یه روز ملا نصر الدین داخل حموم آواز میخوند به نظرش اومد که خیلی صداش قشنگه :khak: :khak: افسوس میخورد که چرا زود تر از این متوجه چنین هنری در خودش نشده بوده بعد از حمام به کاخ پادشاه رفت و گفت میخواهم یکی از استعداد هایم که تا به حال امیر از آن آگاه نبوده را برایتان آشکار کنم پادشاه گفت چه استعدادی ؟ ملا نصرالدین گفت صدای زیبایم پادشاه گفت بخوان مانعی نداره ؛ ما هم لذت میبریم ملا نصرالدین گفت برای خواندنم یکی از دو شرایط رو برام آماده کنید یا یک خمره بزرگ که مقداری آب داخلش باشه یا خزینه ی حمام پادشاه گفت خزینه ی حمام که ممکن نیست ولی میگویم برایت خمره ایی بیاورند درون خمره ایی کمی آب ریختن و آوردن ؛ ملا نصرالدین سره خودش رو داخل خمره کرد و شروع کرد با صدای نکره و دلخراشش به آواز خواندن پادشاه که خیلی از صدای منفور ملا نصرالدین عصبانی شده بود دستور داد تا نگهبان ها دست خود را با آب درون خمره خیس کنند و به ملا نصرالدین سیلی بزنن تا وقتی که آب خمره تموم بشه نگهبان ها همه به صف شدن و شروع کردن دست خود را خیس کردن و سیلی زدن به ملا نصرالدین ده تایی سیلی نخورده بود که ملا نصرالدین سر به سجده و شکر خدا کرد *shokr* پادشاه گفت علت شکر و سجده ات چیه ؟؟ ملا نصرالدین گفت داشتم فکر میکردم اگه خزینه رو برام آماده میکردین سالیان دراز باید سیلی میخوردم و این جمعیت بیچاره رو باید الاف خودم میکردم *gerye* *gij_o_vij* پادشاه ازین حرف ملا خنده اش گرفت و او را عفو کرد
