اشـک میریـزی و کاشانـــه بهـم میریـزد
پســـر ارشـــد این خانـــه بهم میریـزد
ز پریشانی زینــب به خودت خرده مگیــر
مو که یک شب نخورد شانـــه بهم میریزد
مرغ عشقی که دگــر مثل پرستو شده ای
پر بزن بی تو ببیـــن لانه بهـم میریـــزد
سوختی،پرزدنـت ریخـت بهـم حق داری
بخورد شعلـــه به “پروانـه” بهم میریــزد
نکند اشک علی جانِ تو هِـق هِـق بشـود
خانه را گریه ی مردانــــه بهم میریــــزد
هر چه میخواهد دل تنگت بگو