چشمت رو روی نعمتها نبند

‍ مردم که دسته دسته یا تک تک مثل کلاغ‌های عزادار از سر کار برمی‌گشتند فکر ابر نبودند.

آنقدر چیزها داشتند که به آن فکر کنند،
آنقدر غصه داشتند،
آنقدر در خانه‌هایشان بیمار خفته بود،
آنقدر فکر نام و آب و قرض و روزنامه و این حرفا بودند که دیگر کسی حوصله فکر‌کردن به ابر را نداشت،
و راستش عجیب‌تر اینکه در تمام شهر و در میان همه‌ی این مردم به صورت مومن ، حتی یک نفر هم خدا نداشت.

چون دست کم اگر یک نفر از آنها هم خدایی داشت تنگ غروب سرش را بلند میکرد و میگفت
” خدایا ! باران رحمتی بفرست ”
و چشمش به ابر می افتاد
و حتما اگر بلد بود می گفت:
” تبارک ا… احسن الخالقین !”

افسانه‌ی باران _ نادرابراهیمی

توی پیلوت باهم سوار آسانسور شدیم
من و پسرک با دوچرخه‌ی آبی‌رنگِ کوچولوش
سی‌‌وپنج‌سال ازش بزرگترم و خونه‌م یه‌ طبقه بالاتر از خونه‌ش. اون دکمه‌ی «سه» رو زد، و من چهار
رسیده بودیم طبقه‌ی دو، که همین‌طوری از بابِ شکستن سکوت و نوازشِ کلامی بهش گفتم: دوچرخه‌ت خیلی قشنگه

واکنش بچه‌های سه‌ساله در برابر توجه و نوازشِ کلامیِ بزرگ‌ترهای غریبه یا نه‌چندان آشنا، معمولا سکوته، یا شاید گاهی اخم، یا شاید حتی فرار!
فکر می‌کنید واکنش پسرکِ همسایه‌پایینی چی بود؟
سرش رو یه مقدار آورد بالا، بقیه‌ی مسیرِ نگاهش رو با مردمکِ چشمش طی کرد تا چشمام رو ببینه، خیلی مغرورانه، بی‌تغییرِ خاصی در حالت چهره، به‌آهستگی، و با لحنی که سعی می‌کرد آثاری از خوشحالی و هیجان توش پیدا نباشه گفت: تا حالا هیشکی بهم نگفته بود دوچرخه‌ت قشنگه

با تموم شدنِ جمله‌ش آسانسور توی طبقه‌ی سه ایستاد، در رو براش باز کردم، دوچرخه‌ش رو هُل داد بیرون، خونه‌شون درش باز بود، همین‌طور که درِ آسانسور رو بستم صداش از تو خونه اومد
منتها این‌بار خوشی و هیجانش رو فیلتر نکرد: ماماااان، آقاهه گفت دوچرخه‌ت خیلییییی قشنگه

چه خوب شد که بهش گفتم. اگه نمی‌گفتم٬ امروز هم اضافه می‌شد به همه‌‌ی روزهای گذشته‌ای که هیچکی بهش نگفته بود دوچرخه‌‌ش قشنگه.
ما از خروس‌خون تا بوق‌سگ حرف زیاد می‌زنیم. اغلب یا اون‌قدر لیچار و مزخرفه که هزارتاشو بذاری رو هم باهاش یه نون‌بربری هم بهت نمیدن، یا دنبال فتح قله‌های سخن و معناییم

دور نریم اون‌قدر؛ یه‌ توجهِ ساده و یه جمله‌ی دم‌دستی توی آسانسور -بین طبقه‌ی سه‌ و چهار- می‌تونه برای یه‌نفر پایانِ همه‌ی ماه‌ها و سال‌هایی باشه که از هیچکی نشنیده دوچرخه‌ت خیلی قشنگه. حتی اگه به روی خودش نیاره

محمدجواد اسعدی

سُفره دار باش
بذاراز کنار تو بقیه ام نون ببرن
خدا می بینه
حال میکنه
سفره تو بزرگتر میکنه

هوای دورو بری هاتونو داشته باشید
فقط برای خودت نخواه

يادم نمياد وقتي توي رحم مادرم بودم به خدا گفته باشم: خداجون حواست باشه ها من بايد دوتا دست داشته باشم، حواست باشه ها كليه منو سرجاش باشه، حواست باشه قلب من و سمت چپ بذاري

همشون و بدون اينكه من بگم و درخواست كنم دو دستي تقديم كرد
بدون اينكه ذره اي نگران باشم واسه داشتنشون توي زندگيم

اون وقت اين خدا خواسته هاي الان منو نميدونه؟ اينكه چي چه موقع اتفاق بيفته نميدونه؟
نگران چي هستم من؟!؟

قبول دارم بيتابيمون رو، دلتنگيمون رو، شوق برگشتن به خونمون رو، اما به وقت الهي درست ميشه نه به وقت بشری
منم مثل شما ديگه صبر ندارم، اما
چاره اي نداريم جز اينكه مثل وقتي كه توي رحم مادر جانمان غرق در امنيت و حفاظت كامل بوديم، خودمون و با همه روياهامون بندازيم توي بغل خدا تا پيش از اينكه پلك بزنيم همه روياهامون رو توي واقعيت زندگيمون مزه مزه كنيم

نان خوب وقتی به دست می آید که خمیر حسابی ضربه خورده باشد
درسفال گری هم گِل شما باید ضربه بخورد و ضربه بخورد مهم است که ضربه ها در خاطره گل بماند
این طوری محصول نهایی نان باشد یا کوزه وقتی که توی تنور می رود ترک بر نمی دارد نمی شکند
ضربه های زندگی بخشی از فرآیند رشد ما هستند

فهیمه خضر حیدری

اگر همه چیز را میدانستیم شاید خیلی ها را میبخشیدیم

تصور کنید که در جنگلی قدم می زنید و ناگهان سگ کوچکی را می بینید که کنار درختی نشسته است، همچنانکه به آن سگ نزدیک می شوید، ناگهان به شما حمله کرده و دندانهای تیز خود را نشان می دهد، شما وحشت زده و خشمگین می شوید، اما ناگهان متوجه می شوید که یکی از پاهای سگ در تله ای گرفتار شده است، به سرعت حالت ذهنی شما از خشم به سوی نگرانی و ترحم تغییر می نماید؛ زیرا متوجه شده اید که حالت پرخاشگری سگ از جایگاه آسیب پذیری و درد نشات می گیرد، این موضوع در مورد همه‌ی ما نیز صدق می کند،
خشم ناشی از جهل است
اگر همه چیز را میدانستیم دیگران را میبخشیدیم
ما هرگز نمیدانیم ادمی که روبروی ما قرار گرفته در حال چه مبارزه روحی است یا از چه مبارزه ای امده

بجای اینکه بگویید ببخشید که درخواست کمک می کنم
بگید متشکرم که کمکم می کنید

بجای اینکه بگویید ببخشید که دیر پاسخ شما رو میدم
بگید متشکرم از اینکه برای پاسخ من صبوربودید

بجای اینکه بگویید ببخشید که پرحرفی می کنم
بگید که متشکرم از اينکه به حرفهای من گوش دادید

بجای اینکه بگویید ببخشید که بد خُلق بودم بگید متشکرم که با من وقت گذروندید