خوش بحال کسانی که
هم زنجیر میزنند
و هم زنجیری از پای گرفتاری باز میکنند

هم سینه میزنند
و هم سینه ی دردمندی را از غم و آه نجات میدهند

هم اشک میریزند
و هم اشک از چهره ی انسانی پاک میکنند

هم سفره می اندازند
هم نان از سفره کسی نمیبُرند

اینها ریا کارو دزد نیستند و حق دارند که با افتخار می گویند : یاحسین

پسرم از نفس افتاد به دادم برسید
داد از اینهمه بیداد، به دادم برسید

تشنه ام ،شیر ندارم، چکنم؟ حیرانم
باید آخر چه به او داد؟ به دادم برسید

دیگر از شدت گرما و عطش همچو کویر
چاک خورده لب نوزاد ، به دادم برسید

بوی آب و،دل بی تاب و،سپاهی بی رحم
طفلی و اینهمه جلاد،به دادم برسید

آب،دامی ست،که دلبند مرا صید کند
وای از حیله ی صیاد،به دادم برسید

باپدر رفت وندانم چه شده کز میدان
شاه پیغام فرستاد،به دادم برسید

بارالها چه بلائی سرش آمده؟که حسین
میزند اینهمه فریاد،به دادم برسید

آن کماندار،که تیرش کمی از نیزه نداشت
گشته اینقدر چرا شاد؟به دادم برسید

حیدر توکلی

دورود بر پدرم از همان طفولیت
برای روضه ات همیشه کار کشید

برای آنکه منم عاقبت به خیر شوم
مرابه دست توداد وخودش کنارکشید

مداح عزیز

چون خون خدا بیا مسلمان باشیم
یا حد‌اقل شبیه سلمان باشیم
مولا ، سگ آستان نمی خواهد مرد
او کرده قیام ، تا که « انسان » باشیم

ای مرثیه خوان ! گزافه گفتن کفرست
با لهجه ی دین ، خرافه گفتن کفرست
اسلام دو نور عترت و قرآن است
جز این ، سخنی اضافه گفتن کفرست

وقتی که حسین را تو « سین » می خوانی
در تعزیه ، روضه ی حزین می خوانی
یعنی که حماسه را غلط می فهمی
وقتی که ز کوه ، اینچنین می خوانی

ای دل شدگان ! حسین « عبدالله » است
گوینده ی « لا اله الا الله » است
هر کس که حدیث دیگری می گوید
سوگند به نور ! مشرک و گمراه است

‌‌‌‌‌‌‌ ای دوست ، بیا مُکرّم باشیم
در بندگی خدا ، مُصمّم باشیم
اسلام ، غلام و سگ نمی خواهد مرد
دین آمده است ، تا که « آدم » باشیم

پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی سر
چون شیشه عطری که درش گم شده باشد

سعید بیابانکی