-----------------**--

خداوندگارِ من
زمستان را
محض بازار گرمیِ
دست‌هایِ   طُ  آفرید

-----------------**--

^^^^^*^^^^^

گویند که اندر وادی خنگولستان
اشخاصی ببودند بس عجیب و بلکم غریب
چونان که شخص زه دیدن اینان انگشت حیرت تا به ارنج اندر دماغش همی چپاند زه دیدنشان

من جمله ی آن عجایب
شخصی بودی پفکی نام و بمانند پفک ترد و سست بودی به شرح ذیل

گویند که خداوندگار بی همتا
به هنگام خلقت انسان ابوالبشر
قدری گِل اضاف بیاوری
پس ملائکه ای تخس و بازیگوش
ان گِل به هم همی زدی و ادمی بساختی کج و کوله
پس برای ساخت دست و پایش گِل کم همی ببودی
پس ان مَلِک چوبی اند بدنش فرو چپانیدی من باب دست و استخوانی بر وی بچپانیدی من باب پا و گِردَکی بر ان بگذاشتی از برای کله
پس بر وی بر زمین بیافکندی و از روح پلیدش بر وی بگوزیدی و آن گِل جان بگرفتی
و اینگونه بود که پفتل خبیث متولد همی گشتی و خدایش لعنت کناد

چو ان ملائکه بخواستی کاردستی اش را خداوندگار ندیدی
وی را به خنگولستان پرت همی کردی و مخفی اش بداشتی

پس پفتل لعین اندر وادی بیامدی و چو از گوز ابلیس جان همی بگرفتی
راه پلیدی انتخاب کردی و عمر ننگین بر خباثت و پلیدی تلف همی نومودی و خدایش نیامرزاد

گویند بسیار سست پیکر ببودی من باب کیفیت نداشتن ساخت

چونان که به بادی دستش جدا بگشتی و به گوزی کله اش کنده همی گشتی
پس اهل وادی نام پفک بر همی گذاشتی و چون مونث ببودی وی را ننه پفکی بگفتند و خدایشان رحمت کناد

اندر احوالاتش همین بس که از خباثت و لِعانت روحش از وی دائما ریق روان بودی و از وی هماره عن تراوش همی کردی
چونان که اهل وادی به زجر و ذلالت همی افکندی

و زبانی بداشتی کزان ریق سوزان فوران کردی بر اهل خنگو و کسی نبودی که از وی اسیب و زیان ندیدی و خدایش مجدد لعنت کناد

گویند اندر عنفوان جوانی در دیار پارس گذر کردی و بر پارسیان کباب گوشت خر عرضه کردی و سود بسیار کوفت بکردی

پس چو به هیچ کار نیامد پارسیان را
با لگد وی را پرت بکردند بر گمبرون
و خداوند والا مرتبت صبر عاجل عنایت کند بندریان را والله اعلم

*!^^!^^^^!^^!*

ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺩﻭﺭ ﮐﻌﺒﻪ ﺍﺳﺖ
ﻧﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﯿﺴﺎ
ﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ
ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﺳﺖ
ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﯽ
ﻫﺎﯾﻢ . . . ﺑﻐﺾ ﻫﺎﯾﻢ . . . خنده هاﯾﻢ

ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺘﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ
ﺍما میترﺳﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺖ دلی . . . اﺷﮏ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺑﻪ چشمی . . . ﻧﺎﺣﻖ ﮐﺮﺩﻥ ﺣﻘﯽ . . .

ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﻣﯿﺒﯿﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮎ
ﺑﺎﺷﻢ ﻣﯽﻓﻬﻤﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺯﺑﺎﻧﯽ
ﮎ ﺳﺨﻦ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ...

خدای ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ
ﻫﺎﺳﺖ ...

ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻔﺸﻬﺎﯾﻢ ﺩﺭ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺏ ﺧﺪﺍ ﻓﮑﺮ
کنم تا ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ ﻭ ﺑﻪ
ﮐﻔﺸﻬﺎﯾﻢ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ...