چشم نمی آد‌
پرسیدم: فصلش گذشته؟
گفت: فکر کن یه قافله ابر با یه عالمه بارون توی دلشون تصمیم بگیرن سفر کنن به یه شهر دور و فصل پاییز شروع به باریدن کنن، بعد یکی از این ابرها بین راه گم بشه و دو فصل دیرتر، چله ی تابستون، برسه به مقصد

حالا یا باید اون همه بارون رو توی دل خودش نگه داره یا چله تابستون، زیر نور تند خورشید
بباره این بارون به زمین نرسیده بخار میشه

آخرین کام سیگار را انقدر محکم گرفتم که بوی فیلتر توی دماغم پیچید

*0*0*0*0*0*0*0*
راز رخشید برملا شد اثر علی سلطانی

oOoOoOoOoOoO
آدم برای اینکه از احساس گناه خلاص شود نیازی به بخشیدن طرف مقابل ندارد

خودش باید خودش را ببخشد

oOoOoOoOoOoO

📚رازِ رُخشید برملا شد
علی سلطانی

واسه آدمی که دلخوشی نداره روزهای هفته چه فرقی میکنه؟ فقط میگذرونه که تموم بشه،وقت کُشی میکنه
تا حالا به یه فوتبالیست،به یه ورزشکار که خسته شده و نمیتونه ادامه بده خوب نگاه کردی؟
اصلن دیگه نتیجه بازی مهم نیست واسش،فقط وقت کشی میکنه که بازی تموم بشه
دیگه حال جنگیدن و ادامه دادن نداره
یجور رفعِ تکلیف شاید

خیلی از آدمایی که اطرافت میبینی دارن وقت کشی میکنن نه زندگی.یجور رفع تکلیفِ نفس کشیدن،کنار اومدن با سرنوشت.
دوره راهنمایی یه همکلاسیِ خنگ داشتم که روز و تاریخ هیچ وقت یادش نمیموند
معلم تاریخمون خیلی سخت گیر بود و اخلاق گندی داشت،چند جلسه یه بار بی هوا وسط کلاس میرفت بالای سر این دوستم و میپرسید بگو ببینم امروز چندمه؟
بنده خدا هول میکرد،هی اینورو نگاه کن اونورو نگاه کن اما از ترس معلم کسی جرات نمیکرد بهش برسونه

معلممون یه خط کش چوبی داشت که بچه ها میگفتن تمام سه ماه تابستون میخوابونه توی روغن و میذاره جلوی پنجره تا آفتاب خوب بهش بتابه
وقتی به پوست اصابت میکرد تمام تن آدم میسوخت

هر چند جلسه یه بار این دوستم رو با این خط کش تنبیه میکرد
انقدر خط کش خورده بود کفِ دستش که دیگه پوست کلفت شده بود و اصلن براش مهم نبود تاریخ رو یاد بگیره

گذشت...چند سال بعد این دوستم رو اتفاقی توی خیابون دیدم
تا چشمم خورد بهش بدون سلام و علیک پرسیدم تو هنوز تاریخ روز و ماه رو یاد نگرفتی؟
بی معطلی گفت سیزده روز مونده تا بیست و ششم
خندیدم و گفتم نکنه بیست و ششم چک داری؟

یه نفس عمیق کشید گفت چک؟ تو بگو سند، اصلن شناسنامه،من بیست و ششم متولد شدم، وقتی با اون لب های پدرسوخته و زبون قند و عسلش اعتراف کرد عاشقم شده من متولد شدم، آسمونِ اون شب شاهده، ماه و ستاره ها شاهدن، تا صبح زل زده بودم به کهکشون و داشتم تاریخ مال من شدنِ معشوقم رو رج میزدم، من رو چیکار به تقویم شما، تقویم من یه روز داره، بیست و ششم، باقیِ روزهارو با اون میسنجم، چک چیه، تو بگو سند، اصلن شناسنامه...یا نه...تاریخ تولد

حالش خریدنی بود‌
تو هوای آلوده ی شهر از ته دل نفس میکشید، زنده ی زنده

میدونی آدم وقتی دلخوشی داشته باشه زندگی میکنه اونوقته که روز و تاریخ و ساعت براش مهم میشن در غیر این صورت میشه وقت کُشی

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

علی سلطانی

oOoOoOoOoOoO
از سینما زدیم بیرون
دیر وقت بود و به رسم عادت یک ساعتی بازیِ مان گرفت
بداهه دیالوگ میگفتیم و دعوا میکردیم و میخندیدیم و داد میکشیدیم
پایان بازی هایمان هم همیشه باز بود
سرخوشانه چرخ میخوردیم که ساعت از سه بامداد گذشت و چیزی به اذان نمانده بود
گرسنگی به استخوان رسیده بود و با این وضع نمیشد روزه گرفت
در چرخ خوردن و بازی کردنمان جغرافیا را از دست داده و سر از جنوب تهران درآوردیم
اهل کله پاچه که نبود اما یادم آمد آن نزدیکی ها یک فلافلی هست که تا سحر باز است
پایان بازی را باز رها کردیم و سراسیمه زدیم به فلافلی
با هم که بودیم اشتها از سرو کولمان بالا میرفت و هر دو ، دو نونه سفارش دادیم با نوشابه ی شیشه ای تگری
صاحب فلافلی من را میشناخت و گفت خیارشور نذارم؟
خواستم بگویم نه که گفت بذارید آقا خیارشورارو من میخورم
هر چه گفتم تشنه ات میشود قبول نکرد که نکرد
خلاصه همه ی خیارشورها را خورد و فردا هم که داشت از تشنگی تلف میشد هی زنگ میزد به من و میگفت حرف بزن
گفتم خب تشنه ات شده جانم چرا به من زنگ میزنی؟
میگفت با تو که حرف میزنم دهنم آب می افتد برای بوسیدن ات و تشنگی ام رفع میشود...اصلا گوجه سبز منی...لواشک منی
.
.
زل زدم به میز و دارم همه ی آن شب را دوره میکنم
از سینما که زدم بیرون تنها ولی با تو داشتم دعوا میکردم و میخندیدم و داد میزدم که سر از این فلافلی در آوردم
دوره کردم آن شب را و به گوجه سبز منی که رسیدم خنده ام گرفت
به خودم که آمدم صاحب فلافلی داشت برای چندمین بار میگفت
اقا بالاخره خیارشور بذارم یا نه؟
گفتم نه آقا نذار
حساب کردم و لب نزدم و آمدم بیرون
فردا هم بدون سحری روزه میگیرم
مثل دیشب که دیدم ساعت سه و نیم را رد کرده و تلگرامت آنلاین است و دلم لرزید و هیچ چیز از گلویم پایین نرفت
مثل پریشب که خوابت را میدیدم و اصلا بیدار نشدم
مثل پس پریشب که یاد چت کردنمان تا خود سحر افتادم و
فردا هم بی سحری روزه میگیرم
اما جان مادرت تو به این حرف ها گوش نکن
تشنه ات که شد زنگ بزن
گر چه کمی تلخم
اما هنوز هم میتوانم گوجه سبزت باشم
و دهانت برای بوسه هایم آب بیافتد
البته اگر طعم دهانت عوض نشده باشد

oOoOoOoOoOoO

علی سلطانی

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

پیش نماز مسجد بالای منبر میگفت
در قنوت میتوان به زبان مادری هم با خدا سخن گفت و مناجات کرد
چند وقتی ست نمازم طولانی شده
من انقدر گستاخ شده ام که در قنوتم ، با خدا ، از تو سخن میگویم
نمازم هم بوی تو را میدهد
فکری به حالم بکن
اینگونه اگر پیش برود
میترسم به سمت چشمان تو اقتدا کنم

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

علی سلطانی

oOoOoOoOoOoO

 

خب دیدیش؟ چی شد؟

اره دیدمش ، گفت چرا بُق کردی؟نیگا داره باهار میاد

گفتم باهار؟ شالتو بده کنار...گوشتو جلو بیار
ببین ما وا دادیم...شدیم شبیه راننده ای که بیست و چند ساله با یه کاستِ فرهاد مسافر میکشه تو خط انقلاب_آزادی...آخر شبمونم شوریده س شبیه آخرِ فیلمای فرهادی...شما پا دادی، ما قلب دادیم دل دادیم، نیگا دفترمو، شعر دادیم...سرمه ی چشمت جوهرمون شد وُ نوشتیم کلمه به کلمه، تا دیدی هوات توی سَرَمه، سنگین شدی و حالا؟ خنده رفته و چیزی که مونده غمه

 

قلمو گذاشتیم کنار وُ شدیم مثل لاتِ بی قمه، روزا سرمون گرمه ولی به شب میرسه هوامون بارونه و گونه هامون نَمه

 

ولی خب تقصیر تو که نیست دنیا اینجوری شده که عشق و نفرت درهمه

 

حالِ آدما مبهمه، تا طرف نفهمیده قلبت توی دستاشه همه چی خوبه، بهشته، اما تا فهمید دیگه مابقیش جهنمه

ولی جونم حرفات هنوز توی سرمه

حالا داری میگی باهار میاد؟ باهار کجا بود؟ همش مهر و آبان و آذره...پاییزه..هوای اتاق من تویِ نبودنت شبیه هوای اردبیل و تبریزه...سرده سرده سرده

پرده رو میزنم کنار اما تاریکه نبودنت توی مخم حل نمیشه ،سخته، شبیه مسائل استاتیکه، اون آهنگ بود میگفت رینگ مای بلز، همون که دوست داشتی، آهنگ انریکه...هی اونو گوش میدم چشمام قرمز میشه و رفیقام میگن توام که همش مستی که مرتیکه
میگم حساسیت فصلیه، من به هوای باهار حساسیت دارم ولی خب هیشکی نمیدونه که من به فصل نبودنت حساسیت دارم و از وقتی فهمیدم هوای دلت با هوای دلم جور نیست هی چشام خیس و سرخ میشه
.

همه اینارو گفتی بهش ینی؟
.

راستش شالشو که داد کنار گوششو که جلو آورد خواستم بگم اینارو اما همچین که بوی موهاش خورد توی صورتم چشامو بستم وا کردم و لالمونی گرفتم و فقط زل زدم بهش

گفت بخند دیگه باز اونطوری ای که

منم خندیدم...با اینکه میدونم دلش پیش من نیست ولی خندیدم...خندیدم

 

این مدلی خندیدن چقدر سخته

اسمش خنده س ولی خنده توی دلت جریان نداره، مثه خون لخته

پاشو بریم ، پاشو بریم دیر وقته

oOoOoOoOoOoO

علی سلطانی

oOoOoOoOoOoO
امروز ظهر تفنگ رو گذاشتم روی شقیقه ی مشغله ها و بنگ
و بعد از مدت ها زنگ زدم به مادرم و گفتم برای ناهار منتظرم باش
وقتی رسیدم خونه تا در رو باز کردم دلم خواست عطر سالاد شیرازی که توی فضا پیچیده بود رو بغل کنم
دیر رسیدم طبق معمول اما سوال کردن نداشت و میدونستم ناهار نخورده و منتظر منه
سفره رو انداخت کف آشپزخونه و نشستیم به غذا

"مادرم یه ادویه ای میزنه به غذا که توی هیچ رستورانی نیست وُ اسمش عشقه"

به حد انفجار خوردم و چهار دست و پا از سفره جدا شدم
گفت چشمات خسته س ، چایی دم کنم یا میخوای بخوابی؟
گفتم یه دیقه بیا بشین کنارم
بالشت رو تکیه دادم به دیوارو سرم رو گذاشتم روی بالشت و بدون اینکه حرفی بزنه نشست کنارم و چند دفعه ای دستشو کشید به سرم
چند دقیقه گذشت
ولی ساکت بود
دو هزاریم افتاد که خیلی شب ها تا خواسته حرف بزنه من سرم رفته توی گوشی و لا به لای حرف هاش وقتی یه جمله ی سوالی پرسیده گفتم آره آره....
فقط گفتم آره....بدون اینکه بشینم پای حرف هاش ...بدون اینکه توی چشمهاش نگاه کنم...بدون اینکه دستاش رو توی دستم بگیرم...بدون خیلی کارهایی که دنیای امروز....دنیای شلوغ امروز از یادمون برده
واسه یه آدمایی که اصلا معلوم نیست چقدر قراره همراهمون باشن
اصلا اگه شرایط الانمون یه ذره عوض بشه حاضرن تحملمون کنن یا نه... ؟
کلی وقت میذاریم و کلی حرف میزنیم که خودمون رو بهشون ثابت کنیم...اما واسه پدر مادری که هر جوری باشی قبولت دارن و پای هر اتفاق توی زندگیت وایستادن و تَر‌ و خشکت کردن تا به اینجا برسی....حوصله نداریم

بذار یه چیزی بهت بگم رفیق

به اندازه ی تمام لحظاتی که کنارشون نشستی و حرف نمیزنی و بغلشون نمیکنی داری حسرت جمع میکنی برای وقتی که نداریشون

oOoOoOoOoOoO

علی سلطانی

حسرت به دل موندم :)

oOoOoOoOoOoO
من هم مثل توام رفیق
با هر کسی همانگونه رفتار میکنم که با من رفتار کند
هر چند همیشه برعکسش اتفاق می افتد
خودت هم نمیدانی چرا
اما اگر کسی بد اخلاقی کند، کم توجهی کند، مغرور باشد....تو همان اندازه بیشتر خوش اخلاق میشوی و بیشتر توجه میکنی و غرورت را زیر پا میگذاری
اما نکنیم این کار را
حواسمان جمع باشد با هر کسی همانگونه رفتار کنیم که با ما رفتار میکند
میدانم رفیق...تو از خانواده ی با اصالتی هستی و الان ناخواسته فلش بک میزنی به حرف های پدر و مادرت، به حرف های معلم دبستان ات
همیشه گفته اند مهربان باش، احترام بگذار، خوب باش
اما دوره زمانه و آدم هایش وادارت میکنند خلاف عقایدت عمل کنی
سرت را به علامت تایید تکان دادی نه؟؟
قشنگ میفهمی چه میگویم....من و تو تاوان خوب بودنمان را داده ایم
تاوان شکستن غرورمان را
برای همین است حالا با احتیاط پیش میرویم...حالا دیگر سخت دل میبندیم و حواسمان هست دست احساسمان رو نشود
خوب نیستا...به خدا خوب نیست...گاهی دلت میخواهد فریاد بکشی فلانی من از تهِ تهِ تهِ دلم دوستت دارم...دلت میخواهد ابراز کنی هر آنچه را که در دل داری...دلت میخواهد اما یک لحظه ترمزِ زبانت را میکشی...با خودت میگویی نکند سوءاستفاده کند از احساساتم
راستش اینگونه شده
اینگونه که بعضی ها فقط می آیند که از تو سوءاستفاده ی احساسی کنند...خلأ  احساساتشان را پر کنند
اصلا هم مهم نیست چه بر سر تو می آید...اصلا هم مهم نیست که تو بازیِ خودخواهانه ی آن ها را جدی گرفته ای
حالا دیگر شاید یک سونامی لازم است برای اینکه درونمان اتفاقی بیافتد...برای اینکه شاید دوباره واژه ی دوستت دارم درونمان زبانه بکشد...
محتاط شده ایم و نمی دانم خوب است یا بد
فقط من هم مثل توام رفیق
با هر کسی همانگونه رفتار میکنم که با من رفتار کند...به غرور آدم ها پروبال نمی دهم
oOoOoOoOoOoO
علی سلطانی

oOoOoOoOoOoO
فرقی نمیکند
کنار دریا باشی
وسطِ مهمانی
کنج اتاق
یا هر جایِ دیگر
روزهایِ تعطیل
بویِ تنهایی در سَرِ آدم میپیچد
باید یک نفر باشد
بدونِ غرور دوستت بدارد
آنقدر صمیمی
که اگر در مدتِ یک ساعت
برای بیستمین بار میخواستی حالش را بپرسی
دل دل نکنی
فکر نکنی
با خودت نگویی که نکند کلافه اش کنم
ترسِ از چشمْ افتادن را نداشته باشی
یک نفر که حالِ تو را بلد باشد
یک نفر که بدونِ توضیح بفهمد
این همه بی قراری دست خودت نیست
یک نفر که غرورِ خاموشِ تو را
عشق معنا کند
نه چیز دیگری
یک نفر که حضورش
برای روزهای تعطیل الزامی ست

oOoOoOoOoOoO

علی سلطانی