ادم های مغرور

آدمهای مغرور را دوست دارم
همانهای، احساسی که همیشه لالند و سخنی بزبان نمی آورند
همان خودخواهانی که وانمود میکنند دوستت ندارند ولی تمام میلشان بودن با توست

این لعنتی های دوست داشتنی، که میدانند کجا از قلبت را نشانه بگیرند تا همه چیز به یکباره تمام شود
برای تو تمام میشود و شبهای آنها ،آغاز دلتنگی های پنهانی ست

آدمهای مغرور را دوست دارم
برخلاف ظاهر کوه مانندشان از درون هزاران تکه از حرفهایی هستند که هیچ گاه بر زبان نیاوردند