دختر：سلام
پسر：سلام عشقم خوبـی؟
دختر：نہ
پسر：چرا عشقم کی اذیتت کردھ
دختر：هیچی ولش کن
پسر：بگو ببینم چی شدھ؟
دختر：بہ پسره بعد مدرسه میاد اذیتم میکنہ
پسر：چی؟؟؟؟؟؟ فردا درستش میکنم

فردای اونروز پسر رفت در مدرسه عشقشو وقتی تعطیل شدن دید دوتا پسر افتادن دنبال عشقشو همش پشت سرش تیکه میندازن عشقش

یه لحظه خون جلو چشمشو گرفتو رفت پسرارو برد تو کوچه و انقد عصبانی بود ک نفهمید چیشد و تا به خودش اومد دید پسره تو کوچه پهن شده و خون اطرافش جمع شده تازه فهمید ک چ غلطی کرده و پسر رو با چاقو کشته بود
وقتی فرستادنش زندان فقط منتظر این بود ک عشقش بیاد ملاقاتش ولی ماه ها و سال ها گذشت و عشقش رو ندید

یه روز صبح وقتی از خواب بلند شد دید چند تا سرباز بالای سرش ایستادن.پسر فهمید ک میخوان اعدامش کنن
وقتی اونروز پسر رو وارد انفرادی کردن گفت میشه یه کار برام انجام بدین؟

سرباز گفت چیه؟

پسر：فردا ک خواستید اعدامم کنید به عشقم بگید بیاد لحظه مرگمو تماشا کنه

پسر اونشب تا صبح ب هیچ چیز بجز صورت زیبای عشقش فکر نمیکرد

ساعت پنج صبح

پسر رو وقتی وارد حیاط زندان کردن پسر یهو رنگش عوض شد… سر جاش ایستاد و اشک از چشماش سرازیر شد

وقتی کہ دید عشقش دستش تو دستای یہ نفر دیگستو اومدن تماشای اعدام پسر

عاشق اونیه که
بشینه از دور خوشبختیه عشقش رو تماشا کنه

در دوره ای که همه “نویسنده” شده اند
تو را بی سوادانه میخواهم
در حد یک جمله جمله ی
دست و پا شکسته اما
واقعی
مثلا “دوثطط دارم” همین

مسلم رحیمی

میمونی تا آخَرش؟

ـ اوهوم

| چَند ماه بَعد |

کُجا میری؟

ـ دُنبالِ زِندِگیم

مَگع مَن زِندِگیت نَبودَم؟

ـ هِه اون مالِ قَدیما بود اَلان تو یع اِضافی تو زِندِگی مَن

یَنی بِرَم ؟؟

ـ اَرع 

| چند روز بعد |

دارَم میرَم عِشقَم 

ـ نه تروخُدا اَز اون گوشه بیا اینور خطرناکه میُفتی یه وقت

دوسِت دارم

ـ مَنَم دوسِت دارم حالا بیا اینوَر 

برو دُنبالِ زِندگیت عِشقَم 

ـ زِندگی مَن تویی 

هه بازَم دروغ؟ خَسته نَشُدی؟

ـ عاشِقِتَم بیا اینوَر دیگع 

یه خاهشی ازت دارم 

ـ چی عشقم؟

خوشبَخت شو …خدافظ

ـ نهههههه

| چند روز بعد |

ـ بلند شو دیگه دختر شیطون 

…….

ـ قَهری باهام خانومی ؟؟؟

…….

ـ ای بابا اذیَتَم نَکُن دیگع بِبین همع نگرانتن بلند شو دیگع

…….

ـ لَنَتی اخه چرا تنها رفتی منم میبردی 

| چهل روز بعد |

ـ عِشقَم هَنو قَهری؟

……

ـ منو ببخش فقط همینو ازت میخوام 

| ده سال بعد |

ـ خانومی بِبین این دُختَرَمِع 

……..

ـ خوشگلع؟

……..

ـ راستی اسم تو رو گزاشتم روش 

………

ـ دوسِش دارَم خیلی مضلومه درست مثل خودت

مراقبش باش فرشته من

نقاشی
بلد
نبود
اما
راهشو
خوب
کشید

اسکار سردترین لحظه دنیام میرسه
به اون لحظه‌ای که میفهمی
سردی
رابطه به خاطر گرمی حضور کس دیگه
است

اِسما خیلی مهمن، خیلی
توی بیهوشی، وقتی عمل تموم شد و مریضو باید برگردونیم، بهش ریوِرس می زنیم
یکم بعدش آروم آروم به هوش میاد و بیشترِ وقتا زیر لب هی با خودش یه اسمیو تکرار می کنه
میگن تاثیر داروهای بیهوشیه، میگن هذیون بعد از عمله و هیچ اهمیتی نداره، اما یه بار یکی از مربیامون که حسابی پیرِ این رشته بود میگفت اگه به مریضاتون دقت کنین می بینین بیشتریاشون توی اوج بی قراری و درد و لرز بعد از عمل، وقتی که هوش و حواسشون سر جاش نیست و هویت خودشونم هنوز یادشون نمیاد، هی یه اسمو تکرار می کنن

صاحب اون اسم عزیزترین شخص زندگیِ اون مریضه، حتی اگه ازش بپرسین، میفهمین اون موقعی که بیهوشیش عمیق شده بوده هم، توی رویا و توهمش صاحب اون اسمو کنار خودش می دیده و حسش میکرده و گاهی وقتا که سطح هوشیاریشون نسبتا بالا بره میپرسن فلانی که الان اینجا بود، بالا سرم وایستاده بود، کجا رفت پس؟!؟

استادمون راست می گفت، خیلیا وقتی به هوش میان اسم همسرشونو میگن، اسم نامزدشونو، یا اسم خواهر و برادر و مادر و پدر و رفیقشونو حتی، انگار بهشون قوت قلب میده، انگار به خاطر اون اسمه دوباره برمیگردن به این دنیا و سیاهیاش، اما بعضیام اسمایی رو میگن که وصل میشه به یه احساس ناب و خالص ولی از دست رفته توی گذشته، اسمی که هیچ ربطی به حالِ الانشون و آدمای زندگیشون نداره

میدونی؟!؟

من یه نفر مطمئنم موقع برگشتن از بیهوشی که سهله، روز محشر هم، موقع رستاخیز و بلند شدن از قبر باز اسم تورو میارم

حتی اگه اون روز
اسمِ تو
بی ربط ترین اسمِ زندگیِ من باشه

طاهره اباذری هریس