حسین جان

حسین جان
روزی که شود ؛ اِذَا السَّماء ُانْفَطَرَت
وانگه که شود ؛ اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَت

من دامن تو بگیرم اندر ؛ سُئِلَتْ
گویم صَنَما ؛ بِاَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَت

عشق تو مرا ؛ اَلَسْتُ مِنْکُمْ بِبَعید
هجر تو مرا ؛ اِنَّ عَذٰابی لَشَدید

بر کنج لبت نوشته ؛ یُحیِی و َیُمِیت
مَنْ ماتَ مِنَ الْعِشقِ فَقَد ماتَ شَهید