یکی بهم گفت میخای بری بهشت؟

گفتم نه، اونجا فقط جای مادراس

گفت: مگه نمیخای کنار مادرت باشی؟

گفتم: نه دیگه… این دنیاشو ازش گرفتم جوونی و روزای خوبشو واسم گذاشت

پیر شد تا من جوون شم
زشت شد تا من خوشگل شم
غصه خورد تا من بخندم
کهنه پوشید تامن نو باشم
گرسنه خوابید تا من حسرته چیزی رونخورم
دیگه نمیخام تو بهشت هم شب و روز حواسش به من باشه
بذار حداقل اونجا برا خودش راحت زندگی کنه

کاش فقط “یک روز” مادرم برای خودش زندگی میکرد

کاش میان این همه شب هایت
یک شب را هم
با یاد من سرمیکردی

تو بگو این توقع زیادیست
که خوابت مرا ببیند

دیدی دوبار از تخم مرغ شانسیت
چیز مسخره درمیاد
دفعه سوم دیگه دستت به خریدنش نمیره
رابطه هم همینه
دوبار پوچ دربیاد دیگه میترسی
از آدم جدید

میدونی از کجاشِ که دیگه از نفس می افتی و بیخیال میشی؟

از اونجا که هرچی به سمتش می دوی نزدیک که نمیشی خسته هم‌ شدی تازه، ‌از جایی که وقتی قلبت داره از هم میپاشه ولی از فرط نا امیدی دیگه کاری به کاریش‌نداری

بدتر از همه‌ اینه که حتی اگه واسش عاشقانه ترین‌ شعرهاتم‌ بگی اون و یادِ کسِ دیگه میندازه و تو فقط کسی هستی که داره خودش و واسه هیچی میکشه واونجاست که غصه داره خفت میکنه و یه حالت تهوع عجیب تمامه وجودت و میگیره

روزات درگیر تکرار میشن، دستات یخ میزنن و پاهات شروع میکنن به لرزیدن، روحت آتیش گرفته و جسمت تشنّج
نتیجش میشه این که وسط یکی از همون خیابونای لعنتی که باهاش خاطره داشتی وایستادی یادت نمیاد راهِ خونه از کدوم طرفه
دوستات دارن باهات حرف میزنن و تو مات و مبهوت داری نگاشون میکنی

آخر سرم‌ وسطه این شیدایی یا که بهتر بگم ‌دیوانگی گم میشی لابلای افکارت و دیگه هرگز کسی پیدات نمیکنه

فرهاد رضايى

خیلی خوبه که آدم بتونه ناراحتی شو بگه
از اون بهتر اینه که کسی باشه ازت بپرسه چرا ناراحتی

ـ از اونم بهتر اینه که اونی که دلت میخواد بیاد و از دلت دربیاره

از همه اینا بهتر اینه که اصلا اسباب ناراحتی نباشه

ـ من که میگم می ارزه ناراحت باشی تا اونی که دلت میخواد بیاد و از دلت دربیاره

برناردشاو
نمايشنامه ى ژاندارك

همیشه از تنهایی و اینکه
چرا کسی سراغمان را نمیگرد گلایه میکنیم
یک درصد احتمال نمی دهیم که شاید ما
حواسمان جمع نیست

و در مقابل کسی تمامش را خرج ما می کند
دنبال هر فرصت و یا بهانه ای می گردد
که حالی از ما بپرسد
و ما در مقابل آنقدر درگیر خودمان و تنهاییمان هستیم
که هیچ توجهی به اطرافیانمان نداریم

ما تنها نیستیم
و فقط تنهایی شده ترجیح زندگیمان
فقط کافیست کمی حواسمان به اطرافمان باشد

منت زمانی حساب میشه که با طرفت خوب باشی
و کرده هاشو بزنه تو روت

وقتی پشت میکنی به همه چی و میری
یادآوری خوبی هایی که در حقت شده
رو منت فرض نکن

فاجعه اونجاست که
یه نفر رو به همه ی
دنیا و آدماش ترجیح میدی
بعد همون یه نفر
ساده ترین چیزهارو
به تو ترجیح میده

ستارهآسماني دارد
به وسعتِ آبي هاي عالم
به چه كار آيدش دلبري
از سياره هايي
كه هرشب ، به تلنگري
شهاب ميشوند

ستاره
باوري دارد به ايستايي ِكوه
آتشفشان هم كه باشي
گدازه هايت ، سوزنده تر از
دل شيداي ستاره نيست

ستاره
اما در گستره ي بيكران آسمان
تنهاست
از هميشه تنهاتر
و مي داند
كه آغوش ماه
خيالي بيش نيست