شعر يک کودک سياه پوست که بهترين شعر سال شد
When I born, I black
When I grow up, I black
When I go in Sun, I black
When I scared, I black
When I sick, I black
And when I die, I still black
And you white fellow
When you born, you pink
When you grow up, you white
When you go in sun, you red
When you cold, you blue
When you scared, you yellow
When you sick, you green
And when you die, you grey
And you calling me colored

وقتي به دنيا ميام، سياهم،
وقتي بزرگ ميشم، سياهم،
وقتي ميرم زير آفتاب، سياهم،
وقتي مي ترسم، سياهم،
وقتي مريض ميشم، سياهم،
وقتي مي ميرم، هنوزم سياهم…
و تو، آدم سفيد:
وقتي به دنيا مياي، صورتي اي،
وقتي بزرگ مي شي، سفيدي،
وقتي مي ري زير آفتاب، قرمزي،
وقتي سردت مي شه، آبي اي،
وقتي مي ترسي، زردي،
وقتي مريض مي شي، سبزي،
و وقتي مي ميري، خاکستري اي…

و تو به من مي گي رنگين پوست…
برای این شعر تو سازمان ملل پنج دقیقه دست زدند.

رمضان نزديك است ،

راستى…

حسرت كربلا خوردن،،

روزه را باطل نميكند؟!؟

ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﮑﻬﺎﯾﺖ ” ﺳﺎﺩﻩ ” ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻋﺘﻤﺎدﻣﯿﮑﻨﺪ
ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺖ ” ﺳﺎﺩﻩ ” ﻋﺎﺷﻘﺖﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺖ ” ﺳﺎﺩﻩ ” ﺩﻭﺳﺘﺖﺩﺍﺭﺩ
ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻢ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺍﺕ ” ﺳﺎﺩﻩ “ﻏﺮﻭﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﯿﺸﮑﻨﺪ
ﻫﻤﺎﻥ ” ﺍﻭ “ﺭﻭﺯﯼ ” ﺳﺎﺩﻩ ” ﮐﻢ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩ
ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ” ﺳﺎﺩﻩ “میرود

میگن بچه اخر که باشی لوسی

بچه ی اخرکه باشی میشی عزیزدل همه

میگه ته تغاریووووووووووووووووو

درسته ؟؟؟

اما بچه ی آخر که باشی

باید بشینی و رفتن بقیه رو نگاه کنی

به قول معروف درد یکی , یکی کم شدن افراد دور سفره رو حس میکنی
بچه ی اخرکه باشی شکسته شدن و پیر شدن پدر مادرتو میبینیو خودتم باهاشون پیر میشی

بچه ی آخر که باشی تمام بی حوصلگیا , خستگیا , تنهاییا میشه سهم تو

بچه ی آخرکه باشی طعم تلخ تنهایی رو میچشی

“به سلامتی همه ته تغاریا”