♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

هديه‌ام از تولد
گريه بود ؛
خنديدن را تو به من آموختی

سنگ بوده‌ام ،
تو كوهم كردی
برف بوده‌ام ،
تو آبم كردی
آب می‌شدم ،
تو خانه‌ی دريا را نشانم دادی

می‌دانستم گريه چيست
خنديدن را
تو به من هديه كردی

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

شمس لنگرودی