►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄

اصفهانی ها سالیان سال برای مسافران در کاروانسراهای اطراف شهرشون بدستور حاکم شهر آذوقه می گذاشتند و همیشه مسافرنیکه از این شهر میگذشتند بصورت رایگان از این امکانات استفاده میکردند و
این به شکل یک عادت و رسم ثابت در آمده بود تا اینکه اصفهان دچار خشکسالی و قحطی شد

و دیگر نتوانست آذوقه رایگان به کاروانسراها بفرستد و حاکم شهر هم دستور لغو این قانون را داد و همین شد که بعد از این مسافران بد عادت و ناسپاس دم از خساست اصفهانیها زدند و این لطف آنان را بعنوان یک وظیفه و حق قانونی برای خود می دانستند و مردم مهمان نواز این شهر را انساهای خسیس معرفی کردند

نیکی چو از حد بگذرد
نادان خیال بد کند


►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄