ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ
ﺍﻭﻟﯽ ﺍﺧﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﺪﯼ، ﺣﺘﯽ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﻫﻢ ﺧﺎﺭ ﺩﺍﺭﻩ
ﺩﻭﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ، ﺣﺘﯽ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﺮﺧﺎﺭ ﻫﻢ ﮔﻞ ﺩﺍﺭﻥ
ﻋﻈﻤﺖ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺎﺳﺖ ﻧﻪ ﺩﺭﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﻢ

از یک جایی به بعد یاد می گیری که دیگر خودت را درگیر “دوستت دارم” های بی سر و ته هیچ آدمی نکنی
دوستت دارم هایی که مثل تکیه کلام، دائما ورد زبان اند و مخاطب هایش هر روز عوض میشوند
از یک جایی به بعد میفهمی فکر کردن به آدمی که خودش هم تکلیفش را با “دل امروز عاشق و فردا فارغش” نمی داند، حماقت است
اینکه تو هنوز درگیر عشق بی سرانجامت باشی و او غرق خوشی ها و سرگرم آدم های رنگ و وارنگ اطرافش، وفاداری نیست!!!! خیانت به خودت است
فکر کردن به آدمی که هیچوقت ماندن را یاد نگرفت و عشق را نفهمید، اشتباه محض است
بالاخره به خودت می آیی و میفهمی میتوانی با هر کسی خوشبخت بشوی به جز همین آدمی که یک روز فکر میکردی بودنش کنار تو خوشبختی محض است

می نشینم درزهای دلم را میشکافم باز هم تنگ میشود مگر چگونه رفته ای

شازده کوچولو پرسید
ادمایی که تنهان کجا میرن

روباه گفت : تو خودشون
🍃🥀

شازده كوچولو پرسید
با غم از دست دادنش چطور كنار بیام؟
روباه جواب داد
اول مطمئن شو كه بدست آورده بودیش
بعد غمگین شو

شازده کوچولو :
آدم‌ها کِی قدر داشته‌هاشون رو میدونن ؟
روباه : زمانی که از دستش بدن
:(

شازده کوچولو پرسید
گول خوردن یعنی چی؟
روباه گفت:
همونه که اگر نخوری
تنها میمونی

‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌

برای بعضی از آدم ها محبت
مثل فیلم خارجی بدون زیرنویس
میمونه نمیفهمنش