🙂 روزي بهلول، پيش خليفه ” هارون الرشيد ” نشسته بود
. جمع زيادي از بزرگان خدمت خليفه بودند.
طبق معمول ، خليفه هوس كرد سر به سر بهلول بگذارد.
در اين هنگام صداي شيعه اسبي از اصطبل خليفه بلند شد.
خليفه به مسخره به بهلول گفت: برو ببين اين حيوان چه مي گويد ، گويا با تو كار دارد.
بهلول رفت و بر گشت و گفت: اين حيوان مي گويد: مرد حسابي حيف از تو نيست با اين” خر ها ” نشسته اي.
زودتر از اين مجلس بيرون برو. ممكن است كه: ” خريت ” آنها در تو اثر كند.

جواب بهلول به ” زن بد كاره ” 🙂
زماني دل بهلول از اوضاع زمانه گرفته بود و در خرابه اي مشغول ذكر خدا بود.
در ضمن لباسش را براي وصله زدن از تن در آورده بود.
زن بي عفتي چشمش به او افتاد: بهلول را دعوت به كار بد كرد.
بهلول گفت: وزن دستهاي من چقدر است؟
زن بد كاره جواب داد 100 سكه، بهلول وزن پاها تا وزن تمام اعضا را پرسيد.
سپس گفت: كدام عاقل حاضر است بخاطر لذت عضو كوچكي ، تمامي اعضاي خود را در آتش جهنم بسوزاند.
و از جاي برخاست و نعره اي كشيد و فرار كرد.

🙂 بهلول و دعاي باران
بهلول روزي عده اي از مردم راديد كه به بيابان مي روند تا از خداوند طلب باران كنند، چونكه چند سالي بود باران نيامده بود.
مردم عده اي از اطفال مكتب را همراه خود مي بردند.
بهلول پرسيد كه: اطفال را كجا مي بريد؟
درجواب گفتند: چون اطفال گناهكار نيستند ،دعاي آنها حتما مستجاب خواهد شد.
بهلول گفت: اگر چنين است،پس نبايد هيچ مكتبداري تا كنون زنده باشد

بهلول و امير كوفه: 🙂
اسحق بن محمد بن صباح امير كوفه بود، زوجه او دختري زاييد، امير از اين جهت بسيار محزون و غمگين گرديد و از غذا و آب خوردن خودداري نمود.
چون بهلول اين مطلب را شنيد به نزد وي رفت و گفت: اي امير اين ناله و اندوه براي چيست؟
امير جواب داد من آرزوي اولادي ذكور را داشتم، متاسفانه زوجه ام دختري آورده است.
بهلول جواب داد: آيا خوش داشتي كه به جاي اين دختر زيبا و تام الاعضاء و صحيح و سالم، خداوند پسري ديوانه مثل من به تو عطا مي كرد؟
امير بي اختيار خنده شگرفت كرد و شكر خداي را به جاي آورد و طعام و آب خواست و اجازه داد تا مردم براي تبريك و تهنيت به نزد او بيايند.

🙂 بهلول پاي پياده بر راهي مي گذشت.
قاضي شهر او را ديد و گفت: شنيده ام ” الاغت سقط شده ” و تو را تنها گذارده است!
بهلول گفت: تو زنده باشي. يك موي تو به صد تا الاغ من مي ارزد

بهلول و مستخدم: 🙂
آورده اند كه يكي از مستخدمين خليفه هارون الرشيد ماست خورده و مقداري از آن در ريشش ريخته بود.
بهلول از او سوال نمود چه خورده اي؟
مستخدم براي تمسخر گفت: كبوتر خورده ام.
بهلول جواب داد: قبل از آنكه بگويي من دانسته بودم و مستخدم پرسيد از كجا ميدانستي؟
بهلول گفت: فضله اي بر ريشت نمودار است.

قيمت پادشاهي 🙂
روزي بهلول بر هارون وارد شد.
هارون گفت: اي بهلول مرا پندي ده.
بهلول گفت: اگر در بياباني هيچ آبي نباشد تشنگي بر تو غلبه كند و مي خواهي به هلاكت برسي چه مي دهي تا تو را جرئه اي آب دهند كه خود را سيراب كني؟
گفت: صد دينار طلا.
بهلول گفت اگر صاحب آن به پول رضايت ندهد چه مي دهي؟
گفت: نصف پادشاهي خود را مي دهم.
بهلول گفت: پس از آنكه آشاميدي، اگر به مرض حيس اليوم مبتلا گردي و نتواني آن را رفع كني، باز چه مي دهي تا كسي آن مريضي را از بين ببرد؟
هارون گفت: نصف ديگر پادشاهي خود را مي دهم.
بهلول گفت: پس مغرور به اين پادشاهي نباش كه قيمت آن يك جرعه آب بيش نيست.
آيا سزاوار نيست كه با خلق خداي عزوجل نيكوئي كني؟!

پند خواستن هارون از بهلول 🙂
آورده اند كه روزي هارون الرشيد از راهي مي گذشت.
بهلول راديد كه چوبي سوار شده و با كودكان مي دود. هارون او را صدا زد.
بهلول پيش رفت و گفت چه حاجت داري ؟
هارون گفت مرا پندي ده.
بهلول گفت: به بصره هاي خلفاي ماضيه و قبرهاي ايشان از روي ديده بصيرت نگاه كن و اين خود موعظه و پند عظيم است و به ديده تحقيق ميداني آنها مدتي با ناز و نعمت و عيش و عشرت در اين قصرها به سر بردند و الآن همه آنها در آغوش خاك تيره در مجاورت مار و مور به سر مي برند و با هزاران افسوس و حسرت از اعمال بد خودشان پشيمان هستند ولي چاره ندارند.
بدان كه ما هم به سرنوشت آنها عنقريب خواهيم رسيد. هارون از پند بهلول بر خود لرزيد و باز سوال نمود چه كنم كه خدا از من راضي باشد.
بهلول گفت: عملي انجام ده كه خلق خدا از تو راضي باشند.
گفت: چه كنم كه خلق خدا راضي باشند:
گفت: عدل و انصاف را پيشه كن و آنچه به خود روا نداري به ديگري روا مدار و عرض و ناله مظلوم را با بردباري بشنو و با فضيلت جواب ده و با دقت رسيدگي كن و با عدالت تصميم بگير و حكم كن.
هارون گفت: احسنت بر تو باد اي بهلول پندي نيكو دادي. امر مي كنم قرض تو را بدهند.
بهلول گفت حاشا كز دين به دين ادا نمي شود و آنچه في الحال در دست توست مال مردم است به ايشان بازده.
هارون گفت حاجتي ديگر از من طلب كن.
بهلول گفت: حاجت من همين است كه به نصايح من عمل كني ، ولي افسوس كه جاه و جلال دنيا چنان قلب تو را سخت نموده كه زره نصايح من در تو تاثير نمي كند و بعد چوب خود را به حركت درآورد و گفت: دور شويد كه اسب من لگد مي زند.
اين را بگفت و برچوب خود سوار و فرار نمود

بهلول و وزير 🙂
روزي وزير خليفه به تمسخر بهلول را گفت: خليفه تو را حاكم به سگ و خروس و خوك نموده است.
بهلول جواب داد پس از اين ساعت قدم از فرمان من بيرون منه، كه رعيت مني.
همراهان وزير همه به خنده افتادند و وزير از جواب بهلول منفعل و خجل گرديد