الا ای شیخ شاه شوخی

تو ان مخترعه خنگولی

میگی و میخندانی و میخندی

ز هر کس هم یک لقب هم میگزاری

بگو ببینم اصلا شیخ لقب انت چیست

من الان تو شعرم ز ان مریخی نیاز دارم

ز ان پت پتیه دیوانه نیاز دارم

هر چند خودم ز وصفت نا توانم

اما ز تو می گوییم و میخندانم

الا ای شیخ شاه شوخی

تو ان بیمار شیخ المریضی

احسنت ز ان کس که تو را اصخر نامید

دست مریزاد ان کس که گود زیلا نامید

زیادند ان القاب های قشنگت

حیف که من نا توانم ز توصیفت

ز ان چشمانه شبیه نارنجیه خرابت

ز ان دندان های سفید رنگ موزت

ز ان ریخت قشنگ میکروب شکلت

دگر بهتره که نگویم ز اخلاق گندت

واه واه واه ز ان قیافه خبیثت

امان از دست ان زبان نیش مارت

من عذر پوزش دارم یا شیخ
زین پس توصیف دگر دارم یا شیخ

یا شیخ اگه ناراحت شدی معذرت می خوام
فقط برا باب خنده است
شما بزرگ مایید

گرمای بخاری، عشق دامنگیر است
آسوده بخواب، ۴شنبه هم تعطیل است

فردا همه جا که میروی میبینی
یک ظرف حلیم و نان ته زنبیل است

شبتون دلچسب و گوارا
عیدتون هم مبارک

ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺭﻫﯽ ﻣﺮﺍ ﮔﺬﺭ ﺑﻮﺩ
ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﺭﻩ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺮ ﺑﻮﺩ

ﺍﺯ ﺧﺮ ﺗﻮ ﻧﮕﻮ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮔﻬﺮ ﺑﻮﺩ
ﭼﻮﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻫﻨﺮ ﺑﻮﺩ

ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻭﺿﻊ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﺎﻟﯽ

ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎ ﺧﺮﯼ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ
ﺁﺩﻡ ﺷﻮ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺻﻔﺎ ﮐﻦ

ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﻭ ﻣﺮﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ
ﺯﺧﻢ ﺗﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺍ ﮐﻦ

ﻧﻪ ﻇﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﻤﻮﺩﯾﻢ
ﻧﻪ ﺍﻫﻞ ﺭﯾﺎ ﻭ ﻣﮑﺮ ﺑﻮﺩﯾﻢ

ﺭﺍﺿﯽ ﭼﻮ ﺑﻪ ﺭﺯﻕ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻮﺩﯾﻢ
ﺍﺯ ﺳﻔﺮﮤ ﮐﺲ ﻧﺎﻥ نَرُﺑﻮﺩﯾﻢ

ﺩﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﺧﺮﯼ ﮐُﺸﺪ ﺧﺮﯼ ﺭﺍ؟
ﯾﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑَﺮﺩ ﺯ ﺗﻦ ﺳﺮﯼ ﺭﺍ؟

ﺩﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﺧﺮﯼ ﮐﻪ ﮐﻢ ﻓﺮﻭﺷﺪ؟
ﯾﺎ ﺑﻬﺮ ﻓﺮﯾﺐِ ﺧﻠﻖ ﮐﻮﺷﺪ؟

ﺩﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﺧﺮﯼ ﮐﻪ ﺭﺷﻮﻩ ﺧﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ؟
ﯾﺎ ﺑﺮ ﺧﺮ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ؟

ﺩﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﺧﺮﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﭘﯿﻤﺎﻥ؟
ﯾﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺯ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑَﺮَﺩ ﻧﺎﻥ؟

ﺩﯾﺪﻡ ﺳﺨﻨﺶ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﯿﻦ ﺍﺳﺖ
ﻓﺮﻣﺎﯾﺶ ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺍﺳﺖ

ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺯ ﺁﺩﻣﯽ ﺳﺮﯼ ﺗﻮ
ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﯾﺪ ﻣﺎ ﺧﺮﯼ ﺗﻮ

ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﻮﺩﻡ
ﺑﺮ ﺧﺎﻟﻖ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﻭ ﻧﻤﻮﺩﻡ

ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺧﺮﯾﺖ
ﺟﺎﺭﯼ ﺑﺸﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﺩﻣﯿﺖ

آنکه را خوبی کنیم
هاری نگیرد آرزوست

من را باران
من را آسمان
من را یک پنجره تا هوای تو
امشب باران می آید
از هوای چشم های تو
تا برکه کوچک دل من
گل سرخ دلم آب می خواهد
و من
تکرار باران را
هوای هرشبم ابریست
از درخت رویاهایم
سیب هایی می روید
که طعم باران دارد
من هرشب
آسمان را خواب میبینم

سهراب سپهری

من عاشق اشعار سهراب سپهریم

اینم یکیشون ک واستون گذاشتم
امیدوارم دوست داشته باشین

ماه من را بُرده ای
ماهت بمیرد آسمان

دردناکترین قسمت یه رابطه رو همایون شجریان اینجوری توصیف
میکنه
.
.
.
.
.
کم نیاورده بودم اما گفت… از سر تو کمی زیادم و رفت

میگیم بیا به خوابم
تا شب نشده صدتا گناه می کنیم
میگیم دوست داریم

اما
هی اشکت رو در میاریم
میگیم ما رو ببخش
اما
تا از سر سجادت بلند نشدی
یه گناه دیگه و یه بخشش دیگه

اقا جان
ما از گناه کردن خسته نمیشیم
اما فدای چشمان پر اشکت
فدای دل شکستت
فدای غیبت بلندت
فدای دل دریاییت

تو چرا؟؟؟
تو چرا از بخشش خواستن به ما بندگان دروغینت خسته نمی شی؟؟؟
هی می بینی توبه نمی کنیم
بازم به در گاه خدا برا بخشش مون اشک میریزی
جانم فدای مادرت
پس چرا ازمون گلایه نمی کنی که با گناها مون غیبتت رو طولش دادیم؟؟؟

اقا جان یه خواهش
میشه به خدا بگی منتظر نباشه تا ما بندگانت درست بشیم
میشه بگی بخاطر ما غیبتت رو طولش نده؟؟؟؟

مهدی جان
همه جای دنیا بی تو بهمون جهنمه
جهنم

ای عشق مدد کن که به سامان برسیم
چون دهکده تشنه به باران برسیم

یامن برسم به یار یا یار به من
یاهردو بمیریم وبه پایان برسیم