چونان که در سنوات ماضی نقل شد
اندر وادی خنگولستان مرموز شخصی بزیستی رو مخ نام و چو زه نامش پیدا باشد افعال و اعمال ننگینش بر سوهان کشی بر روح و روان اهالی ببودی و زین فعل کیف بسیار ببردی و خداوند عالمیان شفایش ندهد بلکم بر وی بخندیم

گویند که دائما چونان میخ بر مخ شیخ الرئیس ، اصخر خان گوزمار سپاهانی  فرو همی برفتی و آن بینوا را چاره نبودی الا به کوه و کمر زدن

نقل باشد که از جهالت خویش ؛ خودش نیز رنج بسیار همی بردی و خویشتن را گرازی وحشی نام همی نهادی و چونان گراز بر اهالی بتاختی و شاخ پلیدش به خنگولستانیان فرو همی کردی نعره عرعر سر بدادی من بابت سرخوشی

نقل باشد که اندر توهم ببودی و خویش را موجودی تعریف بکردی من سیاره بهرام
پس نام مریخی بر خودش بنهادی و خویشتن را زرنگ فرض بداشتی و خدایش کماکان شفایش ندهد

از وی نقل همی باشد که در به در ،بر کوی و برزن از پی کسی همی ببودی تا وی را هلاک نوماید از پی راحتی روح پلیدش ؛
لیک خنگولیان را کراهت باشد بر قتال گراز

پس هماره بر آزار اهل وادی کمر همت ببستی و خدایش کمرش بشکند بحق شیخ المریض و بلقیس قدیس

گویند که شبانگاهان چونان جن بر وادی وارد بگشتی و بانگ خاموشی سر بدادی و بر بوق سگ بدمیدی چون شحنه گان و اهالی را به جور زه وادی بیرون براندی

پس حرفش به میان جمع برفتی که مریخی خل باشد و خر باشد و شیرین عقل باشد
لیک عده ای نیز بگفتند که مقصودش زه بیرون راندن اهل خنگولستان خلوت کردن وادی بباشد تا مگر کار زشت کند و گویند کار زشتش ملاقات با جنیان و ارواح خبیثه باشد و والله اعلم

و مجدد خدایش شفایش ندهد و نیامرزاد

شیخ و خرمگس

ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ اندر میان ﺗﺪﺭﯾﺲ شیخ، ﺧﺮﻣﮕﺴﯽ قوی هیکل ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺤﻔﻞ شیخ ﮔﺸﺘﻨﺪﯼ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﻮﻻﻥ ﻣﯿﺪﺍﺩﯼ همچون ﺭﺳﺘﻢ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺩﯾﻮ ﺳﭙﯿﺪ

ناﮔﻬﺎﻥ ﺷﯿﺦ به شدت ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﮔﺸﺘﻨﺪﯼ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﯾﺪﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪﯼ

ﭼﻪ ﮔﻬﯽ اندر ﻣﯿﺎﻥ ﺟﻤﻊ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﮕﺲ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﯿﮕﺮﺩﻧﺪﯼ؟

ﻣﺮﯾﺪﯼ ﺧﻮﺩ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪﯼ همی بگفت
ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﮕﺲ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﺸﯿﻨﺪ

ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﮕﺲ ﭼﺮﺧﯿﺪﻧﺪﯼ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺤﺎﺳﻦ ﺷﯿﺦ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪﯼ!

ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺷﯿﺦ ﺧﺸﺘﮏ ﺗﮏ ﺗﮏ ﻣﺮﯾﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﯿﺮ ﻏﯿﺐ ﺑﺪﺭﺍﻧﯿﺪ

شیخ و سوال از مریدان

روزی شیخ در مکتب از مریدان سوالی مطرح نمود بدینسان

کیست که بتواند در دنباله ی زیر جای خالی را با ارقام مناسب پر نماید؟

10 , ….. , 3 , ….. , 1000 , ….. , 16

مریدان لختی فکر و گمانه زدند و درمانده و ناتوان اظهار ناتوانی کردند

شیخنا پاسخ داد：که وای بر شما مریدان که این دنباله معروف نمیشناسید
.
.
.
.
.
.
.
.

10 , 20 , 3 , 15 , 1000 , 60 , 16

ده، بیست، سه پونزده، هزار و شصت و شونزده

مریدان در حالیکه زمینهای اطراف مکتب را گاز میگرفتندی نعره زنان متواری بشدندی

شیخنا را پرسیدند ادب از که آموختی؟

شیخ چهره در هم همی کشید و خشتکش بدرید و بر آشفت

لیک ناگاه آرام بگشت و خشتکش بدوخت و فرمود :
سوال بعدی پلیز

روزی فضولی راه بر شیخ ببست

شیخنا تأملی بکردی و اهرم بر حرف

R

همی گذاشتی و تا اخر مسیر دنده عقب برفتی

مریدی شیخ را بفرمود که حالت چون باشد

شیخنا غضبناک بگشتی و مرید را نهیب برآورد: بی ادب..تو را با چون من چه کار؟

گویند که شیخنا چالی بر چانه بداشتی و سالیانی بر آن تفاخر بکردی

روزی شیخ ستار بر شیخنا وارد بگشتی و بر حضرتش بگفتی :

یا شیخ..چه باشد که بر چال متعفنی فخر همی فروشی ازیرا که چانه ات را باسنی باشد بس کریه المنظر؟

فی الحال شیخنا دست به توبره اش ببردی و قدحی ریق تناول بنومودی و اندر افق محو بگشتی و خدایش لعنت کناد

راویان اخبار نقل کنند که فی السنوات الماضی
عده ای از حرامیان و اراذل و اوباش به وادی خنگولستان قشون کشی بکردندی من باب قتال اهل وادی و تصرف آن

چون به دروازه وادی رسیدند
ندای هل من مبارز سر همی بدادندی و نفس کش طلبیدند من باب جدال

پس اهالی را وظیفه شد بر نبرد با حرامیان

اول نفر جوانی نوباوه ببودی بچه زرنگ نام
پس به اسبی نشستی و عربده کشان سوی خصم بتاختی

لیک چو لشگریان بیشمار حرامی را بنگریستی وز جانب باختر سوی بیابان الفرار بنومودی و خدایش نیامرزاد

پس نوبت به ننه پفکی بیوفتاد

چو آن پیر فرتوت به دروازه وارد بگشتی به زرتی پایش همی بشکستی و چندین نفر دیگر را نیز اسیر و منطر خویش بگردانی و خدایش شفا ندهاد

پس از وی نوبت به رویا نامی بیوفتادی

لیک چو بیادش بیامدی که با جمله خنگولیان بحث و جدل بداشتی و قهر ببودی زه جانب خاور حرامیان الفرار بفرمودی و خدایش آشتیش ندهاد

پس نوبت به مریخی نامی بیوفتادی که بسی مشکوک بنومودی

لیک آن لعین چو حرامیان بدیدی سویشان برفتی و خویش تسلیم بکردی و جمله اخبار و احوال وادی را دودستی بدیشان عرضه بداشتی
و خدایش لعنت کناد
پس نوبت به ملوس و قرقری و ملودی و بلقیس و تونی و باقی برسیدی…لیک چو اینان لشکریان حرامی را بدیدندی پس جیغی بکشیدی و در خویش بشاشیدی و به وادی بگشتی و اندر پس دیواری پنهان بگشتی و خداشان نابود کناد

چون این حالت بر اهل وادی بگذشت و مردمان بدیدند که از شیخ المریض لعین له بو و بخاری بر نخیزاد…پس سوی بزرگمردی ستار نام از اهل شیراز جنت فراز بگشتند تا چاره کند این بلوا را

شیخ ستار دستی بر محاسنش کشیدی و وادی نشینان را فرمود تا منجنیقش بر دروازه بیاوردند..پس فرمود

شیخ المریض را دست و پابسته بیاوردند و اندر منجنیق بگذاشتند

وز میان جمع کسی گفت:ای شیخ ستار…این چه کار باشد که شیخ المریض را که بزرگ ما باشد و مهتر ما در منجنیق افکندی تا پرتابش نومایی سوی خصم

پس ستار فرمود:
همه دانید که شیخ مریض بباشد و نتواند خویشتن کنترل نوماید بر جهاز معده..پس بوی گند و تعفنش بیداد همی کند

و چو جمعیت خصم حرامی افزون زه شمار باشد و عنقریب سوی ما حمله نومایند و کشتارمان همی کنند..نیکو باشد که شیخ المریض را سویشان پرتاب همی کنیم و بر نتیجه این فعل منتظر بباشیم والله اعلم…

پس شیخ را پرتاب همی کردند بر حرامیان
و شیخ چونان خمره بر وسط حرامیان فرو بیوفتاد و منفجر بگشت و وز بوی تعفنش جمله سپاه خصم سقط بگشتند و باقی زنده ماندگان نیز تار و مار شدند و نیرنگشان باطل بگشت و زان فکرت شیخ ستار احدی جرات نداشتی بر تهاجم بر وادی و خدایش رحمت کناد

گویند که در سنوات ماضی شیخنا لبخند زنان و لگد پران اندر شوارع وادی قدم بزدندی و از خویش حرکات نامعقول بروز بدادی و چونان فنر به هوا بجستی

چو این حالتش بر اهل وادی هویدا بگشت…فضولی شیما نام بر شیخنا وارد شدی و سوال از وی همی بپرسیدی که ای اصخر گوزمار…تو را چه میشود؟

شیخنا بر وی بنگریستی و پس از اندکی راه خویش در پیش گرفتی و برفتی…روایت است که زیر لب هروله کنان بفرمود:جواب ابلهان خاموشیست

پس اهل وادی در شگفت بشدندی زین حرکات شیخ

پس از چندی رندی شیخنا را اندر پستویی به دام انداختی و گفتی

یا شیخ گر نگویی سبب جست و خیزت را تو را ریقمال نومایم و بر تو ریق خورانم تا هلاک گردی

پس شیخ فرمود: زینهار گر این کنی و گر رخصت دهی بگویمت مرا چه باشد

پس بدان و آگاه باش که دوش نخود فراوان تناول بنمودم و باد نخود اندر بطنم جمع بگردیدی و چونان فشار بر من وارد بگشت که افتان و خیزان بگشتم تا گوزی مهیب از من خارج بگردید..تا بدانجا که ماتحتم جر بخوردی و بخیه لازم بگشتمی و اهل نابخرد وادی مرا شاد و مترقص فرض بداشتند و خدایشان لعنت کناد