*0*0*0*0*0*0*0*

چه زیبا گفت نیما یوشیج: چایت را بنوش و نگران فردا نباش
از گندم زار من و تو
مشتی کاه می‌ماند برای بارها

*0*0*0*0*0*0*0*

..*~~~~~~~*..

مرد تنهای میانسال که به خوبی و خوشی در خانه‌اش زندگی می‌کرد، یک روز بعدازظهر مثل هرروز از سر کار به خانه‌اش می‌رفت که یک‌مرتبه یک کتاب تقریباً ۲۰ برگ جلوی در خانه پیدا می‌کند
مرد سواد درست و حسابی نداشت و فقط کلمات ساده را می‌توانست بخواند، اما وسوسه می‌شود که کتاب را بردارد
وقتی کتاب را باز می‌کند و نوشته‌هایی را می‌بیند که به زبان فارسی نیستند و نمی‌تواند آنها را بخواند، حدس می‌زند که این قرآن است و گناه دارد که روی زمین باشد، پس آن را به خانه‌اش می‌برد
وقتی توی خانه دوباره کتاب را باز می‌کند؛ یک صفحه می‌آید که بزرگ نوشته:

برگردون

مرد کتاب را می‌بندد. فکر می‌کند خیالاتی شده یا شاید، چون دارد پیر می‌شود، چشمانش ضعیف شده‌اند. سپس، چون انگشتش را لای کتاب گذاشته و همان صفحه را نگه داشته بود، دوباره همان صفحه که کلمه

برگردون

نوشته بود را می‌آورد که می‌بیند هنوز هست، رنگ نوشته قرمز شده و به علاوه یک تار موی دراز هم در همان صفحه وجود دارد.
مرد که کم‌کم دارد می‌ترسد، به تار مو دست نمی‌زند و به صفحه بعدی که می‌رود، می‌بیند که نوشته:

تار موی منو از این کتاب دور کن دورکن دورکن

مرد میانسال کتاب را روی تلویزیون می‌گذارد و می‌گوید: «این دیگه چه مسخره بازی‌ایه!» بعد با خودش می‌گوید: «شاید به خاطر خستگی کاره یا بخاطر سوزش چشمامه، بهتره برم بخوابم.»
مرد می‌خوابد. بلند که می‌شود، می‌بیند که هوا در حال تاریک شدن است. می‌رود دست و صورتش را شسته و وضو بگیرد تا نماز مغرب و عشا را بخواند
وقتی از اتاق خواب به هال می‌آید، یک نگاه هم به در هال می‌اندازد و یک‌هو می‌بیند که در ورودی ساختمان باز است و یک زن با یک چادر سفید پاک جلوی در هال ایستاده و تکان نمی‌خورد. مرد جلوتر می‌رود و می‌گوید: «خانم شما اینجا چیکار می‌کنید؟ شما کی هستید؟» زن هیچ جوابی نمی‌دهد. مرد هرچیز دیگری می‌گوید، هر اِهِن و اوهونی می‌کند و هرکاری می‌کند، زن نمی‌رود و عکس‌العملی نشان نمی‌دهد.

با خودش می‌گوید: «چیکارکنم خدایا؟ اگه به پلیس زنگ بزنم همه همسایه‌ها و اهل محل حرف درمیارن و هزار جور حرف و حدیث پشت سرم میگن و میگن این زن چرا تو خونه این همه آدم توی خونه اون رفته؟ من که کاری به کارش ندارم اونم یک زنه چیکار می‌تونه بکنه؟ اصلاً شاید جا و پناهی نداره اومده امشب رو توی خونه من بگذرونه! و خجالت کشیده داخل خونه بشه پس جلوی در هال وایستاده!»

بعد در ساختمان را می‌بندد و قفل می‌کند و هرچه به زن می‌گوید حداقل بیا روی مبل بنشین، زن هیچ توجهی نمی‌کند. مرد هم نمازش را می‌خواند و شام می‌خورد و نوبت به خواب می‌رسد. می‌رود که بخوابد. چراغ‌ها را خاموش می‌کند. بعد نصف بدنش را زیر پتو می‌کند. چشم‌هایش باز است و خوابش نمی‌برد.
همینطوری که چشم‌هایش باز است، می‌بیند که یک سایه سیاه تاریک نزدیکش می‌شود و متوجه می‌شود که همان زن جلوی در است. زن چادرش را یک گوشه پرت می‌کند و مو‌های دراز زرد و ژولیده‌اش با یک لباس پاره پاره و با چشم‌های قرمز و صورت سوخته‌اش به مرد نگاه می‌کند.

زن ناگهان روی سر مرد می‌پرد و به شدت گلوی مرد را فشار می‌دهد و می‌گوید: «بهت گفتم کتاب رو برگردونی سرجاش، تو گوش نکردی. بهت گفتم تار مو رو از کتاب دور کنی، ولی تو اعتنایی نکردی. اصلاً چرا کتاب رو برداشتی؟ دوست من اونجا خودشو آتیش زده و این کتاب باید اونجا باشه. فردا اول وقت کتاب رو برمی‌گردونی سرجاش و تار موی منو از اون کتاب دور می‌کنی.»

مرد که درحال خفه شدن است، به نشانه تأیید سرش را پایین پایین می‌کند و زن هم گردنش او را رها می‌کند.
زن در حال رفتن است که مرد از پشت سرش می‌گوید: «اصلاً این موضوع که برای تو اینقدر مهمه چرا خودت کتاب را نمی‌بری و تار موت رو از کتاب دور نمی‌کنی؟» زن سریع برمی‌گردد و درحالی‌که چشم‌های قرمزش در حال جوشیدن است، می‌گوید: «من توانایی نزدیک شدن به اون کتاب رو ندارم احمق!» و چادرش را برمی‌دارد و می‌رود. مرد نگاهش به پا‌های زن که می‌افتد، می‌بیند که پا نیست و سم خر است

زن به در ساختمان که می‌رسد مرد می‌گوید: «در قفله صبر کن من...» یک‌مرتبه می‌بیند که زن از در رد می‌شود. مرد حیرت‌زده می‌ماند و با ترس و لرز می‌خوابد

فردا صبح اول وقت همان کار‌هایی را که زن گفته، انجام می‌دهد و به زندگی آرام سابقش دست پیدا می‌کند و از این بابت خیلی خوشحال است؛ و بد به حال کسی که غافلانه آن کتاب را
....

-.*-.*-.*-.*-.*-.*-.*

می‌گویند پادشاهی علاقه خاصی به شکار روباه داشته
تمام روز را در پی یک روباه با اسبش می‌تاخته تا جایی که روباه از فرط خستگی نقش زمین می‌شده

بعد آن بیچاره را می‌گرفته و دور گردنش، زنگوله‌ای آویزان می‌کرده
در ‌‌نهایت هم ر‌هایش می‌کرده

تا اینجای داستان مشکلی نیست. درست است روباه مسافت، زیادی را دَویده، وحشت کرده، خسته هم شده، اما زنده و سالم است
هم جانش را دارد، هم دُمش را. پوستش هم سر جای خودش است. می‌ماند فقط آن زنگوله

از اینجای داستان، روباه هر جا که برود یک زنگوله توی گردنش صدا می‌کند. دیگر نمی‌تواند شکار کند، زیرا صدای آن زنگوله، شکار را فراری می‌دهد

بنابراین «گرسنه» می‌ماند
صدای زنگوله، جفتش را هم فراری می‌دهد
پس «تنها» می‌ماند. از همه بد‌تر، صدای زنگوله
خود روباه را هم «آشفته» می‌کند
«آرامش»‌اش را به هم می‌زند

دقیقا این‌‌ همان بلایی است که انسان امروزی سر ذهن پُرتَنشِ خودش می‌آورد

دنبال خودش می‌کند، خودش را اسیر توهماتش می‌کند. زنگوله‌ای از افکار منفی، دور گردنش قلاده می‌کند


بعد خودش را گول می‌زند و فکر می‌کند که آزاد است، ولی نیست


*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


وقتی که مرد، حتی یک نفر هم توی محل ما ناراحت نشد. بچه‌های محل اسمش رو گذاشته بودند مرفه بی‌درد و بی‌کس. و این لقب هم چقدر به او می‌آمد نه زن داشت نه بچه و نه کس‌وکار درستی
شنیده بودیم که چند تایی برادرزاده و خواهرزاده دارد که آنها هم وقتی دیده بودند آبی از اجاق عموجان و دایی جان برایشان گرم نمی‌شود، تنهایش گذاشته بودند
وقتی که مُرد، من و سه چهار تا از بچه‌های محل که می‌دانستیم ثروت عظیم و بی‌کرانش بی‌صاحب می‌ماند، بدون اینکه بگذاریم کسی از همسایه‌ها بفهمد، شب اول با ترس و لرز زیاد وارد خانه‌‌اش شدیم و هر چه پول نقد داشت، بلند کردیم

بعد هم با خود کنار آمدیم که: این که دزدی نیست تازه او به این پول‌ها دیگر هیچ احتیاجی هم ندارد. تازه می‌توانیم کمی هم از این پول‌ها را از طرفش صرف کار خیر کنیم تا هم خودش سود برده باشد و هم ما
اما دو روز بعد در مراسم خاکسپاری‌اش که با همت ریش سفید‌های محل به بهشت زهرا رفتیم، من و بچه‌ها چقدر خجالت کشیدیم
موقعی که ١۵٠ بچه یتیم از بهزیستی آمدند بالای سرش و فهمیدیم مرفه بی‌درد خرج سرپرستی همه آنها را می‌داده، بچه‌های یتیم را دیدیم که اشک می‌ریختند و انگار پدری مهربان را از دست داده‌اند از خودمان پرسیدیم
او تنها بود یا ما؟

 



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

جمله‌ی اول جملات زیبای انرژی مثبت

“دنیا کوچیکه، روزا کوتاست، وقت تنگه، دلا خسته‌اند، حیفه روزا بیان و برن به هم محبت نکنیم حتی در حد یک سلام یک لبخند و یک کلام ”

 

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

جمله‌ی دوم انرژی مثبت

“رنگین کمان، پاداش کسی است که تا آخرین قطره زیر باران می‌ماند ”

 

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

جمله‌ی سوم از جملات زیبای انرژی مثبت

“غیر ممکن فقط یک کلمه‌ی بزرگ است که توسط آدم‌های کوچک استفاده می‌شود. هرگز در زندگیت آن را به کار نگیر”

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

جمله‌ی چهارم برای انرژی مثبت

“یک روز مردمی که تو را باور نداشتند خواهند پرسید چطور می‌توانیم ببینیمش؟”

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

جمله‌ی پنجم از جملات انرژی مثبت

“در صفحه‌های دیروز نمی‌توان تجدید نظر کرد، اما صفحه‌های فردا سفیدند و قلم در دست شما است. یک داستان الهام بخش بنویسید ”

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

جمله‌ی ششم انرژی مثبت برای زندگی بهتر

“از زندگی خود لذت ببرید و قدر ثانیه‌های خود را بدانید. زمان ارزشمند است و ما یکبار بیشتر زندگی نخواهیم کرد”

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

جمله‌ی هفتم انرژی مثبت

“اگه رویایی داری باید ازش محافظت کنی مردم نمی‌تونن خیلی کارها رو بکنن دوست دارن تو هم نتونی اگه یه چیزی رو می‌خوای باید به دستش بیاری مکث نکن”

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

جمله‌ی هشتم از جمله های انرژی مثبت

“گاهی به گذشته نگاه کنید، چه مسیر طولانی را پشت سر گذاشته‌اید، خدا را شکر کنید”

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

جمله‌ی نهم انرژی مثبت

“به ازای هر چیزی که از دست‌ داده‌اید چیزی به دست آورده‌اید. زندگی خوب الزاماً کامل نیست”

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

جمله‌ی دهم برای انرژی مثبت

“از ناکامی‌ها و سختی‌ها به‌عنوان نیروی محرکه کمک بگیرید“

 

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

*~*****◄►******~*

﷽

گذشته مهم نیست
 
  اگر مهم بود، می‌ماند



*~*****◄►******~*

"ریرا_عباسی "

ته خیار

خوابش نمی‌بُرد . بلند شد ؛ خیاری از میوه‌خوری روی میز برداشت . خواست پوست بکند و بخورد

خوب نمی‌دید. عینکش را زد، کارد را برداشت ، سر و ته خیار را نگاه کرد گُل ریز و پژمرده‌ای به سرِ خیار چسبیده بود

به تابلویی که روی کمد بود نگاه کرد. هر وقت می‌خواست خیار بخورد، آن را می‌دید و لبخند می‌زد

« زندگی به خیار می‌ماند، ته‌اش تلخ است »

دوستش گفته بود

 

از قضا سرش تلخ است. مردم اشتباه می‌کنند. سروته خیار را اشتباه می‌گیرند. سر خیار آن جایی است که زندگیِ خیار آغاز می‌شود. یعنی از میان گُلی که به ساقه و شاخه چسبیده به دنیا می‌آید و لبخند نمی‌زند. رشد می‌کند، پیش می‌رود تا جایی که دیگر قدرت قد کشیدن ندارد. می‌ایستد و دیگر هیچ، یعنی تمام. پایان زندگیِ خیار

 

 این طور نیست، جانم. یعنی می‌گویی همه‌ی مردم اشتباه می‌کنند و تو درست می‌گویی

 

 بله، من دلیل خودم را دارم. تو هم دلیل خودت را داری، می‌خواهی آغاز زندگیت را که تلخ بوده بِکَنی و بندازی دور. و دلت را به گُل کوچک و پژمرده‌ی پایان خوش کنی، بدبخت

 

 

 حالا چه فرقی می‌کند که ته خیار کجایش باشد

 

 خیلی فرق می‌کند. تا زمانی که خیار چیز خوراکی است، مهم نیست که سروته‌اش کجاست. اما همین که آن را به زندگی تشبیه کردیم، موضوع فرق می‌کند

 

 

 

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

 

ته خیار _  نویسنده  :  هوشنگ مرادی کرمانی