ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ؟؟؟
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭘﯿﻠﻪ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ،
ﺗﻨﻬــــﺎﯾﯽ؟
ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ؟
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺩﺭ
ﻓﺮﺩﺍﯾــﯽ؟
ﭘﯿﻠﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎ،
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻥ ﺯﯾﺒﺎﯾــﯽ!
ﺍﺯﺻﺪﺍﻱ ﮔﺬﺭﺁﺏ ﭼﻨﺎﻥ
ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ:
ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺍﺯﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ، ﻋﻤﺮﮔﺮﺍﻥ
ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ.
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍﻧﻔﺴﯽ،ﺍﺭﺯﺵ
ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ!
ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ اﺳﺖ
ﺁﻧﻘﺪﺭﺳﻴﺮﺑﺨﻨﺪﻱ ﻛﻪ ﻧﺪﺍﻧﯽ ﻏﻢ ﭼﻴﺴﺖ :)
* سهراب سپهری *
