نبودم ادم خوبی

ﻧﺸﺎﻧﺪﯼ ﺭﻭﯼ ﺯﺧﻢ ﮐﻬﻨﻪ ﯼ ﻣﻦ
ﻣﺮﻫﻢ ﺧﻮﺑﯽ

ﺣﺮﯾﻤﺖ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻢ
ﺧﻮﺑﯽ

ﺟﻬﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻫﯿﭻ ﺳﺮ ﺩﺭﮔﻢ، ﻓﺮﯾﺒﻢ
ﺩﺍﺩ ﺑﺎ ﮔﻨﺪﻡ

ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻓﻌﻪ ﯼ ﭼﻨﺪﻡ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺁﺩﻡ
ﺧﻮﺑﯽ!

ﮔﺮﯾﺰﺍﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ
ﯾﺎﻓﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ

ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺪﯼ ﻫﺎﯾﻢ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﺍﯼ
ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺑﯽ

ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﯼ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻧﺸﺎﻧﺪﯼ
ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﻏﻢ، ﻏﻢ

ﻏﻢِ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺘﺶ
ﺩﺍﺭﻡ، ﻏﻢ ﺧﻮﺑﯽ!

ﺷﻠﻮﻏﯽ ﺿﺮﯾﺢ ﺗﻮﻋﺠﺐ ﺁﺷﻔﺘﻪ
ﮔﯿﺴﻮﯾﯽ ﺳﺖ

ﺳﭙﯿﺪﯼ ﻫﺎ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻫﺎ، ﭼﻪ ﺩﺭﻫﻢ
ﺑﺮﻫﻢ ﺧﻮﺑﯽ

ﺗﻮ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽ
ﺑﯿﻨﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺁﺧﺮ

ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻡ، ﻋﺠﺐ
ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﺧﻮﺑﯽ

* ناشناس *