شعری زیبا از شهریار _ از زندگانیم گله دارد جوانی ام
غزل شماره ۹۸ - جرس کاروان
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
از زندگانیم گله دارد جوانیم
شرمنده جوانی از این زندگانیم
***
دارم هوای صحبت یاران رفته را
یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم
***
پروای پنج روز جهان کی کنم که عشق
داده نوید زندگی جاودانیم
***
چون یوسفم به چاه بیابان غم اسیر
وز دور مژده جرس کاروانیم
***
گوش زمین به ناله من نیست آشنا
من طایر شکسته پر آسمانیم
***
گیرم که آب و دانه دریغم نداشتند
چون میکنند با غم بی همزبانیم
***
ای لاله بهار جوانی که شد خزان
از داغ ماتم تو بهار جوانیم
***
گفتی که آتشم بنشانی ولی چه سود
برخاستی که بر سر آتش نشانیم
***
شمعم گریست زار به بالین که شهریار
من نیز چون تو همدم سوز نهانیم
