برا ما دهه ی شصتی ها همه چی برعکس همه بود
ملت دنیا با تکنولوژی جلو میرفتن
ماها با رشد تکنولوژی پسرفت میکردیم
دلیلش هم هیچوقت برامون مشخص نشد

^^^^^*^^^^^

یکی از چیزایی که تو دهه ی شصت خیلی بحث داغی داشت ویدئو بود
یه تکنولوژی نو ظهور که از اخرای دوره پهلوی دوم شروع به رشد کرد و با ویدئو های بتاماکس سونی یا همون فیلم کوچیک به کشور وارد شده بود




^^^^^*^^^^^

بعد انقلاب داشتن ویدئو جرم بود..یه جرم نابخشودنی
اگه با ویدئو گرفتار بچه های کمیته یا شهربانی میشدی
مث این بود که با یک کیلو هروئین گرفتنت

حالا همه ی فیلمایی هم که وجود داشت شامل فیلم فارسی های دوره ی شاه
فیلمهای مرحوم فردین و مرحوم رضا بیک ایمانوردی..مرحوم ناصرملک مطیعی و صمد و نهایتش خیلی بخواست مستهجن باشه
فیلمهای رقص بانو جمیله بود
از فیلمهای خارجکی هم فیلمهای هندی بودن که گل سرسبدشون فیلم شعله ی امیتاباچان بود
یا فیلمهای مرحوم بروسلی که خیلی خاطرخواه داشت و فیلمهای خون رامبو
و نهایتا شو های خواننده های وطنی مقیم لس آنجلس که اونم عید به عید بیرون میومد ولی تا چندین سال هی تو ویدئو ها نمایش داده میشد


^^^^^*^^^^^

بعد ویدئو های بتاماکس که اتفاقا فوق العاده گرون هم بودن
نوبت ویدئو های
VHS
یا فیلم بزرگ رسید که کلا همه گیر هم شد
تب کرایه کردن ویدئو توی کشور واویلا میکرد
معمولا هم ویدیؤ رو برای 24ساعت..همراه دوتا فیلم کرایه میدادن..حالا اگه بخواستی بیشتر فیلم تماشا کنی باس فیلمها رو جداگانه کرایه کنی



***




^^^^^*^^^^^

این کرایه کردن ویدئو هم حکایتی برا خودش داشت
باس شناسنامه گرو میگذاشتی..پول کرایه رو اول پرداخت میکردی..دستگاه رو شب تو دوتا پتو و روفرشی کفن پیچ میکردی و با رعایت همه موارد امنیتی و حفاظتی و ضد جاسوسی به خونه میبردی فردا هم صحیح و سالم تحویلش میدادی


یه جماعت از ما بهترون هم بودن که تو خونه پروژکتور و ویدئو و اینا داشتن
و معمولا با اون همسایه هایی که روابطشون صمیمانه تر بود..به وسیله ی یه کابل رابط اتصال ویدئویی داشتن و باهم فیلم تماشا میکردن
این حالت حکم برنامه شیریت فعلی رو داشت

^^^^^*^^^^^


فیلم های ویدیؤ چون از جنس همون نوار کاست بودن و مغناطیسی
پس زود کثیف میشدن و قسمت هِد ویدئو رو کثیف میکردن
پس بشر دوپا به فکر ساخت وسیله ای افتاد که فیلما رو پاکسازی کنه
پس دستگاه فیلم برگردون هم به مشتقات ویدئو ملحق شد تا هم فیلمها رو پاک کنن و هم برا عقب بردن فیلم،کمک دستگاه باشن


^^^^^*^^^^^
اوایل دهه ی هفتاد ویدئو رسما آزاد شد و از حالت جرم بیرون اومد
یه جاهایی تاسیس شد به اسم ویدئو کلوپ که فیلمهای مثلا مجاز و در اصل سانسور شده و انواع تولیدات وطنی رو بصورت وی اچ اس کرایه میدادن
خیلی ها با توجه به وی اچ اس بودن فیلمهای عروسیهاشون ویدئو خریدن و بعدش فیلمهایی مث ادم برفی...تایتانیک و اینا رو با ویدئو تماشا کردن

اما رفته رفته وجود این دستگاه تو خونه ها کمرنگ شد و با اومدن تکنولوژی دیجیتال..ویدئو به انباری ها و سمساری ها رفت و ویدئو سی دی و بازار دی وی دی و اینا داغ شد

اما هیچوقتی مزه ی دیدن یه فیلم قدیمی ایرانی مث گلپری جون با ویدئو..اونم بحالت قاچاق و جرم رو نداشتن
چون ما ایرانیها
هرچی که خلاف باشه بیشتر زیر دندونمون مزه میکنه
...




*@@*******@@*

دهه شصتیا ◄ 

ما دهه ی شصتی ها کلا بچگیمون..نوجوونی مون..جوونیمون و خلاصه زندگیمون تومنی پنج زار با همه فرق داشت

حالا چطور ؟

میگم خدمتتون

دوره ی ما دوره ی کمبود بود..هرچی رو حساب کنید ما کمبود داشتیم

^^^^^*^^^^^

دوره ی ما یه چیزی بود بهش میگفتن کوپن
بعدها شد کالابرگ ولی همه بهش همون کوپن میگفتن
کوپن یه تیکه کاغذ بود که جزو اوراق دولتی حساب میشد
تا اوایل دهه ی هشتاد هم هنوز کاربرد داشت
اصل این طرح بر میگشت به بعد انقلاب و کمبود کالاهای اساسی

اقلامی مثل
قند و شکر..روغن نباتی..چای..برنج..پنیر..و اینا کوپنی بود و گاهی توزیع میشد..مثلا کوپن شماره ی فلان برا دریافت روغنه و تا فلان تاریخ اعتبار داره

حالا هر خانواده ای هم بسته به جمعیتش کوپن داشت

^^^^^*^^^^^

یه تجارتی هم کنارش صورت میگرفت که همون خرید و فروش کوپن بود و یه عده همیشه یه جاهای خاصی از شهر پاتوق میکردن و کارشون خرید و فروش کوپن بود که البته غیرقانونی هم مثلا بود

وقتی هم که کوپن اعلام میشد
مغازه هایی که توزیع کننده بودن جلوشون یه صفی تشکیل میشد که لااله الا الله

میخواست چندین ساعت تو صف بودی تا نوبتت بشه

^^^^^*^^^^^

یه چیزایی هم بود که کوپنی نبود
اما خریدشون دردسرهای خاص خودشو داشت

مثل شیر پاستوریزه

اون جناب شیر هم مث حالا کم چرب و پرچرب و نیم چرب نبود
فرادما و این چیزا هم معنا نداشت
شیر کاکائو و شیر موز و اینا هم جزو نوشیدنیهای از ما بهترون بود و عمومیت نداشت
هرچند
به این هرتی هم پیدا نمیشد هر جایی

^^^^^*^^^^^

شیر فقط یه مدل بود
شیشه ای
اونم تا نزدیکای سال 1366 شیشه ش کوچیک و نیم لیتری بود
بعدا شیشه ها یک لیتری و بزرگ شدن

^^^^^*^^^^^

اما خرید شیر هم یه داستانی برا خودش داشت
اول که باید از قبل شیشه ی شیر رو میخریدی و همراه خودت میبردی مغازه و تحویل میدادی تا بهت یه شیشه ی پر از شیر بدن
به هر نفر هم بیشتر دوتا شیشه شیر نمیدادن تا گیر همه مثلا بیاد
پس بنابراین میشد کل اعضای یک خانواده و بعضا یک فامیل رو توی یک صف شیر زیارت کرد
حالا بگذریم از اینکه اگه صاحب مغازه اونا رو میشناخت بهشون شیر نمیداد و جنگ جهانی صورت میگرفت

^^^^^*^^^^^

یه قانون نا نوشته هم بود که گاهی باید برا خرید دوتا شیشه شیر..یه خامه هم میخریدی
تا بهت شیر بفروشن

یه چیزی هم تا فراموش نکردم بگم

درب شیشه ی شیر
نه مث حالا درب پیچی بود و نه پلمپ داشت
یه تیکه فویل آلومینیوم بود با آرم شرکت شیر بصورت گِرد
که با کوچکترین ضربه و فشاری هم فرتی باز میشد
تاریخ انقضای شیر هم فقط یک روز بود..نه بیشتر

^^^^^*^^^^^

با همه ی این اوصاف
اون شیرها یه طعم خوبی داشتن
خیلی خوشمزه بودن

دلیلش شاید این بود که بعلت وجود رگه هایی از انصاف و مروت بین خلق الله

هنوز به شیر آب نمیبستن..یا کم میبستن
شایدم بعلت نداشتن تکنولوژی تولید کره یا هرچیزی
همه ی چربی شیر رو نمیتونستن بگیرن
و به این دلایل
شیر هنوز طعم و کیفیت خوبی داشت

^^^^^*^^^^^



یادش بخیر


*@@*******@@*


دهه شصتیا ◄