جان دلم

مهر آمد

نمیخواهی دست از این بی مهریت ات برداری

بهم گفتی سه ساله عاشقمیو اومدی تو زندگیمو بعد هم
رفتی حالا
.
.
.
.
حالا من سه ساله عاشقتم میشه بیام تو زندگیت؟؟؟؟

پایان حکایتم
شنیدن دارد
من عاشق او بودم
و او عاشق او

دستمُ محکم تو دستش فشار میده

آخ که درمیاد چشم هاش از شیطنت برق میـزنه و دستمُ میبوسه و پشت بندش گاز می گیـره، دیوونه است خب…من دیوونه تـر

میگم منُ نداشتی چیکار میکردی؟

ابروهاشُ بالا میندازه و با نگاهِ عاقل اندر سفیه زل میزنه بهم: این اعتماد به نفسُ از کجا خریدی عزیزدلم؟

بعدمیزنه زیرِ خنده، لپاش که چال میوفته فشارم بالا پایین میـشه
با مشت اروم میزنم به بازوش و “زهــرِ مـار” کشداری حواله اش میکنم

میگه: تو که نباشی یکی هست که خوب جاتُ پر میکنه

دلم هُری میریزه
اخمامُ تو هم میکشم و به حالت قهر دستمُ از دستش در میارم
محکمتر دستمُ می چسبه
سیگارشُ از جیب کتش درمیاره و میگه: ایشونُ میگم، فکر کردی واسه چیه وقتی پیشِ تواَم نمی کشم هوم؟ نکنه فکر کردی به فکر ریه های توام خنگِ من؟ تو باشی به کارم نمیاد که… ولی امان از روزی که نباشی… انقد میکشم میکشم میکشم تا خودمم با دلتنگیام دود شم برم هوا

شما بودید نمی مُــردید براش….؟

میدونی چیه؟!؟!

قبل تر ها که هنوز غرورم سر به فلک میکشید
عاشق شدم
غرور سر به فلک کشیدم نمیذاشت بهش بگم
از طرفی احساس لعنتیم جون میداد برای یک دقیقه کنارش بودن
باید کاری میکردم
کاری که نه غرورم رو بشکنه نه احساسم رو له کنه

شب و روز کارم شده بود عوض کردن پروفایل
پروفایلای غمگین
از همونایی که اگه ببینی تا یک هفته برای طرف خون گریه میکنی
اونم حرصش در میومد ازین دیوونه بازی های من
میومد کلی غر غر میکرد و میگفت نذار ازین چرت و پرتا ؛ دشمن شاد نکن و
آخ که نمیدونید چه قندی تو دلم آب میشد با این حرفاش
اصلا بهترین پی امهای عمرم بودن

الانم که عاشق همیم بازم غرورم رو دارم
دلم که میگیره تموم دلتنگیهام رو روی پروفایلم پخش میکنم تا بیاد و بخونه و بفهمه که دیوانه جانش یه مرگش هست و باید خودش رو سریع به اون برسونه تا از دست نرفته

از من میشنوید عشق رو سخت نگیرید اونقدر دیوونه بازی کنید تا فلانی جانتان بیاد و در آغوشتون بگیره و بگه: بسه هرچی به این در و اون در کوبیدی تا حالی کنی این من رو

اونوقته که دیگه از خدا هیچ نمیخواید
هیچ
🙂

من دلتنگ تو ام اما چه کار میتوانم بکنم؟
وقتی تو نیستی
وقتی نمیدانی تا چه حد تو را میپرستم
وقتی نمیدانی چقدر عاشقت هستم
شاید اصلا مرا هم نشناسی

تقصیر تو نبود
تقصیر این دل بود که عاشق کسی شد که به او نمیرسید
همیشه مقصر دل است
مقصر قلبی است که هنوز به امید این میتپد که برگردی و گوشه چشمی به من کنی

مثل اینکه امشب هم باید در آغوش دلتنگی خود در تنهایی زار بزنم
شاید
خدا زجه هایم را شنید و دلم را به دلت بند کرد