شب جمعه

شب جـــــمعه است هـــــوایت نکنم می میرم
یادی از صحـــــن و ســـــرایت نکنم می میرم

نـــــاله وشکـــــوه حرام است بر عشاق ولـــــی
از فراق تو شــــــــــکایت نکنم می میرم

سجــــــــــده بر خاک شما ســـــیره ی هر معصومی است
سجـــــده بر تربت پایـــــت نکنم می میرم

دوریــــــــــت درد من و نام تو درمـــــان من است
تا خود صبح صــــــــــدایت نکـــــنم می میرم

به دعــــــــــا کردن تو نوکر این خانه شــــــــــدم
هر ســـــحر ذکر دعایت نکنـــــم می میـــــرم

وضع من را به خدا روضه ی تو ســــــــــامان داد
من اگر گــــــــــریه بـــــرایت نکنم می میرم

جان ناقــــــــــابل من کــــــــــاش فـــــدای تو شود
اگر این جــــــــــان به فـــــدایت نکنم می میرم

شــــــــــعرهایم همــــــــــگی درد فـــــراق است ببخـــــش
صحبت از کرب وبلایت نکــــــــــنم می میـــــرم

محمد جواد شیرازی