حافظ

غزل شمارهٔ ۲۳۷

نفس برآمد و کام از تو بر نمی‌آید _ فغان که بخت من از خواب در نمی‌آید

صبا به چشم من انداخت خاکی از کویش _ که آب زندگیم در نظر نمی‌آید

قد بلند تو را تا به بر نمی‌گیرم _ درخت کام و مرادم به بر نمی‌آید

مگر به روی دلارای یار ما ور نی _ به هیچ وجه دگر کار بر نمی‌آید

مقیم زلف تو شد دل که خوش سوادی دید _ وز آن غریب بلاکش خبر نمی‌آید

ز شست صدق گشادم هزار تیر دعا _ ولی چه سود یکی کارگر نمی‌آید

بسم حکایت دل هست با نسیم سحر _ ولی به بخت من امشب سحر نمی‌آید

در این خیال به سر شد زمان عمر و هنوز _ بلای زلف سیاهت به سر نمی‌آید

ز بس که شد دل حافظ رمیده از همه کس _ کنون ز حلقه زلفت به در نمی‌آید

حافظ غزل 268
گلعذاري ز گلستان جهان ما را بس _ زين چمن سايه آن سرو روان ما را بس

من و همصحبتي اهل ريا دورم باد _ از گرانان جهان رطل گران ما را بس

قصر فردوس به پاداش عمل مي‌بخشند _ ما که رنديم و گدا دير مغان ما را بس

بنشين بر لب جوي و گذر عمر ببين _ کاين اشارت ز جهان گذران ما را بس
(بیشتر…)

حافظ
غزل شمارهٔ ۲۵۵

یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور _ کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن _ وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور

گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن _ چتر گل در سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت _ دایما یک سان نباشد حال دوران غم مخور

(بیشتر…)

ابوسعید ابوالخیر

رباعی شمارهٔ ۴۴۰

روزی ز پی گلاب می‌گردیدم _ پژمرده عذار گل در آتش دیدم
گفتم که چه کرده‌ای که میسوزندت _ گفتا که درین باغ دمی خندیدم

حافظ

غزل شمارهٔ ۱۷۹

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند _چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند

من ار چه در نظر یار خاکسار شدم _ رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

چو پرده دار به شمشیر می‌زند همه را _کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند

چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است _ چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند

سرود مجلس جمشید گفته‌اند این بود _که جام باده بیاور که جم نخواهد ماند

غنیمتی شمر ای شمع وصل پروانه _ که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند

توانگرا دل درویش خود به دست آور _که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند

بدین رواق زبرجد نوشته‌اند به زر _که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند

ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ _ که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند

اگر دستم رسد روزي که انصاف از تو بستانم _ قضاي عهد ماضي را شبي دستي برافشانم

چنانت دوست مي‌دارم که گر روزي فراق افتد _ تو صبر از من تواني کرد و من صبر از تو نتوانم
(بیشتر…)

قَدِه می یا که سرِت مینه دلم دردَه عزیز _ ارمه مُردم تو سیمه اشکی نریز
* ای عزیزه من به اندازه موهای سرت در درلم درد دارم_ اگر من مردم برایم اشکی نریز *

آخرش هر کسی باید بمیره _ د دل خاک ، یه ذره جا بیره
*اصن احتیاج به ترجمه نداره*

شو سالم که رسس جومکه مشکیته درار _یه گله سرخی عزیز تو دِ سره خاکم بکار
*شب سالی که از مرگم گذشته پیراهن مشکی ات رو در بیار _ یک گل سرخ بر سره خاکم بکار*

میکشی سرمه د چش ، چشِ تو بی سرمه خووَه _افتوِه لووَه بونِم ارکه زرده خنت نووَه
*سرمه به چشمانت میکشی ،چشمانه تو بدونه سرمه خوب اند_ آفتابِ لبه بامم اگر لبخند هایت نباشد*

تیر سیلت و دلم شوری و شوقی مِشنه _ سیل چشیات منو بی روز کِشنه
*تیر نگاهت به نگاهم ، شور و شوقی مینشاند _دیدن چشمانت منو به این روز کشونده*

هُم دمه سازه منی ناله ی آوازه مِنی _رفیقو هُمسفرو هُمدمو هُم سازه مِنی
*احتیاجی به ترجمه نداره*

شور و شارم هه تونی ، عید وبهارم هه تونی _بلگو بارم هه تونی شَمِ مزارم هه تونی
*بهار و عید و شور و نشاطه من تویی_شمع مزار و برگ وثمره ی من تویی*

نَکِنی کاری که مِ رنجو عذاو داشته بووِم _ دِ مینه خاکه گورِم چشی پُر آوو داشته بووِم
*کاری نکنی که رنج و عذابی داشته باشم _ و در میان قبرم چشمانم پر از اشک باشد*

ﺟﻤﻌﻪ ﻫﺎ ﻃﺒﻊ ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻐﺰﻝ ﺩﺍﺭﺩ _ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻮ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺩﺍﺭﺩ

ﺑﯽ ﺗﻮ ﭼﻨﺪﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﺣﯿﺮﺍﻧﻢ _ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﯽ ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺍﻡ ﮔﻞ ﺩﺍﺭﺩ

ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺩﻩ ﻗﺮﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻟﺖ _ ﻓﺮﺵ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﻼﯾﻞ ﺩﺍﺭﺩ

ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ ﯾﮑﺴﺮﻩ ﯾﮑﺮﯾﺰ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ _ﻣﺎﻩ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪﻧﺶ ﻧﯿﺰ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﺩﺍﺭﺩ

ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻓﺎﻝ ﻓﺮﻭﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ _ ﻣﯽ ﺧﺮﻡ ﺍﺯ ﭘﺴﺮﮎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻔﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ

ﯾﺎﺯﺩﻩ ﭘﻠﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﻓﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ _ ﯾﮏ ﻗﺪﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺯﻣﯿﻦ ﺷﻮﻕ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺍﺭﺩ

ﻫﯿﭻ ﺳﻨﮕﯽ ﻧﺸﻮﺩ ﺳﻨﮓ ﺻﺒﻮﺭﺕ ، ﺗﻨﻬﺎ _ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﮐﻌﺒﻪ ﺑﺰﻥ ، ﮐﻌﺒﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﺩﺍﺭﺩ …

چشم،چشم،دو ابرو،نگاه من به هرسو…پس چرا نیستی پیشم؟
نگاه خیس تو کو؟
گوش گوش؟دو تا گوش،دو دست باز یه اغوش،بیا بگیر قلبمو،یادم تورا فراموش…!
چوب،چوب،یه گردن،جایی نری تو بی من،دق میکنم میمیرم،اگه دور بشی از من…
دست،دست،دو تا پا،یاده تو موندو اینجا،یادت میاد ک گفتی:بی تو نمیرم هیچ جا؟…!!
من؟من؟یه عاشق…
همون مجنون سابق…