*~*~*~*~*~*~*~*

خدارو کجا میگیردیم؟ تو مسجد؟ لای تبرک هامون؟ کجا داریم میری؟ راه دور؟ کی از این بند الکی مادی که ذهن محدودمون برا خودمون ساخته دس میکشیم؟ چرا همه چیزو مادی میبنیم؟ مگه میشه همه چیو با ترازوی مندرج اندازه گیری کرد؟ مثلا همین عشق خودمون! کجا دیدی با کیلو بهت بکشن بدن؟ ب قول سهراب جانم: و خدایی که در این نزدیکی است: لاي اين شب بوها، پاي آن كاج بلند

o*o*o*o*o*o*o*o

نامه ای که نوشتی هرگز نگرانم نکرد
گفته ای بعد از این مرا دوست نخواهی داشت
اما
نامه ات چرا انقدر طولانی است؟
تمیز نوشته ای
پشت و رو دوازده برگ؛ این خودش یک کتاب کوچک است
هیچکس برای خداحافظی نامه ای چنین نمی نویسد
نامه ات نگرانم نکرد⁦


هاینریش‌ هاینه

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

میگفت برو واسه خودت یه حلقه بخر! گفتم حلقه واسه چی؟!؟
گفت واسه اینکه با هدفات و آرزوهات ازدواج کنی! حلقه رو دستت کن که هرجا خواستی تنبلی کنی و جا بزنی یادت بیفته یه تعهدی با آرزوهات داری؛یادت بیفته جا زدن،خیانته و تو تعهد داری به خودت،به آرزوهات و به قلبت
:)❤️

..♥♥..................

از اکثر افراد که بپرسی ملاکت برای ازدواج چیه اولش یا میگه اخلاق یا میگه قیافه یا میگه خانوادش یا پول
اما بنظرم اهداف دو طرف از زندگی کردنم خیلی مهمه که کسی خیلی بهش توجه نمیکنه ، اینکه من از این زندگی چی می خوام ، تویی که طرف مقابلمی چی می خوایی ؟؟ مثلا خودِ من دوس دارم آخرش یه جای دنجی واسه خودم بساز نزدیک جنگلی جایی ... یه مکان آروم خوشگل ، کلبه ی خودمو داشته باشم ، سریال ببینم ، برم توی جنگل پیاده روی ، شب با تلسکوپ ستاره هارو ببینم ، بتونم باهاش شب توی کلبم پلی استیشن بازی کنم کتاب بخونم و هزار تا کار دیگه ، اما ممکنه اون طرف عشق اینو داشته باشی هر هفته بره برنامه خونه اینو اون، بره هر هفته دریا شمال ، رابطه های دیگرانو حرفای مردم واسش خیلی مهم باشه همش ازشون حرف بزنه ، خب دیگه پس مسیرای توی زندگی ام خیلی مهمه

امیر مازندرانی

..*~~~~~~~*..

استرس یه حفره کوچیکه، اولش کم عمقه، شاید اصلا به چشم نیاد ولی رفته رفته بدون هیچ هشدار جدی‌ای عمیق‌تر می‌شه تا جایی که وقتی چشم باز می‌کنیم، کیلومتر‌ها از سطح زمین دور شدیم
هر بار که دیگران از ما سواستفاده می‌کنن، یک قسمت از روحمون مثل نوار چسب کنده می‌شه، فرقی نمی‌کنه چند بار تلاش کنیم اون تیکه نوار چسب رو به جای اولش بچسبونیم به هر حال دیگه چیزی مثل روز اول نمی‌شه
بی‌خوابی یک شکنجه‌گره، مستقیم بر مغزمون شلاق می‌زنه و در حالی که از گوش، چشم‌ و بینی‌هامون خون ریزی می‌کنیم پاهامون رو می‌شکنه تا مطمئن شه قرار نیست دیگه از جای خودمون بلند شیم
تنهایی، هیولای زیر تخته، ولی دیگه فقط به اونجا محدود نمی‌شه، هر قدمی که بر می‌داریم درست پشت سرمونه، با موهای آشفته و دست‌های لرزون سعی داره خودش رو مخفی کنه اما عیان‌تر از هر واقعیته
افسردگی محکم در آغوشمون می‌گیره، انقدر محکم که برای نفس کشیدن شروع می‌کنیم به دست‌ و پا زدن اما این کمبود اکسیژن بی‌حسمون می‌کنه تا جایی که به زنده بودن شک می‌کنیم


کیمیا هویدا

*~*~*~*~*~*~*~*

دنیای تو مانند دفترچه نقاشی توست
خوب وبد وزشت وزیبایش پای توست
ان بالاسری دنیا تورا زیبا افرید انچه که خود بینی زدیده افکار توست
#نسی نوشت
*ghalb_sorati* **♥**

o*o*o*o*o*o*o*o

خردمند به چیزی که اگر به دستش نیاید
غمگین و دل‌آزده شود، هرگز دل نمی‌بندد

o*o*o*o*o*o*o*o

بزرگمهر

..*~~~~~~~*..

صدایی تلویزیون رو زیاد کرد و گفت: ماشالله جوون برازنده‌‌ایه برو و رو هم داره ، خدا برا پدر و مادرش حفظش کنه

گفتم : بله که برو و رو داره پس فکر کردی من برا چی میشینم پا تلویزیون برا همین برو و‌‌‌ رو ‌قشنگشه

گفت : خجالت هم خوب چیزیه مادر

اومدم جواب بدم که مجری تلویزیون صداشو بلند کرد و گفت : ما تو فیزیولوژی بدنمون جایگاه خندیدن دهان و لب و دندانِ و تو طول عمرمون یاد گرفتیم برا تشخیص خنده واقعی و غیر واقعی به چشم های طرف مقابلمون نگاه کنیم هیچ وقت هم نپرسیدم حالا چرا چشم ها چرا گوش ها نه چراا دست هاا نه

بعد مجری تلویزیون با حالت جدی گفت : بنظرتون اگه دست ها جایگاه خنده بودند الان دست هاتون میخندیدند یا نه به دست هاتون نگاه کنید که بعد اینکه از استدیو شمار دو برگشتیم کلی حرف با هم داریم که درباره اش بزنیم با مکثی گفت : بریم و برگردیم

دستام رو بالا بردم و آماده یه قد کشیدن حسابی بودم که گفت : ارغوان بنظرت دستا من میخندند ؟

با حالت کرخی ناشی از قد نکشیدن بلند شدم و رفتم پیشش نشستم دست هاشون تو دستم گرفتم گفتم : نمیدونم عزیز خودت چی فکر میکنی ؟

گفت : نمیدونم اگه میخندیدند که تو براشون کِرم نمیخریدی

با خنده گفتم : عزیز داری هر بهونه ای میاری که کِرم به دستهات نزنی آخه چه دشمنی با این کرم بدبخت داری هرچی هست بهتر از این حنا های زشت و نامرتبه

گفت : نگو اینجوری این حنا ها رو عبدالله خدابیامرز دو سه ماه پیش رو دستام گذاشت این آخریا چشماش درست نمیدید که اینطوری شده وگرنه جوون و برنا که بود موقعی که میخواست برام حنا بزاره چنان طرح و نقشی میکشید که بیا و ببین

گفتم : حالا چرا خودت حنا نمیزاشتی

گفت : آخه همون روز حنابندون فهمید من از بوی حنا بدم میاد خودش برام گذاشت

خنده ای کرد و گفت : یادش بخیر همون شب در گوشم گفت زنم که شدی تا آخر عمر خودم برات حنا میزارم دیگه با این حرفی که زد پاش رو بیل موند و تا آخر عمرش برام حنا میزاشت خدابیامرزدش

لبخندی زدم‌و گفتم : بنظرت دست هایی که یه عمر پذیرای تحفه‌ی حنایی رنگ یار بودند میخندند یا نمیخندند

گفت : والا مادر منکه سر در نمی‌یار تو چی میگی ولی

تا خواست حرفش‌‌و ادامه بده توجه‌ش به مجری تلویزیون جلب شد و سکوت کرد

مجری گفت : خندیدن دست ها به این معنی نیست که دست های بدون چین و چروک داشته باشیم یا اینکه جای هیچ زخمی رو دست هامون نباشه شاید همون طرف با هر زخمی که رو دست به وجود اومده یه خاطره داشته باشه البته اینم باید اضافه کنم زخم هایی که ناخودآگاه رو دست ایجاد شده رو عرض میکنم نه زخم های که متاسفانه خودآگاه ایجاد میشن

صداشو صاف کرد و گفت : از بحثمون خارج نشیم بله داشتم خدمتون عرض میکردم گاهی وقتا هر چین و چروکی رو دست هر رنگی هر زخم ناخدآگاهی رو دستامون میتونه برامون تداعی یه خاطره تلخ و شیرین باشه که الان با یادآوری شون لبخند میزنیم یا ناراحت میشیم این یعنی دستا های ما روح دارند و میتونند لبخند بزنن یا حتی بعضی وقتا گریه کنن

ما توضیحی به کسی بدهکار نیستیم! بگذار بگویند غیرمنطقی هستیم یا ضد اجتماعی هستیم، اما به این می‌ارزد که خودمان باشیم. تا زمانی که رفتار ما و تصمیم‌های ما به کسی آسیبی نمی‌زند، ما توضیحی به کسی بدهکار نیستیم. چقدر زندگی‌ها که با این توضیح خواستن‌ها و تلاش‌های بیهوده برای قانع کردن دیگران بر باد رفته‌اند

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

اندازه نگه دارکه اندازه نکوست، هم لایق دشمن است و هم لایق دوست
😍