3
ﭼﺮﺧﻪ “دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ” در ﺣﺎﻟﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ را ﻣﯽ ﺑﻠﻌﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ در ﺣﺎل زرﻧﮕﯽ و ﺑﺮﻧﺪه ﺷﺪن اﺳﺖ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻤﯽ اﻧﺪﯾﺸﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﻦ اﻣﺮوز آب ﻣﻌﺪﻧﯽ را ﺑﻪ 10 ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﯿﻤﺖ ﺑﻔﺮوﺷﻢ، ﻓﺮدا ﺧﻮدروﯾﯽ ﺳﻮار ﻣﯽ ﺷﻮم ﮐﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ﺧﻂ ﺗﻮﻟﯿﺪش ﭼﻮن ﻣﺮدم را دوﺳﺖ ﻧﺪارد، ﻓﻼن ﭘﯿﭽﺶ را ﻣﺤﮑﻢ ﻧﺒﺴﺘﻪ اﺳﺖ و آن ﮐﺎرﮔﺮ ﻫﻢ ﺷﯿﺮ ﭘﺎﻟﻢ دار ﻣﯽ ﺧﻮرد ﺗﺎ زودﺗﺮ ﺳﮑﺘﻪ ﮐﻨﺪ و رﺋﯿﺲ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻟﺒﻨﯿﺎت ﻫﻢ ﺳﺮ ﯾﮏ ﭼﻬﺎر راه ﺑﺎ ﯾﮏ راﻧﻨﺪه ﺗﺎﮐﺴﯽ ﺳﺮ ﺑﻮق زدن دﻋﻮا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﺼﺪوم ﻣﯽ ﺷﻮد و آن راﻧﻨﺪه ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺴﺖ ﺗﻌﻤﯿﺮﮐﺎری ﻣﯽ ﺧﻮرد ﮐﻪ روﻏﻦ ﺗﻘﻠﺒﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ اش ﻣﯽ رﯾﺰد و اﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ و ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻣﺎ دﯾﮕﺮی را ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮی ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ.
.ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را دوﺳﺖ ﺑﺪارﯾﻢ” ؛ اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ ﺣﻞ ﻣﻌﻤﺎﺳﺖ و راﻫﮕﺸﺎی ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﻌﻀﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ درﮔﯿﺮش ﻫﺴﺘﯿﻢ”
ﺑﺮای ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮدن ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ، ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ دوﻟﺖ ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﺎزی ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. از ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮوز ﺑﻪ اﺻﺎﻟﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ، اﻧﺴﺎن ﻫﺎ را دوﺳﺖ ﺑﺪارﯾﻢ و رﻓﺘﺎر ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ ﺗﺮی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ،ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎدﮔﯽ.
ﺑﺎور ﮐﻨﯿﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدﻣﺎن ﻫﻢ راﺣﺖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد.
ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ !
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﺎﻥ ﺭﺍﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ:
ﻣﺪﺭﺳﻪ.. ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ .. ﮐﺎﺭ..
ﺣﺘﯽ ﺩﺭﺳﻔﺮﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺬﺕ ﺍﺯ
ﻣﺴﯿﺮ!
ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﯿﻢ
ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ..
انگار حتماً باید آسمان به زمین بیاید، باید اتفاق خاصی بیفتد. مثلاً معجزه ای رخ دهد که از زندگی لذت ببریم.
گاهی آنقدر در روزمرگی غرق می شویم که فراموش مان میشود ساده ترین داشته های ما شاید آرزوی فرد دیگری باشد.
ما از امر و نهی پدر کلافه باشیم و دیگری در آرزوی شنیدن صدای پدرش.
ما از باب میل نبودن غذا به جان مادرمان غر بزنیم و دیگری در حسرت صدا کردن نامش و شنیدن جواب.
صدای زنگ تلفن از خواب بعد از ظهر بیدار مان کند و ما از بد خواب شدن بنالیم و دیگری تشنه ی شنیدن صدای آشنا از پشت گوشی تلفن است.
همیشه شاکی هستیم انگار…
از گرما می نالیم. از سرما فرار می کنیم.
در جمع، از شلوغی کلافه می شویم و در خلوت، از تنهایی بغض می کنیم.
تمام هفته منتظر رسیدن روز تعطیل هستیم و آخر هفته هم بی حوصلگی تقصير غروب جمعه است و بس…!
/girl.png)
