تکیه گاه

بغضی سِمج هر شب
گلوی مرا می بوسد
سنگینی اش چشمانم را
خیس میکند
و قامتم را خمیده تر از دیروز

این روز ها دلم یک تکیه گاه می خواهد
تکیه گاهی که نلرزد
نریزد
یک لمیدن از جنس ناب آرامش