در ایران باستان بجای کلمات خانم و آقا که ریشه مغولی دارند، اجداد خوش سلیقه ما به زن، “مِهربانو” میگفتند یعنی کسی که مهر خلق میکند 🙂
و به مرد، “مِهربان” میگفتند به معنای نگهبان مهر 🙂
همدیگر رو با این کلمات پرمعنا صدا بزنیم …
“مِهربانو ” همسر، مادر، دختر، خواهر، دوست …
“مهربان” همسر، پدر، پسر، برادر، دوست …
حال تو چه مهربانویی یا مهربان، این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات جاری کن تا ریشه عشق سیراب شود.
(دکتر ایرج وثوق)
* تقدیم به مهربانوها و مهربان های گرامی 🙂
9 سال پیش
مثل رازبانو جالب بودا متشکرم
9 سال پیش
مثل شیخ المریض ، دقت کنید چقد با مصممه
هر چه میخواهد دل تنگت بگو