آیدا
بگذار بی مقدمه این راز را با تو در میان بگذارم که من در عشق بیش از هر چیزِ دیگر؛ بیش از لذت‌ها ، آتش و شور و حرارت آن را می‌خواهم
بیش از هر چیز ، شوق و شورش را می‌پسندم
و بیش از هر چیز ، بی تابی‌ها و بی قراری‌هایش را طالبم
سکوت تو ، شعر را در روح من می‌خشکاند ! شعر ، زندگی من است

حرف‌های تو مایه های اصلی این زندگی است و مایه های اصلی این زندگی ؛ می‌باید باشد. مثل خون در رگ‌های من

احمد شاملو

تا عطر تنت اینجاست نَبضم به تو وابسته‌ست
با بوی نَفسهایت جانانه شدن با من

👤 استاد شهریار

‌
اينكه قهوه ام رو تلخ می خورم
يعنی هيچ دليلی واسه خوشحالی الكی ندارم! واقعيت زندگی چيزی نيست كه بشه با قند و شكر شيرينش كرد
وقتی كسی به زندگی آدم پا می ذاره، تنها مياد، اما وقت رفتن
تو رو هم با خودش می بره
امروز يه نفر رو ديدم كه بُرده بودنش
اينو از قهوه ی تلخی كه سفارش داد فهميدم

پویا جمشیدی

آدم وقتی چیزی رو فهمیده، دیگه نمیتونه ندونه
وقتی که فهمیدم چشم های زیبایی داری ، وقتی که فهمیدم گودی انگشتات همیشه گرمه، وقتی که فهمیدم موقع لبخند زدن چشات ریز میشه، دیگه بعد از اون نتونستم ندونم
میدونی چیه؟
آدم میتونه نخواد، میتونه نره، میتونه بمیره، میتونه سکوت کنه، میتونه بخوابه، میتونه خودش رو حبس کنه؛ اما نمیتونه وقتی که چیزی رو فهمید، دیگه نفهمه

الهه سادات موسوی

مخاطب كه تو باشى
مگر جز عاشقانه هاىِ پر از دلتنگى
متن ديگرى هم مى شود نوشت؟
اصلاً براى از “تو“نوشتن
پاك كردن و خط زدنِ هيچ واژه اى لازم نيست
بس كه ساده و صريحی دلبر جان
و اصلاً تو همان جانى كه بر دل نشستی

علی قاضی نظام

برای ملاقات شخصی به یکی از بیمارستانهای روانی رفتیم
بیرون بیمارستان غُلغله بود
چند نفر سر جای پارک ماشین دست به یقه بودند
چند راننده مسافرکش سر مسافر با هم دعوا داشتند و بستگان همدیگر را مورد لطف قرار می دادند
وارد حیاط بیمارستان که شدیم ، دیدیم جایی است آرام و پردرخت. بیماران روی نیمکتها نشسته بودند و با ملاقات کنندگان گفت وگو میکردند
بیماری از کنار ما بلند شد و با کمال ادب گفت: من می روم روی نیمکت دیگری مینشینم
که شما راحت تر بتوانید صحبت کنید
پروانه زیبایی روی زمین نشسته بود ، بیماری پروانه را نگاه می کرد و نگران بود که مبادا زیر پا لِه شود
آمد آهسته پروانه را برداشت و کف دستش گذاشت تا پرواز کند و برود
ما بالاخره نفهمیدیم
بیمارستان روانی اینور دیوار است یا آنور دیوار؟

(شادروان عمران صلاحی)

می‌داند که جانم به جانش بند است
می‌داند بعد از او دیگر عاشق نمی‌شوم
و تنهایی‌م را آنقدر محکم بغل می‌گیرم تا تمام فضای خالی زندگی‌م پر شود
این‌ها را می‌داند
خیلی چیزهای دیگر را هم می‌داند، مثلا همین که خیلی‌وقت‌ها برایش ناز می‌آورم و قهرم واقعا قهر نیست و دلم توجهی خاص می‌خواهد
دلم فقط توجهی خاص می‌خواهد و محبتی از جنس همانی که خودم به او دادم
ولی من بلد نیستم چطور این‌ها را به او حالی کنم

دلم رفتاری از او می‌خواهد که معلوم کند دلتنگم می‌شود، دوستم دارد و روی حباب خاطره نمی‌سازم
او این‌ها را می‌داند و در عوض این من هستم که خیلی چیزها را نمی‌دانم. من نمی‌دانم که نباید گدایی عشق کنم. نباید به روی خودم بیاورم که جانم به جانش بند است
او می‌داند قرار است حواس‌ش به دل‌ش باشد و من نمی‌دانم کِی دل‌م را باخته‌م

شیما سبحانی

جنگ نرم
یعنی آنکه دو نفر
سر اینکه کدام آن یکی را بیشتر دوست دارد
با بوسه به جان هم بیفتند

رسول ادهمی

یکی را می‌دَهی صَد ناز و نعمت
یکی را نانِ جو آلوده در خون

👤 باباطاهر
📸 لیلی فیضی