نمی‌دونم اگه روی خاطراتم کنترل داشتم
باهاشون چی‌کار می‌کردم
شاید همه‌‌ی اونایی که با تو بودن رو می‌ذاشتم کنار
شایدم هرچی خاطره غیر از تو داشتم رو می‌ریختم دور
تا دیگه به هیچ‌کس و هیچی جز تو فکر نکنم

من، به تو اعتیاد دارم
دقیقا بیست و چهار ساعت از شبانه روز
اینکه هنوز به همون موزیکی گوش می‌دم
که تو گوش می‌دی
اینکه هنوز همون عطری رو می‌زنم
که تو دوست داری
اینکه هنوز از همون خیابونی رد می‌شم
که تو رد می‌شی

یعنی چیزی از تو درونِ من هست
که حتی بعد از مرگ هم با خودم به اون دنیا می‌برم

حالا تو هرجای دنیا
با هرکی می‌خوای باشی، باش

واقعیت اینه که
نه یک ثانیه
نه یک ساعت
نه یک سال
که تو یک عمر خاطرات منی
❤

میز کوچک دو نفره
با پارچه ی چهارخانه ی قرمز
فکرش را بکن ، خوب نمی شد ؟!؟

کنار پنجره ای رو به خیابانی آبی
و دو فنجان که همیشه روی آن بود

شب هایی که باران می آمد می نشستیم، قهوه ای می خوردیم
و من هزار سال برایت داستان می گفتم

فکرش را بکن ، خوب نمی شد ؟

یه وقتایی لازم نیست
بین دو نفر
حرفی زده بشه
همین که دستت رو آروم بگیره
یه فشار کوچیک بده
همیـــن تـمـوم گفـتـنـی هـــاســـت
❤

و شاید سال هـــا بعد
بـی تفـــــاوتــ از کنــار هم بگذریم و
بگوییم
آن غربیــــه
چقدر شبـــــــیـــــه
خـــاطــــــــراتـــمـ بود

شطرنــــج
چشــــــم های
تـــــو دل را تبــــــاه کرد

اســب سفیـــد کیش
و شــاه سیــاه مــات
❤

فاجعــــه یعنى
آنقدر در تو غــرق شـــده ام
که از تلاقـــى نگاهـــم بادیگرى احســـاس خیانــت میـــکنم
عشـــق یعنى همین