غمگین

روح از جان بیرون کرده ام و اما تو

ای ستاره ی شبهای تیره و تاریکم تنهایم گذاشتی

ولی بدان که تا همیشه مرحم و محرم دلم خواهی ماند

و جزء تو

هیچکس در کوچه پس کوچه های دلم جایی نخواهد یافت

این دل تا بی نهایت تقدیم به توست

تقدیم به تویی که همواره یادت آرامش بخش زندگیست

 

 

میگذرد روزی این شبهای دلتنگی

میگذرد روزی این فاصله و دوری

میگذرد روزهای بی قراری و انتظار

میرسد همان روزی که به خاطرش

گذراندیم فصلها را بی بهار

و از ترس اینکه بهم نرسیم

شب تا صبح را اشک میریختیم

 

 

سخت است
رسم زندگی این است روزی کسی را دوست داری

و روز بعد تنهایی به همین سادگی او رفته است

و همه چیز تمام شده مثل یک مهمانی که به آخر می رسد

و تو به حال خود رها می شوی چرا غمگینی ؟

این رسم زندگیست پس تنها آواز بخوان

 

 

عاشق شده یی ای دل غمهایت مبارک

زنجیر جنون ای دل در پایت مبارک

از دیده گهر ریزی از سینه شرر ریزی

لعل و گوهر و یاقوت از خون جگر ریزی

دارا شده یی ای دل دنیایت مبارک

گه عاقل و فرزانه، گه بیخود و دیوانه

گه دیر و حرم گردی، گه بر در بتخانه

حانز شده یی ای دل عقبایت مبارک

از درد نهان سوزی از ناله جهان سوزی

گاه خنده کنی چون گل، گاه همچو خزان سوزی

پیدا شده یی ای دل احیایت مبارک