—————–**–

روزی حضرت موسی(ع) رو به درگاه ملکوتی خداوند کرد و از درگاهش درخواست نمود: بارالها می خواهم بدترین بنده ات را ببینم

ندا آمد که: صبح زود به در ورودی شهر برو؛ اولین کسی که از شهر خارج شد او بدترین بنده من است

حضرت موسی صبح روز بعد به در ورودی شهر رفت پدری با فرزندش اولین کسانی بودند که از در شهر خارج شدند. حضرت موسی گفت: این بیچاره خبر ندارد که بدترین خلق خداست

پس از بازگشت رو به درگاه خدا کرد و پس از سپاس از خدا به خاطر اجابت خواسته اش عرضه داشت: بار الها حال می خواهم بهترین بنده ات راببینم

ندا آمد: آخر شب به در ورودی شهر برو و آخرین نفری که وارد شهر شد بهترین بنده ی من است

هنگام شب موسی(ع) به در ورودی شهر رفت و دید آخرین نفر همان پدر با فرزندش است! رو به درگاه خدا کرد و گفت: خداوندا چگونه ممکن است بدترین و بهترین بنده ات یک نفر باشد

ندا آمد ای موسی این بنده که هنگام صبح از در ورودی شهر خارج شد بدترین بنده من بود، اما هنگامی که نگاه فرزندش به کوه های عظیم اطراف شهر افتاد از پدرش پرسید: بابا ! بزرگ تر از این کوه ها چیست؟

پدر پاسخ داد: آسمانها

فرزند پرسید: بزرگتر از آسمانها چیست؟

پدر در حالی که به فرزندش نگاه می کرد، اشک از دیدگانش جاری شد و گفت: فرزندم گناهان پدرت از آسمانها نیز بزرگتر است

فرزند پرسید: بزرگتر از گناهان تو چیست؟

پدرکه دیگر طاقتش تمام شده بود به ناگاه بغضش ترکید و گفت: عزیزم، مهربانی و بخشندگی خدای بزرگ از تمام هر چه هست بزرگتر است

—————–**–