من همی مُشتی ز خرمن هستم ای یوسف زهرا ، پس نیا من به راحتی فروشم دین و خدا و هر دو دنیا ، پس نیا *** ای همه جانم فدای روی ماهت ، با خودت سیصد سوارت را بیار آن چنان در بند دنیا گشته ایم نشناسیمت دگر ای گل زهرا ؛ پس نیا *** بگذار تا در ظلم و سیاهی جان بسوزیم و بمیریم لیک این تنهاییه ارباب خوبی در زمین هرگز نبینیم ، پس نیا *** از غروری که میان آدمی هست ، بترسم ای مهِ خوش روی من کوفه ایی دیگر بسازیم و دگر بار علی تنها گذاریم ، پس نیا *** ای سفیر مهربانی و صفا دسته این گشته سیاه و پست دنیا را بگیر چون که با این جهلم میان دل و سر ، بینی همی من را میان دشمنانت ، پس نیا *** یوسف زهرا ، عزیز فاطمه ، سفیرانت نامه و اشک ها زیادی دیده اند گر قرارس که ببینیم کربلایی دیگر و نامه و نامردی دوباره ؛ پس نیا *** پیش خدا بیشتر قشنگی داری ای ماه شب چارده ، زمین از بهر چیست اینجا نمیفهمیم به مانند خدا قدر و مقامت ، ای صاحب عصرو زمانم ، پس نیا *********◄►********* شعر از شیخ المریض عمو حسین پیرزاد
